Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnosząca zapytanie przedstawiła stan faktyczny z którego wynika, że wspólnie z rodzicami zawarła umowę - przyrzeczenia kupna pomieszczenia strychowego z przeznaczeniem na adaptację na samodzielny lokal mieszkalny za kwotę 30.000 zł. Zawarcie tej umowy poprzedzone było sporządzeniem wyceny strychu przez rzeczoznawcę.

W 2001 r. podatniczka otrzymała pozwolenie na budowę i rozpoczęcie prac adaptacyjnych. W marcu 2006 r. Urząd Miejski w Szczecinie wydał zaświadczenie, iż lokal mieszkalny powstały w wyniku adaptacji strychu, spełnia wymogi samodzielnego lokalu. Obecnie Strony mają podpisać umowę przeniesienia własności przedmiotowego lokalu.

Wątpliwości podatniczki dotyczą kwestii, co jest przedmiotem sprzedaży, a co za tym idzie podstawą do naliczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, pomieszczenie strychowe, czy też mieszkanie całkowicie wykonane ze środków własnych.

Na tle takich okoliczności wnioskodawczyni sformułowała stanowisko, iż według jej oceny przedmiotem opodatkowania jest wartość rynkowa pomieszczenia strychowego wycenionego przez rzeczoznawcę. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wyniku zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy przenoszącej własność. Zdaniem podatniczki, w świetle tego przepisu, nie miała możliwości wykonania obowiązku podatkowego w momencie podpisania umowy przyrzeczenia sprzedaży.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. "c", art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (jt. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 ze zm.), podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnej określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

W myśl art. 3 ust. 2 cytowanej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi - jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy przenoszącej własność.

W związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych powstaje z chwilą zawarcia umowy przenoszącej własność, a nie umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, przedmiotem sprzedaży jest bezspornie lokal mieszkalny uzyskany w wyniku adaptacji powierzchni strychowej, a nie pomieszczenie strychowe przed adaptacją.

Podstawę obliczenia podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi więc wartość rynkowa rzeczy, w tym przypadku wartość rynkowa lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku adaptacji strychu z dnia zawarcia umowy przenoszącej jego własność.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie - zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie.