P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23.03.2006 r. znak D/DF/FK/147/4716, data wpływu 24.03.2006 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług podatku od nieruchomości refakturowanego na najemcę, jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 24 marca 2006 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art.14a § 4 Ordynacji podatkowej, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

Podatnik świadczy usługi najmu i dzierżawy na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z umów tych wynika, iż kwota podatku od nieruchomości stanowi odrębny element umowy najmu i nie wlicza się jej do wartości czynszu.

Pytanie wnioskodawcy.

Czy czynność obciążenia kontrahentów podatkiem od nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko wnioskodawcy w sprawie.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa powyżej, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Przepis art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli jej przedmiotem jest towar. We wskazanej wyżej definicji świadczenia usług podlegających opodatkowaniu, przyjęto generalnie, że są nimi wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów, a zatem ma ona charakter dopełniający definicję pojęcia dostawy towarów. Powyższa definicja jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej, zgodnie z ogólnym założeniem, że opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów. Istnieją jednak czynności które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy do nich zaliczyć te które wymienione są wprost w ustawie z dnia 11 marca 2006 r. - art. 6 pkt 1-3, między innymi transakcja zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans oraz czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Jak również czynności nieodpłatne, czynności wykonywane poza terytorium RP oraz czynności wykonywane przez podmioty nie będące podatnikiem. W opinii Podatnika do czynności nie podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należy zaliczyć również czynność obciążenia kontrahenta kwotą podatku od nieruchomości, ponieważ tego rodzaju czynności nie można zaliczyć do odpłatnej dostawy towaru - art. 7 ust. 1 ustawy, jak również do świadczenia usług - art. 8 ustawy. Ponadto podatek od nieruchomości jako publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej nie jest towarem, zatem nie może być przedmiotem odpłatnej dostawy o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podlegającej podatkowi od towarów i usług. Fakt obciążenia kontrahenta kwotą podatku od nieruchomości winien być dokumentowany notą księgową. Podobnie wypowiada się w tej sprawie doktryna stwierdzając, że obciążenie podatkiem od nieruchomości ma charakter fiskalny i nie jest wynagrodzeniem za świadczenie usług ani za dostawę towarów. Przeniesienie kosztów tej daniny na wynajmującego jest często spotykane w umowach najmu. Jeżeli wartość tego podatku jest wliczana w wartość czynszu, to od uzyskanej całej kwoty czynszu najmu ustala się podatek należny z tytułu VAT. Z opisu wynika jednak, że kwota podatku od nieruchomości stanowi odrębny element umowy najmu i nie wlicza się jej do wartości czynszu. W takim przypadku równowartości podatku nie można przefakturować, ponieważ pobieranie podatku nie jest czynnością opodatkowaną VAT. Nie występuje więc również w tym przypadku faktura pierwotna, która mogłaby stanowić podstawę do refakturowania kosztów tego podatku. Wobec powyższego należy podkreślić, iż czynność obciążenia kontrahentów podatkiem od nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a sama kwota podatku od nieruchomości, jeżeli nie jest wliczona do wartości czynszu, nie stanowi podstawy opodatkowania o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zakresem opodatkowania objęte są wyłącznie czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Zatem to nie odpłatność sama w sobie podlega opodatkowaniu, lecz świadczenie, za które ta odpłatność przysługuje. Dotyczy to także podatku od nieruchomości, który nie jest ani towarem ani usługą w rozumieniu przepisów art. 7 i 8 ustawy o VAT. W tym przypadku nie może być również mowy o odpłatności za usługę. W myśl art. 6 Ordynacji podatkowej podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Jest to zatem świadczenie pieniężne nieekwiwalentne – w zamian za wpłacony podatek od nieruchomości Związkowi nie przysługuje wzajemne świadczenie ze strony gminy. Z powyższych względów podatek od nieruchomości nie może być przedmiotem sprzedaży lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie podlega zatem również fakturowaniu. I w tym zakresie należy zgodzić się ze stanowiskiem Związku, iż podatek od nieruchomości jako taki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku stwierdzić jednak należy, iż niezależnie od tego, czy podatek od nieruchomości jest wliczony do stawki czynszu czy stanowi odrębny element rozliczeń z najemcą, jest on należnością wynikającą z odpłatnego świadczenia usługi najmu i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego – tak jak czynsz.

Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Z przywołanego przepisu wynika zatem, że podstawę opodatkowania stanowi całość należności z tytułu realizacji zawartej umowy najmu, w tym także rozliczany oddzielnie podatek od nieruchomości, w przypadku gdy strony ustaliły, że jego równowartość obciąża najemcę. Dodatkowo należy zauważyć, że zwracana Podatnikowi kwota z tytułu podatku od nieruchomości nie ma już pierwotnego charakteru tej opłaty. Obowiązek uiszczenia podatku od nieruchomości spoczywa bowiem na właścicielu nieruchomości niezależnie od tego, przez kogo nieruchomość ta jest użytkowana. Nie ma tu zatem analogii do refundowania kosztów z tytułu dostaw mediów. Wydatki związane z tymi świadczeniami, w przeciwieństwie do podatku od nieruchomości i innych opłat o podobnym charakterze, bezpośrednio dotyczą najemcy, który faktycznie zużywa dostarczone media.

Z powyższego wynika, że pobierana od najemcy kwota stanowiąca równowartość należnego od Związku podatku od nieruchomości nie jest już tym podatkiem, a tylko ratą czynszu z tytułu najmu nieruchomości. W związku z tym brak jest prawnych przesłanek przesądzających o możliwości nieuwzględniania w podstawie opodatkowania refundowanego przez najemców podatku od nieruchomości. W tym stanie rzeczy, mając na uwadze obowiązujące przepisy, uznaje się stanowisko zaprezentowane przez Spółkę za nieprawidłowe.