P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 04.04.2006 roku, o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków na wynagrodzenie Prezesa Zarządu, jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E
W dniu 07.04.2006 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głogowie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedmiotowego wniosku wynika, że Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której udział posiada 4 wspólników, zamierza zawrzeć umowę o pracę z jednym z nich, na pełnienie funkcji Prezesa Zarządu. W świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka uważa, że wynagrodzenie Prezesa można uznać za koszt uzyskania przychodu, gdyż praca będzie wykonywana pod nadzorem pozostałych wspólników.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że zajęte przez Spółkę stanowisko w sprawie jest prawidłowe, co znajduje potwierdzenie w przytoczonych niżej przepisach prawa podatkowego.
W świetle art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Status prawny członków zarządu spółki nie został jednoznacznie unormowany w przepisach Kodeksu spółek handlowych. Wybór, w jakiej formie prawnej członek zarządu wykonuje czynności wykonawczo-zarządzające przepisy Ksh pozostawiły spółce. W zależności od przyjętego w spółce wewnętrznego uregulowania członkowie zarządu mogą pełnić swoją funkcję w oparciu o:
- stosunek wewnątrzorganizacyjny (uchwała zgromadzenia wspólników)
- umowę o pracę,
- kontrakt menadżerski
- umowę zlecenia lub umowę o podobnym charakterze.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Zatem do kosztów uzyskania przychodów zaliczają się zarówno prawidłowo udokumentowane wydatki poniesione bezpośrednio w celu osiągnięcia przychodów, jak i wydatki pośrednio związane z uzyskaniem przychodów, takie jak wynagrodzenia za pracę, czy wydatki wynikające z zawartych umów cywilnoprawnych, jak również wydatki nie określone wprost w przepisach ustawy, ale pozostające w związku przyczynowym z osiąganymi przychodami. Ponadto z literalnego brzmienia powyższej definicji wynika, iż wszelkie koszty, nawet poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lecz wymienione w art. 16 tej ustawy i tam zdefiniowane, czy też sklasyfikowane co do przesłanek lub wskaźników, bezwzględnie z mocy prawa nie mogą zostać zaliczone do kategorii kosztów uzyskania przychodów.
Na podstawie tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów miedzy innymi:
- wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy),
- niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłaconych przez zakład pracy (art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy).
Z analizy powyższych przepisów wynika, że ustawodawca nie wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na wynagrodzenia członków zarządu za świadczoną przez nich pracę, w tym w ramach stosunku pracy. Wynagrodzenie z tego tytułu nie stanowi bowiem jednostronnego świadczenia spółki, gdyż jest ono ekwiwalentem za pracę na rzecz spółki. Jednakże w ciężar kosztów uzyskania przychodów spółka może zaliczyć wydatki z tego tytułu, dopiero w momencie dokonania wypłaty wynagrodzenia, co wynika z cytowanego wyżej art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy.
Należy mieć również na uwadze, że wszystkie wypłaty dokonywane na rzecz udziałowców, aby mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, muszą mieć oparcie w przepisach prawa. W art. 22 § 1 Kodeksu pracy określone zostały cechy, jakie musi spełniać umowa rodząca między jej stronami stosunek pracy.
Ponadto przepisy Kodeksu spółek handlowych wymagają szczególnej formy reprezentacji spółki, przy zawieraniu umów pomiędzy spółką a członkiem jej zarządu, niezależnie od tego, czy osoba zasiadająca w zarządzie jest jednocześnie wspólnikiem tej spółki, czy też nie posiada udziałów w tej spółce. Przepis art. 210 § 1 Ksh nakazuje bowiem, aby w umowie miedzy spółką a członkiem zarządu oraz w sporze z nim spółka reprezentowana była przez radę nadzorczą lub pełnomocnika powołanego uchwałą zgromadzenia wspólników.
Zatem - co do zasady - wydatki poniesione przez spółkę, wynikające z prawnie skutecznie zawartej umowy z udziałowcem, w tym umowy o pracę, w następstwie której wykonuje on faktycznie na rzecz spółki określone świadczenia, stanowią dla tej spółki koszt uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.
Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.