W dniu 06 czerwca 2006r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań - Śródmieście wpłynął wniosek Zakładu o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zakład zwrócił się z zapytaniem czy istnieje możliwość zmniejszenia ustalonych ustawowo kosztów uzyskania przychodów na prośbę zatrudnionego pracownika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracownica Zakładu uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego pracodawcy i złożyła oświadczenie, że miejsce stałego zamieszkania położone jest poza miejscowością, w której znajduje się Zakład. W związku z powyższym płatnik zastosował przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów w wysokości 127,82 zł miesięcznie. Obecnie pracownica złożyła wniosek o stosowanie kosztów uzyskania przychodów z tytułu zatrudnienia do wysokości 767,10 zł w stosunku rocznym.

Zdaniem płatnika zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) brak możliwości przychylenia się do prośby pracownika.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań - Śródmieście podziela stanowiska płatnika uznając je za słuszne.

W oparciu o obowiązujące przepisy prawa, Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań - Śródmieście stwierdza co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej w przypadku, gdy:

1) podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy, wynoszą 102,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227,00 zł,
2) podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, koszty uzyskania przychodu za rok podatkowy nie mogą przekroczyć łącznie 1.840,77zł
3) miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, miesięczne koszty uzyskania przychodu wynoszą 127,82zł, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533,84zł,
4) podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, koszty uzyskania przychodu za rok podatkowy nie mogą przekroczyć łącznie 2.300,94 zł.

Jeśli roczne koszty uzyskania przychodów obliczone według powyższych zasad są niższe od wydatków na dojazd do zakładu pracy lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być zgodnie z art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjęte w wysokości faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Stosownie do postanowień art. 32 ust. 2 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakład pracy przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych stosuje pracownikowi koszty uzyskania w wysokości 102,25 zł lub 127,82 zł, jeżeli pracownik złoży oświadczenie o spełnieniu warunków uprawniających do stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pracownik złoży oświadczenie, że mieszka poza miejscowością, w której wykonuje pracę, a płatnik nie wypłaca dodatku za rozłąkę - płatnik ma obowiązek stosowania podwyższonych kosztów uzyskania w wysokości 127,82 zł miesięcznie.

Reasumując ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości składania przez pracowników wniosków zwalniających płatnika z obowiązku potrącania kosztów uzyskania przychodów lub potrącania ich w innej wysokości. Zatem płatnik stosując koszty uzyskania przychodów w wysokości 127,82 zł miesięcznie postępuje prawidłowo.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia, jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej dokonania i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.