P o s t a n o w i e n i e

Na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 30 maja 2006 r. (uzupełnionego w dniu 22 czerwca 2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

uznaję za prawidłowe

stanowisko podatnika, iż straty w środkach trwałych tylko w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych nie uważa się za koszt uzyskania przychodu.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w firmie pod nazwą Przedsiębiorstwo "..." - .... Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej został zakupiony środek trwały - rozlewaczka firmy NAGEMA, której wartość zakupu wynosiła 372.240,00 zł. Z powodu zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych od ww. środka trwałego.

Decyzją Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 grudnia 1999 r. Nr SN-1/431-9/98-730-2/99 określono Panu zaległość podatkową w podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 1998 r. w wysokości 134.330,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę. Przedmiotowa decyzja została przez Pana zaskarżona.

Wyniki prowadzonych postępowań w Izbie Skarbowej w Bydgoszczy, przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w Gdańsku i Warszawie oraz Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gdańsku spowodowały, zdaniem Pana, zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej.

W miesiącu lutym 2006 r. ponownie rozpoczął Pan prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Przez lata nieużytkowania rozlewaczka uległa zniszczeniu do tego stopnia, że koszty jej naprawy mogłyby znacznie przewyższyć wartość rynkową (protokół komisji z dnia 12 marca 2006 r.) Wobec powyższego urządzenie zostało sprzedane w cenie złomu.

Przychód ze sprzedaży wykazano w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Kwotę nieuwzględnionych odpisów amortyzacyjnych zaewidencjonowano po stronie kosztów uzyskania przychodów, mając na względzie art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku sprzedaży (złomowania) wcześniej omawianego środka trwałego nie uznane za koszt uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne zmniejszają dochód ze sprzedaży środka trwałego, zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powstałą wątpliwością w powyższym zakresie, tj. czy istnieje prawna możliwość dokonania odliczenia straty powstałej w związku z koniecznością złomowania środka trwałego, Strona prosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

Tut. organ podatkowy, rozstrzygając powyższą kwestię wziął pod uwagę co następuje.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o z uwzględnieniem art. 23. Natomiast, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również - przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi.

Ze względów ww. w przypadku każdej sprzedaży środków trwałych przez osobę prawną lub fizyczną, wartość nieumorzona jest kosztem uzyskania przychodów - bez względu na przyczynę sprzedaży.

W przypadku sprzedaży środków trwałych, niezależnie od przyczyn tejże sprzedaży, nie ma zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który odnosi się do strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Przepis ten ma zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, gdy następuje likwidacja nie w pełni umorzonych środków trwałych związana ze zmianą rodzaju działalności. Nie ma natomiast zastosowania do likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, które uległy faktycznemu, fizycznemu zużyciu i nie mogą służyć prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązujących przepisów prawnych postąpił Pan prawidłowo, zaliczając do przychodów z działalności gospodarczej przychód z tytułu sprzedaży złomowanej rozlewaczki, a w koszty uzyskania przychodów wartość nieumorzoną tego środka trwałego, co w efekcie przyczyniło się do powstania straty ze sprzedaży środka trwałego.

Zatem, mając powyższe na uwadze postanawiam jak w sentencji.

Zaznacza się, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W myśl art. 14b § 1 i § 2 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.