P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Strzelcach Opolskich po rozpatrzeniu wniosku z dnia 16.03.2006 r. postanawia, iż ocenę Pana własnego stanowiska w sprawie opodatkowania dochodu ze sprzedaży niezamortyzowanego środka trwałego wykorzytywanego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, zawartego w zapytaniu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przyjmuje się jako prawidłową.

U Z A S A D N I E N I E

W oparciu o art. 14a § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa do tut. organu podatkowego w dniu 16.03.2006 r. złożony został przez Pana pisemny wniosek o udzielenie interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie opodatkowania dochodu uzyskanego w wyniku sprzedaży lokalu gastronomicznego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wymieniony wyżej lokal figuruje w ewidencji środków trwałych jako nieruchomość i jest amortyzowany do chwili obecnej.

Wobec przytoczonego wyżej stanu faktycznego postawiono pytanie jak należy opodatkować sprzedaż ww. środka trwałego?

Przedstawiając we wniosku własne stanowisko w sprawie przyjął Pan, iż przychód uzyskany po dokonaniu sprzedaży należy pomniejszyć o koszty związane ze sprzedażą oraz o niezamortyzowaną część środka trwałego, a otrzymany w ten sposób dochód należy opodatkować według skali podatkowej.

W odpowiedzi na zadane pytanie, tut. organ podatkowy wyjaśnia:

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) przychodem z działalności gospodarczej są również:
1) przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:
a) środkami trwałymi,
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
c) wartościami niematerialnymi i prawnymi
- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit.b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:
1) wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub
2) wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
1) wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit.a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Na podstawie powyższych przepisów przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Sposób ustalenia dochodu lub straty z odpłatnego zbycia takiego środka określa cytowany wyżej art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi, wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków. Niezamortyzowana wartość początkowa będzie stanowiła zatem koszt uzyskania przychodu z jego odpłatnego zbycia.

Dochód ze sprzedaży majątku firmy łączy się z pozostałymi dochodami z działalności gospodarczej. Następnie do obliczonego dochodu stosuje się stawkę podatkową według skali podatkowej, bądź 19% w przypadku podatku liniowego. Ze złożonego przez Pana wniosku nie wynika, kiedy nastąpi sprzedaż środka trwałego.

W myśl art. 14 ust. 1c za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e-1g, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:
1) wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub
2) wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
3) otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

Ze względu na to, że sprzedaż środka trwałego stanowi zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działalności gospodarczej, tym samym dochód uzyskany w wyniku sprzedaży należy wykazać w deklaracji PIT-5 w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po dokonaniu sprzedaży i w tym samym terminie należy wpłacić należną zaliczkę na podatek dochodowy. Ponadto przychód ten należy wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36, w pozycji pozarolnicza działalność gospodarcza.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej uzasadnienie uznano, że Pana własne stanowisko w sprawie zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy aktualnego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W oparciu o art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika (wnioskodawcy), jednakże w myśl art. 14b § 2 tej ustawy wiąże organ podatkowy i organ kontroli skarbowej właściwy dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie wydane w trybie art. 14a § 4, zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tut. organu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Na podstawie art. 222 ustawy Ordynacja podatkowa z związku z art. 239 tej ustawy zażalenie winno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.