Interpretacja Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu
1424/2150/4111/415/46/2006
z 26 czerwca 2006 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
1424/2150/4111/415/46/2006
Data
2006.06.26
Autor
Pierwszy Urząd Skarbowy w Radomiu
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
amortyzacja
stawka amortyzacyjna
środek trwały
ulepszenie środka trwałego
używany środek trwały
Pytanie podatnika
Pytanie dotyczy wysokości stawki amortyzacyjnej dla budynku biurowo - magazynowego po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji środków trwałych.
POSTANOWIENIE Na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn.zm.) po rozpatrzeniu wniosku Panów... wpólników spółki cywilnej ..., dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej wysokości stawki amortyzacyjnej dla budynku biurowo - magazynowego po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji środków trwałych Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko Podatników przedstawione we wniosku jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 07.04.2006r. wspólnicy spółki cywilnej ... wystąpili do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji , co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Pytanie Podatników: " Zwracamy się z prośbą o interpretację przepisów dotyczących stawek amortyzacyjnych stosowanych w Radomiu w stosunku do budynków biurowo - magazynowych". Stan faktyczny i stanowisko Podatników: " Jesteśmy właścicielami budynku wraz z podjazdem utwardzonym, który jest bezpośrednio wykorzystywany przez nas dla celów gospodarczych. Został on wyremontowany z naszych środków, przy tym nie korzystaliśmy z ulg inwestycyjnych. Wobec powyższego postanowiliśmy, zgodnie ze wskazówkami US dokonać wyceny budynku wraz z podjazdem przez niezależnego eksperta zajmującego się wyceną nieruchomości, i uzyskaną w ten sposób wartość umieścić w środkach trwałych. Powyższy środek trwały zostanie po wycenie wprowadzony do ewidencji po raz pierwszy. Mamy jednak pewne wątpliwości jaką stawkę amortyzacji zastosować, bierzemy pod uwagę stawkę 10% w skali roku. Uważamy, że należna jest stawka 10% zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 (ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), ponieważ przed nabyciem był używany przez okres ponad 60 m#8209;cy". Stanowisko organu podatkowego: Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j - 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. W myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 w/w ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat - dla budynków i budowli, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzaju 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m#179;, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy. Ponadto zgodnie z art. 22j ust. 3 w/w ustawy środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za: 1) używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez okres co najmniej 60 miesięcy, lub 2) ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnicy zamierzają wprowadzić po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych budynek biurowo - magazynowy wykorzystywany przez nich dla celów gospodarczych, będący ich współwłasnością. Budynki biurowe i powierzchnie magazynowe, zaliczane do grup 104 i 105 KŚT, nie zostały wymienione jako wyjątek w cytowanym powyżej art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem Podatnicy w myśl w/w przepisu mogą indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną dla powyższego środka trwałego, z okresem amortyzacji nie krótszym niż 10 lat, pod warunkiem spełnienia jednej z przesłanek określonych w art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z zapytania Podatników wynika, iż przedmiotowy budynek biurowo - magazynowy wraz z podjazdem spełnia pierwsze kryterium (pkt 1) wymienione w art. 22j ust. 3 w/w ustawy tzn. przed nabyciem przez Podatników był wykorzystywany przez okres ponad 60 miesięcy. Jednocześnie tut. organ podatkowy zaznacza, iż w przypadku sporu w tej kwestii ciężar udowodnienia faktu wykorzystania środka trwałego przez okres powyżej 60 m-cy, będzie obciążał Podatników. W związku z powyższym w przedstawionym stanie faktycznym Podatnicy na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają prawo do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla powyższego środka trwałego (używanego budynku biurowo-magazynowego, wprowadzonego po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych podatników), z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Zgodnie z powyższym indywidualnie ustalono stawka amortyzacyjna dla w/w środka trwałego nie może przekraczyć 10% w skali roku. Tym samym stanowisko Podatników przedstawione we wniosku jest prawidłowe. Ponadto tut. organ podatkowy informuje, iż w przypadku prowadzenia przez osoby fizyczne działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej odpisom amortyzacyjnym podlegają tylko te środki trwałe, które wchodzą w skład majątku wspólnego spółki (wspólnego majątku wspólników tej spółki). Odpisom amortyzacyjnym nie podlegają natomiast składniki majątku wchodzące w skład odrębnego majątku wspólników. Środkami trwałymi podlegającymi odpisom amortyzacyjnym w spółce cywilnej, mogą być środki trwałe, które wspólnik będący ich właścicielem lub współwłaścicielem (współużytkownikiem wieczystym) wniesie jako wkład do spółki. Dla skutecznego wniesienia nieruchomości jako wkładu do spółki cywilnej - przeniesienia własności przez dotychczasowego właściciela (współwłaściciela w częściach ułamkowych) na rzecz wspólników na współwłasność łączną - konieczna jest forma aktu notarialnego (art. 158 Kodeksu cywilnego). Niniejsza interpretacja dotyczy przepisów prawa podatkowego w zakresie zapytania wnioskodawców o wysokość stawki amortyzacyjnej dla budynku biurowo-magazynowego wprowadzonego po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych. Nie dotyczy natomiast sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego będącego podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie tut. organ podatkowy zauważa, iż z treści zapytania nie wynika czy podjazd obsługuje tylko jeden budynek biurowo-magazynowy czy kilka budynków. W przypadku, gdy podjazd obsługuje tylko jeden budynek, to zgodnie z objaśnieniem do grupy I Klasyfikacji Środków Trwałych należy uznać, iż podjazd ten stanowi integralną część budynku, a tym samym powiększa jego wartość początkową. Natomiast w przypadku gdy podjazd obsługuje kilka budynków to stanowi on odrębny środek trwały. Pouczenie: Niniejsze postanowienie wydane zostało na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. W myśl art. 14a § 3 w/w ustawy, interpretacja zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 w/w ustawy). Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej w znakach opłaty skarbowej w wysokości 5,00 zł. Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez organ odwoławczy w trybie art. 14b ust. 5 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.