Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami), po rozpatrzeniu wniosku Pana (...) właściciela (...) z siedzibą w (...), NIP (...) z dnia 27.04.2006 r., uzupełnionego w dniu 30.05.2006 r. i 30.06.2006 r. w sprawie udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup:
1. odzieży roboczej (kombinezon, rękawice ochronne, buty robocze) i środków czystości,
2. kurtki przeciwdeszczowej, spodni, koszuli, marynarki, krawata i obuwia
- dla właściciela i osoby współpracującej
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu stwierdza, iż stanowisko Podatnika w części dotyczącej pytania nr 2 jest nieprawidłowe.W części dotyczącej pytania nr 1 wniosek rozstrzygnięto odrębnym postanowieniem.

Wnioskiem złożonym w dniu 27.04.2006 r., uzupełnionym w dniu 30.05.2006 r. i 30.06.2006 r. Pan (...), właściciel (...) z siedzibą w (...) zwrócił się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) stosownie do swojej właściwości, naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w (...), opodatkowaną na zasadach ogólnych z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przedmiotem działalności firmy są usługi w zakresie handlu, wymiany opon, amortyzatorów, tłumików i innych części samochodowych. Pan (...) jako właściciel w dziale sprzedaży obsługuje klientów, dostarcza towar do klientów, wykonuje prace w warsztacie samochodowym. Natomiast osoba współpracująca jest handlowcem, której zadaniem jest nawiązywanie kontaktów z klientami, przyjmowanie towarów od dostawców, załadunek i rozładunek towarów, dostarczanie towarów do klientów, uczestnictwo w targach branżowych.

Podatnik zwrócił się z zapytaniem, czy w związku z wykonywaną pracą wydatki na zakup kurtki przeciwdeszczowej, spodni, koszuli, marynarki krawata i obuwia dla właściciela i osoby współpracującej stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Podatnika zakup wyżej wymienionej odzieży dla właściciela i osoby współpracującej jest ściśle związany z osiąganiem przychodów firmy zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc stan faktyczny przedstawiony we wniosku i obowiązujący w tym zakresie stan prawny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu stwierdza co następuje.

Zgodnie z ogólną definicją kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Użyte w wyżej wymienionym przepisie pojęcie "wszelkie koszty" jest pojęciem szerokim, obejmuje wszelkie wydatki ponoszone przy prowadzeniu działalności gospodarczej pod warunkiem jednak, że wydatki te zostały faktycznie poniesione oraz, że pomiędzy wydatkami a przychodem zachodzi związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesione wydatki mają wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

W świetle powołanych przepisów prawa podatkowego do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej nie może Podatnik zaliczyć wydatków związanych z zakupem kurtki przeciwdeszczowej. Bowiem zakup przedmiotowej kurtki jest wydatkiem typowo osobistym. Nie mogą być uznane za koszty prowadzenia działalności gospodarczej wydatki, które ponosi każda osoba fizyczna i to nie zależnie od tego, czy prowadzi określoną działalność gospodarczą czy też nie. Są to typowe wydatki konsumpcyjne niezwiązane bezpośrednio z przychodem podatnika, które winny być pokrywane z jego dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 23 wyżej przytoczonej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0, 25% przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Słownikowe ujęcie pojęcia reprezentacji stanowi, że jest to uzewnętrzniony wysoki standard życia związany ze szczególną pozycją społeczną, zawodową, okazałość, wytworność. W praktyce ukształtował się pogląd, że do zakresu przedmiotowego reprezentacji zalicza się stworzenie oczekiwanego wizerunku podatnika, ułatwienie zawarcia umowy, stworzenie korzystnych ku temu warunków. Zgodnie z orzecznictwem sądowym pojęcie "reprezentacji" odnosi się do dobrego reprezentowania się firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Należy zauważyć, że odzież posiadająca charakterystyczne cechy firmy, takie jak barwy, krój czy logo, traci niewątpliwie charakter odzieży osobistej wówczas wydatki na jej zakup mogą być, w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym Pan (...) niczym nie wykazał wyjątkowości zakupionej odzieży, zaś pełnione funkcje takie jak obsługa klientów w dziale sprzedaży oraz uczestnictwo w targach branżowych nie wymaga używania przy jej wykonywaniu odzieży odbiegającej standardom od odzieży jakiej na codzień używają.

Wobec powyższego w stanie faktycznym przedstawionym przez Pana (...) wydatki poniesione w związku z zakupem koszuli, spodni, marynarki, krawata i obuwia dla właściciela, jak również dla osoby współpracującej nie stanowią wydatków związanych z reprezentacją, w związku z czym nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak na wstępie.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

W myśl art. 14b § 1 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Zgodnie z art. 14a § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14a § 5. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 236 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 ,poz. 60 z późniejszymi zmianami) na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Elblągu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy - Ordynacja podatkowa zażalenie na niniejsze postanowienie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Jeżeli zażalenie nie spełnia warunków wynikających z wyżej cytowanych przepisów organ odwoławczy, zgodnie z art. 228 § 1, pkt 3 ustawy - Ordynacja podatkowa pozostawia zażalenie bez rozpatrzenia.

W przypadku wniesienia zażalenia należy dołączyć opłatę skarbową w znaku skarbowym w wysokości 5, 00 zł. oraz 0,50 gr od każdego załącznika.