P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1-4 w związku z art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - Podatnikowi oceniając jego stanowisko odnośnie strat w środkach obrotowych ( w towarach handlowych) przedstawione we wniosku z dnia 21.01.2006 r. (wpływ do Urzędu dnia 1.02.2006 r.) o udzielenie interpretacji jako prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę:Podatnik prowadzi indywidualną działalność gospodarczą - sklep ogólnospożywczy. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W sierpniu 2005 r. miał miejsce pożar całego sklepu, ogień strawił wszystkie towary handlowe, wyposażenie, dokumentację księgową (księga podatkowa, rejestry VAT, faktury zakupu i sprzedaży), uszkodzeniu uległa kasa fiskalna, oficjalna próba odczytu pamięci kasy nie przyniosła rezultatu. Podatnik nie miał zawartej umowy ubezpieczenia i nie otrzymał odszkodowania z tytułu ubezpieczeń.

Przedmiot interpretacjiPodatnik we wspomnianym piśmie z dnia 21.01.2006 r. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku o interpretację przepisów prawa w zakresie:- czy straty w środkach obrotowych (w towarach handlowych) są kosztami uzyskania przychodów, jeśli nie otrzymał odszkodowania z tytułu ubezpieczenia towaru i jak ma dokonać rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych za miesiąc, w którym wystąpiła strata, skoro wraz z towarami spaleniu uległa dokumentacja podatkowa wraz z kasą rejestrującą ?

Stanowisko WnioskodawcyPodatnik uważa, iż skoro nie otrzymał odszkodowania z tytułu ubezpieczeń to straty w środkach obrotowych (w towarach handlowych) są kosztami uzyskania przychodów. Stanowią o tym przepisy art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uważa również, iż powinien we własnym zakresie próbować odtworzyć dokumentację księgową, zaś gdyby działania te nie przyniosły spodziewanego rezultatu to wówczas organ podatkowy określi podstawę opodatkowania w drodze oszacowania stosownie do art. 23 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.3. Stanowisko Wnioskodawcy: Podatnik uważa , iż skoro nie otrzymał odszkodowania z tytułu ubezpieczeń to straty w środkach obrotowych (w towarach handlowych) są kosztami uzyskania przychodów. Stanowią o tym przepisy art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uważa również, iż powinien we własnym zakresie próbować odtworzyć dokumentację księgową, zaś gdyby działania te nie przyniosły spodziewanego rezultatu to wówczas organ podatkowy określi podstawę opodatkowania w drodze oszacowania stosownie do art. 23 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa.

Ocena prawna stanowiska WnioskodawcyW myśl postanowień art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 5 i 6 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, oraz strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Przepis art. 23 tej ustawy zawiera katalog wydatków niestanowiących z mocy ustawy kosztów uzyskania przychodów i wśród wymienionych w tym przepisie strat, nie ma strat w środkach obrotowych. A zatem co do zasady strata w środkach obrotowych stanowi koszt uzyskania przychodów.

Warunkiem, aby stratę w środkach obrotowych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jest, aby wydatek na ich nabycie stanowił koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia i został prawidłowo wpisany do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zakupy towarów stanowią wydatki, które na podstawie faktur zakupu winny być ujęte w księdze przychodów i rozchodów w kol. 14 "pozostałe wydatki". A zatem jeżeli wydatki na zakup towarów były zaewidencjonowane w księdze jako "pozostałe wydatki" nie zachodzi potrzeba wyksięgowania wydatku na zakup towarów i ponowne zaksięgowanie poniesionej straty z tego tytułu, która stanowi koszty i winna być ujęta w kol. "pozostałe wydatki" ponieważ wydatek związany z zakupem tych towarów jest już kosztem uzyskania przychodu. Inaczej postępuje się w przypadku poniesienia straty w środkach obrotowych dotyczących towarów handlowych lub materiałów zaewidencjonowanych w kol. 10 księgi. W tym przypadku Podatnik winien zmniejszyć (wystornować) koszty zakupu w kol. 10 o pełną wysokość straty i jednocześnie wpisać tą samą kwotę do kol. 14 " Pozostałe wydatki". Jednak, aby uznać za koszty uzyskania przychodu powstałą stratę w wyniku pożaru Podatnik - podobnie jak w przypadku wszystkich innych kosztów musi prawidłowo ją udokumentować. W zależności od rodzaju straty dokumentami potwierdzającymi jej poniesienie mogą być: protokoły szkód sporządzone przez podatnika, protokoły straży pożarnej itp. W ocenie tut. Organu podatkowego pożar środków obrotowych jest szczególną formą straty w środkach obrotowych i mamy tu do czynienia ze zdarzeniem losowym, rozumianym jako zdarzenie nieprzewidywalne, niezależne od woli Podatnika. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym, strata w środkach obrotowych - spowodowana pożarem - stanowić będzie u Podatnika koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem tut. Organu Podatkowego Podatnik winien we własnym zakresie próbować odtworzyć dokumentację księgową, która uległa zniszczeniu podczas pożaru. Winien tego dokonać m.in. przy pomocy kontrahentów z którymi dokonywał transakcji zakupu i sprzedaży. W myśl postanowień art. 44 ust. 6 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - obowiązek złożenia deklaracji ciąży na podatniku. Stąd postanowiono, jak w sentencji.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanych przez niego zdarzeń.Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).