Stan faktyczny

Z pisma podatnika wynika, że w 2005 roku poniósł on wydatki z tytułu dowozu żony na rehabilitację; żona dojeżdżała samochodem stanowiącym własność podatnika. Żona podatnika jest osobą niepełnosprawną, ma II grupę inwalidzką w stopniu umiarkowanym. Podatnik wskazuje, że żona w czasie kiedy dojeżdżała na rehabilitację, była na jego utrzymaniu; do sierpnia żona nie miała żadnych dochodów, a od sierpnia została jej przyznana renta w wysokości 495 zł. Żona podatnika posiada zaświadczenie o uczestnictwie w zabiegach.
W związku z powyższym pytanie podatnika brzmi:
- czy wyżej wymienione wydatki podatnik może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej i w jakiej wysokości?

Stanowisko podatnika

Zdaniem podatnika odliczenie mu przysługuje.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity w Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2005 roku, podstawę obliczenia podatku, (...), stanowi dochód (...), po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne oraz zasady i warunki ich odliczania od dochodu określa art. 26 ust. 7a-7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
I tak, zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 14 za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Warunkiem odliczenia wydatków, o których wyżej mowa, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek stosownego dokumentu /orzeczenia, decyzji/ potwierdzającego niepełnosprawność /art. 26 ust. 7d i 7g ustawy/.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14/art. 26 ust. 7c ustawy/.

Analizując treść powołanych wyżej przepisów podkreślić należy, iż omawiane odliczenia nie przysługują każdej osobie niepełnosprawnej posiadającej stosowny dokument potwierdzający niepełnosprawność, a jedynie tej osobie, która faktycznie poniosła przedmiotowy wydatek.
Natomiast zapis art. 26 ust. 7c ustawy oznacza, iż skorzystanie przez podatnika z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na cele określone w punkcie 14 art. 26 ust. 7a ustawy /których dotyczy stan faktyczny będący przedmiotem zapytania/, nie wymaga dokumentowania ich wysokości w formie rachunków, faktur czy umów.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) za środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków)lub zwróconą w jakiejkolwiek formie /art. 26 ust. 7b ustawy/.

Przepisy ust. 7a-7d stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł /ust. 7e art. 26 ustawy/.

Ze stanu faktycznego będącego przedmiotem zapytania wynika, że:
- podatnik poniósł w 2005 roku wydatki z tytułu dowozu żony na rehabilitację, samochodem stanowiącym jego własność,
- żona podatnika jest osobą niepełnosprawną zaliczoną do II grupy inwalidzkiej w stopniu umiarkowanym,
żona podatnika pozostaje na jego utrzymaniu; od sierpnia uzyskuje rentę w wysokości 495 zł,
żona podatnika posiada zaświadczenie o uczestnictwie w zabiegach.

Zatem stwierdzić należy, że podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania z odliczenia z tytułu faktycznie poniesionych przez niego w 2005 roku wydatków na cele rehabilitacyjne, w związku z używaniem własnego samochodu osobowego na dowożenie niepełnosprawnej żony pozostającej na jego utrzymaniu na niezbędne zabiegi leczniczo--rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej kwoty 2.280 zł, bez konieczności dokumentowania tych wydatków /rozumianego wyłącznie jako posiadanie dowodów poniesienia tych wydatków w formie rachunków, faktur czy umów/.