INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03.12.2007 r. (data wpływu 07.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu działalności w specjalnej strefie ekonomicznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.12.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

X Sp z o.o. (dalej: X lub Spółka) prowadzi w swoim zakładzie na terenie G. działalność gospodarczą w branży produkcji, opartych na mechanice i elektronice, produktów z zakresu systemów ogrzewania oraz klimatyzacji. Aktualnie w związku z planowaną realizacją nowej inwestycji, Spółka ubiega się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie Q Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: ŁSSE). W ramach planowanej inwestycji Spółka zamierza dokonać określonych wydatków inwestycyjnych oraz utworzyć nowe miejsca pracy. W związku z Inwestycją zostaną zakupione innowacyjne maszyny służące do produkcji wyrobów oferowanych przez Spółkę.

Jednym z rozważanych rozwiązań jest zakup maszyn od duńskiej spółki z Grupy X - Y. W związku ze złożonością systemu produkcyjnego, planuje się, iż fabrycznie nowe maszyny zostałyby najpierw zakupione przez Y od ich producenta. Y prowadzi na terenie D. i produkcję zbliżoną do produkcji X. Wykorzystując szerokie doświadczenie Y w produkcji wyrobów i rozwiązań technicznych z zakresu systemów ogrzewana oraz klimatyzacji, innowacyjne maszyny zostałyby przetestowane oraz skalibrowane przez Y pod kątem produkcji w grodziskim zakładzie X.

Po przetestowaniu oraz zakładając, że maszyny odpowiadałyby standardom X, maszyny te zostałyby zakupione przez Spółkę od Y. Nastąpiłoby to po wydaniu Spółce zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie ŁSSE. Podkreślić należy, iż w takiej sytuacji X zakupiłby nowe maszyny, przetestowane oraz prawidłowo skalibrowane pod kątem produkcji w Polsce, które byłyby zatem w pełni gotowe do użycia na terenie ŁSSE. Ze względu na fakt, iż inwestycja Spółki może rozpocząć się, zgodnie z przepisami dotyczącymi ŁSSE, dopiero po uzyskaniu zezwolenia, infrastruktura Spółki może nie być gotowa na przyjęcie maszyn bezpośrednio po ich zakupie. W związku z powyższym, (zakładając, iż X ostatecznie zdecyduje się na zakup maszyn od Y) Spółka rozważa zawarcie z Y umowy najmu, na mocy której maszyny przez okres 1 - 2 miesięcy pozostałyby na terenie D, gdzie zostałyby wykorzystane po raz pierwszy w procesie produkcyjnym przez Y. Po dostosowaniu infrastruktury Spółki do wymagań innowacyjnych maszyn, zostałyby one niezwłocznie sprowadzone na teren Polski, gdzie zostałyby na stałe zainstalowane na terenie ŁSSE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ewentualny zakup od podmiotu duńskiego, nowych (przetestowanych i odpowiednio skalibrowanych) maszyn (po uzyskaniu przez Spółkę zezwolenia), które następnie zostaną na krótki okres wynajęte do D na terytorium D (dla celów produkcyjnych), a potem przewiezione do Polski i zainstalowane przez X na teranie Q Specjalnej Strefy Ekonomicznej - będzie stanowił koszt kwalifikowany inwestycji w rozumieniu § 6 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie Q specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. nr 200. poz. 1473 ze zm.)...

Zdaniem wnioskodawcy, wydatki inwestycyjne (na maszyny) poniesione zgodnie z opisanym powyżej stanem faktycznym powinny zostać potraktowane jako wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 rozporządzenia o ŁSSE.

Spółka przytacza treść § 3 ust. 1 i 4 rozporządzenie o ŁSSE stwierdzając, iż planowana przez nią inwestycja spełniać będzie definicję „nowej inwestycji” zgodnie z rozporządzeniem o ŁSSE, a w związku z tym będzie ona mogła stanowić podstawę do uzyskania pomocy regionalnej w formie zwolnienia podatkowego.

Wnioskodawca wskazuje, iż katalog wydatków inwestycyjnych, wraz z warunkami uznania ich za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą znajdują się natomiast w § 6 rozporządzania o ŁSSE. Spółka planuje ponieść wydatki inwestycyjne dopiero po uzyskaniu zezwolenia, co spełnia jeden z warunków opisanych w rozporządzeniu o ŁSSE, aby mogły stać się one wydatkami kwaIifikującymi się do objęcia pomocą. Kolejny warunek, iż wydatki powinny zostać poniesione „na terenie strefy” nie zastał zdefiniowany w rozporządzeniu i nie jest również zdefiniowany w żadnym innym akcie regulującym udzielanie pomocy publicznej z tytułu inwestycji na terenie SSE. Zdaniem Spółki trudno bowiem domniemywać, iż intencją ustawodawcy było uznawanie za koszty kwalifikowane inwestycji wyłącznie kosztów poniesionych „dosłownie” na terenie strefy, a więc wyłącznie w transakcjach z przedsiębiorstwami znajdującymi się na terenie SSE. W ocenie X należy uznać, iż wydatek „poniesiony na terenie strefy” to wydatek poniesiony przez podmiot mający swoją siedzibę na terenie SSE, w związku z inwestycją na terenie SSE.

W takiej sytuacji bezsporne wydaje się stwierdzenie, że przeprowadzenie przez X transakcji opisanej w stanie faktycznym (zakup maszyn od Y po uzyskaniu zezwolenia oraz ich montaż na terenie ŁSSE po dostosowaniu infrastruktury technicznej), powinno skutkować potraktowaniem wydatków na maszyny jako wydatków kwalifikowanych (budujących wysokość limitu podatkowego który zostanie zutylizowany poprzez zwolnienie podatkowe na terenie SSE).

Jeżeli chodzi o zaliczenie nabytych maszyn do składników majątku podatnika, to zdaniem Spółki ten warunek również będzie spełniony. Maszyny, które Spółka zamierza zakupić od Y zostałyby bowiem zaliczone do majątku X, a fakt ewentualnego wynajęcia maszyn nie będzie miał żadnego wpływu na tę kwestię. Zgodnie bowiem z § 5 ust. 1 rozporządzenia o ŁSSE, zwolnienie (...) przysługuje przedsiębiorcy (...) pod warunkiem, że nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi związane były wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat (...)”. W jej opinii ewentualny i krótkotrwały wynajem nie narusza tego warunku, ponieważ zgodnie z prawem najem nie powoduje przeniesienia własności na najemcę (Y).

Na potwierdzenie swojego stanowiska podatnik powołuje się na postanowienie w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Spółka podkreśla przy tym fakt, że przedstawionej we wniosku sytuacji celem Spółki byłoby po krótkotrwałym wynajmie zakupionych wcześniej maszyn, niezwłocznie zainstalowanie ich na terenie SSE.

Zdaniem wnioskodawcy, wątpliwości nie może budzić spełnienie przez Spółkę warunku zapisanego w § 6 ust. 8 rozporządzenia o ŁSSE, który nakazuje aby środki trwałe nabywane przez przedsiębiorcę dużego - a takim jest X - byty nowe. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, maszyny zostałyby zakupione przez spółkę z grupy wnioskodawcy oraz przetestowane i odpowiednio skalibrowane, tak aby zapewnić spełnienie standardów X. Dopiero później, o ile testy sprzętu zakończyłyby się pomyślnie, Spółka rozważyłaby zakup urządzeń od Y. Oznacza to w jej mniemaniu, że w momencie ewentualnego zakupu środków trwałych przez X należałoby je rozpatrywać jako nowe środki trwale. Na poparcie swojego stanowiska Spółka powołała się na decyzję w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U z 2007r. Nr 42, poz. 274). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Natomiast w myśl art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Pomocą publiczną udzielną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zezwolenia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne. W sytuacji, gdy dany rodzaj (przedmiot) działalności nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

Jak stanowi § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie Q specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 200, poz. 1473 ze zm.) pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie m.in. art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (...) stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6.

Na podstawie § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezależnego inwestora.

Zgodnie z treścią § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

1. nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat;
2. będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.
   
   

Natomiast § 5 ust. 3 stanowi, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

A więc zgodnie z tym przepisem przedsiębiorca musi ustalić, jaka część dochodu przypada na działalność poza terenem strefy i podlega opodatkowaniu.

O tym, czy dany wydatek może zostać uznany jako wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą, stanowi § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie Q specjalnej strefy ekonomicznej, zgodnie z którym, za wydatki kwalifikujące do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
   
   

Przy czym na podstawie § 6 ust. 8 rozporządzenia, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nabyte przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni powinny być nowe.

A zatem ww. przepisy określają następujące warunki skutkujące zakwalifikowaniem danego wydatku do objęcia pomocą publiczną:

1. muszą to być koszty inwestycji,
2. poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. poniesione na terenie strefy,
4. przeznaczone na cele określone w § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia,
   
   

pod warunkiem zaliczenia ich do wartości początkowej środków trwałych, przy czym przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 rozporządzenia.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym Spółka zamierza rozpocząć działalność gospodarczą na terenie Q strefy ekonomicznej w branży produkcji, opartych na mechanice i elektronice, produktów z zakresu systemów ogrzewania oraz klimatyzacji. W związku z tym planuje poniesienie wydatków inwestycyjne na zakup innowacyjnych maszyn służących do produkcji wyrobów oferowanych przez Spółkę. Jednym z rozważanych rozwiązań jest zakup (po uzyskaniu zezwolenia) maszyn od Y spółki z Grupy X-Y, która kupi fabrycznie nowe maszyny od producenta, a następnie je skalibruje i przetestuje po kątem produkcji w Polsce.

W świetle treści § 6 ust. 8 rozporządzenia, należy stwierdzić, że „nowy” środek trwały to taki, który nie był wcześniej przez kogokolwiek używany (eksploatowany). W takim znaczeniu nowy środek trwały to wytworzony (wyprodukowany) przez fabrykę (zakład przemysłowy) środek trwały, który przed nabyciem nie był w jakiejkolwiek formie używany. Zatem na pewno nowym środkiem trwałym będzie środek, który pochodzi bezpośrednio od producenta lub podmiotów pośredniczących w ich obrocie (np. dealerów). Jednakże za nowy środek trwały można uznać także nabyty od innych zbywców, w przypadku gdy uprzednio nie był używany (eksploatowany). Jednakże w wyniku przeprowadzenia przez Y jedynie testów i skalibrowania maszyn pod katem produkcji spółki X środki te nie stracą charakteru „nowych”, nawet jeśli w ich wyniku zostaną wyprodukowane wyroby gotowe. Warunkiem jest tu, aby zachować cechy, które znamionują taki test. Tak więc przeprowadzenie testu (produkcji testowej) powinno mieć na celu tylko i wyłącznie sprawdzenie zdolności maszyn, a tym samym uznanie ich za kompletne i zdatne do użytku. Żadne inne używanie (eksploatowanie) maszyn nie może mieć miejsca. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ciężar udowodnienia, że środek trwały jest „nowy” spoczywa na podatniku.

Należy podkreślić, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i równości opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową.

W świetle powołanych wyżej przepisów rozporządzenia w sprawie Q specjalnej strefy ekonomicznej, należy stwierdzić, iż w przypadku gdy wnioskodawca postanowi, po dokonaniu zakupu maszyn od Y, zawrzeć z Y umowę najmu tych maszyn na okres 1-2 miesięcy, tj. do czasu dostosowania infrastruktury wnioskodawcy do wymagań maszyn, nie zostaną spełnione warunki uznania wydatków na zakup tych maszyn za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia, gdyż nie zostaną w takiej sytuacji poniesione bezpośrednio dla inwestycji na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej. Do wydatków kwalifikujących podatnik nie może zaliczyć wydatków na nabycie środków trwałych znajdujących się fizycznie poza specjalną strefą ekonomiczną w celu uzyskiwania przychodów, nawet pomimo tego, że docelowo zostaną tam przeniesione i będą one służyły produkcji na terenie strefy. W takiej sytuacji zostaną one bowiem nabyte w celu ich wykorzystania (wynajmu) poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej, a dopiero później przeniesione na teren strefy. Istotne jest zaś, aby dany wydatek został poniesiony na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, który to warunek jest sformułowany w sposób jednoznaczny. Tak więc zwolnieniem z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą mogły być objęte tylko wydatki poniesione na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, tj. wydatki na zakup maszyn, które znajdą się pierwotnie na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.