Postanowienie

Działając na podstawie art. 14a §4 i art. 14a §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki dotyczące stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opisane w piśmie z 6 kwietnia 2006 r. jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem z 6 kwietnia 2006 r., które do Kancelarii tutejszego Urzędu wpłynęło 10 kwietnia 2006 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Braki formalne stwierdzone we wniosku, na wezwanie organu podatkowego zostały usunięte pismem, złożonym w Kancelarii Urzędu w dniu 19 kwietnia 2006 r.

Po przeanalizowaniu problemu przestawionego we wniosku organ podatkowy uznał się za organ niewłaściwy w sprawie i na podstawie art. 15 § 1 i art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, przy piśmie nr PD/423-18,19/GC/2006 z dnia 21 czerwca 2006r. przekazał wniosek Ministrowi Finansów.
Minister Finansów ocenił, że sprawa przedstawiona we wniosku sprowadza się wyłącznie do interpretacji przepisów krajowych i przy piśmie DD7/033-198-PD/06-158 z dnia 8 września 2006r. zwrócił wniosek do rozpatrzenia Naczelnikowi Opolskiego Urzędu Skarbowego.

Przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny jest następujący:

Spółka nabywa oprogramowanie komputerowe od podmiotów zagranicznych. Przedmiotem zakupu jest program komputerowy do wykorzystanie wyłącznie na potrzeby Spółki. Zgodnie z umową, Spółka ma prawo do skopiowania oprogramowania na dyski twarde określonej w mowie ilości stanowisk oraz sporządzenie zapasowej kopii oprogramowania natomiast nie ma prawa dalszej odsprzedaży czy też powielania zakupionego programu.

Przedstawiając własne stanowisko Spółka wyraziła pogląd, że:
"(...)dokonywanie wypłat podmiotom, o których mowa w art. 3 ust. 2 UPDoP z tytułu zakupu egzemplarza programu komputerowego, bez prawa dalszej jego odsprzedaży lub powielania, nie stanowi przychodu z praw autorskich lub praw pokrewnych, w tym również ze sprzedaży tych praw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 UPDoP. Stanowisko takie uzasadnione jest faktem, iż na skutek transakcji zawieranych z wyżej wymienionymi podmiotami nie następuje w żadnym zakresie przeniesienie praw autorskich na nabywcę oprogramowania, a jedynie przeniesienie własności egzemplarza programu komputerowego".
Na potwierdzenie poprawności tego twierdzenia Spółka zacytowała fragment pisma Ministerstwa Finansów nr PO4/AK-802-227/97 z dnia 28 maja 1997r.
Konkludując, Spółka wyraziła pogląd, że: "(...) w przedstawionym stanie faktycznym nie zachodzi więc potrzeba odwoływania się do właściwych zapisów umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. W takim przypadki nie jest również konieczne pobieranie certyfikatów rezydencji".

Tutejszy organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Zgodnie z zasadą ograniczonego obowiązku podatkowego, wynikającą z postanowień art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm. - zwanej dalej "ustawą"), nierezydenci podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od tych przychodów, które osiągają na terytorium Polski. Przychody, podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym zostały wymienione w art. 21 tej ustawy i według tego przepisu, przychodami tymi są w szczególności (art. 21 ust. 1 pkt 1): "...przychody z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)".

Pogramy komputerowe są przedmiotem prawa autorskiego, co wynika z treści art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 ze zm.), a udostępnienie programu do wykorzystania odbywa się poprzez udzielenie licencji, stanowiącej upoważnienie dane przez właściciela (twórcę) autorskich praw majątkowych innemu podmiotowi do używania tego programu w ściśle określony sposób, wynikający z ustaleń umowy licencyjnej.
Jakkolwiek, co do zasady, należności licencyjne płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw majątkowych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegają więc opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, to nie każda zapłata za udostępnienie tych praw tożsama jest z należnością licencyjną.
Przy opodatkowaniu nierezydentów, stosownie do postanowień art. 21 ust. 2 ustawy stosuje się przepisy umów w sprawach zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.
Umowy te wzorowane są na Konwencji Modelowej OECD w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, a Komentarz do tej Konwencji stanowi powszechnie akceptowany przewodnik w zakresie interpretacji i stosowania postanowień umów.
Jak wynika z komentarza do art. 12 "Opodatkowanie należności licencyjnych", w przypadku transakcji, w których odbiorca uzyskuje prawo do wykorzystania programu komputerowego wyłącznie dla celów prowadzonej działalności (tzw. licencje na miejsce/przedsiębiorstwo/sieć), płatności w tego rodzaju transakcjach, pomimo, że na ich podstawie udzielane jest prawo do wykonania wielu kopii egzemplarzy oprogramowania, nie powinny być traktowane jak należności licencyjne, lecz jako dochód z zysków przedsiębiorstwa.
Skoro zatem Spółka kupiła program komputerowy na własny użytek to wobec przedstawionego wyżej stanu prawnego nie ma Ona ustawowego obowiązku pobrania podatku od należności wypłaconej zagranicznemu kontrahentowi.

W takiej sytuacji nie ma więc potrzeby odwoływania się postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania.
Zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Spółki, ale jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów prawnych.
Na podstawie art. 14a § 4, art. 236 § 2 pkt 1 i art. 223 § 1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika, opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.