STAN FAKTYCZNY
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż podatnicy są wspólnikami spółki jawnej, zobowiązanej w roku podatkowym 2005 do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Spółka zajmuje się między innymi hurtową sprzedażą materiałów budowlanych. W dniu 27.10.2005r. Spółka opłaciła wydatek w kwocie45.440,00 zł z tytułu zorganizowania szkolenia kontrahentów detalicznych oraz odbiorców materiałów budowlanych w ilości 16 osób. Tematem szkolenia jest zapoznanie się z nowymi technologiami w budownictwie, zapoznanie się z nową ofertą materiałów budowlanych proponowaną przez spółkę i zapoznanie się z nowymi metodami sprzedaży detalicznej materiałów budowlanych oraz ustalenie zasad rozliczania się z kontrahentami. Głównym elementem szkolenia jest ustalenie nowych metod sprzedaży warunkujących zwiększenie przez spółkę obrotów sprzedaży hurtowej materiałów budowlanych. Przedmiotowe szkolenie odbędzie się w Egipcie w okresie od dnia 18 grudnia 2005r. do dnia 25 grudnia 2005r.
W tym stanie faktycznym zostało postawione następujące pytanie: czy wspólnicy mają prawo zaliczenia przedmiotowego wydatku do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu październiku 2005r., czy też mogą niniejszy wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dopiero w miesiącu grudniu 2005r.?

STANOWISKO PODATNIKA
Zdaniem Pełnomocnika, poza sporem jest fakt, iż ten wydatek zaliczamy do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2005. Nadto prawidłowo została przyjęta przez wspólników zasada, iż wydatki z tego tytułu zaliczone zostaną do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu grudniu roku podatkowego 2005r., bowiem dopiero w tym miesiącu odbędzie się szkolenie, które jest bezspornie związane z zakresem prowadzonej przez spółkę działalności. Bez znaczenia bowiem w tej sprawie jest termin poniesienia wydatku za przeprowadzenie szkolenia, który nastąpił w miesiącu październiku 2005r., gdyż wiążące znaczenie w tym przypadku ma termin szkolenia. Takie stanowisko strony pozostaje nadto w zgodzie z art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z roku 2000 Nr 14, poz. 176 z późn. zm./, wyrażającym zasadę potrącalności kosztów uzyskania przychodu w tym roku podatkowym, którego dotyczą. Ponieważ podatnicy są zobowiązani do płacenia zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych, wskazana powyżej zasada odnosi się także do wydatków ponoszonych w trakcie roku podatkowego.

OCENA PRAWNA STANOWISKA PYTAJĄCEGO Z PRZYTOCZENIEM PRZEPISÓW PRAWA:
Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /tekst jednolity: Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz.176 z późn.zm./ kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,
- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust.1 ustawy,
- być właściwie udokumentowanym.
Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, bo to na nim w ostateczności spoczywa ciężar udowodnienia tego faktu. Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.
Również według utrwalonego w orzecznictwie poglądu możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest m.in. od łącznego spełnienia następujących przesłanek, a mianowicie: uzyskania przychodu, istnienia związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem oraz od właściwego udokumentowania wydatku.
Ponadto, orzecznictwo sądowe wskazuje, że przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek, poza wyraźnie wymienionymi w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu.
Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
Konieczne jest też właściwe udokumentowanie wydatku. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.
Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych przy określaniu kosztów uzyskania przychodów stosują zapis art. 22 ust. 4, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
Od tej ogólnej zasady ustawodawca przewiduje wyjątki, a mianowicie m.in. u podatników prowadzących księgi rachunkowe.
W myśl ust. 5 cytowanego art. 22 u podatników prowadzących księgi rachunkowe/handlowe/ koszty uzyskania przychodów objęte tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.
Metoda memoriałowa, określona w cytowanym wyżej art. 22 ust. 5 ustawy podatkowej, polega więc na tym, że ustalając koszt uzyskania przychodów należy mieć na uwadze,iż kosztami uzyskania przychodów są te koszty, które odnoszą się do przychodów danego roku /okresu sprawozdawczego/, to znaczy:
a/ koszty poniesione i zarachowane w danym roku podatkowym /okresie sprawozdawczym/, jeżeli w danym roku podatkowym /okresie sprawozdawczym/ osiągnięto również przychody związane z tymi kosztami,
b/ koszty poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy /okres sprawozdawczy/,lecz dotyczące przychodów danego roku podatkowego /okresu sprawozdawczego/,
c/ koszty faktycznie jeszcze nie poniesione, lecz zgodnie z obowiązującymi przepisami już zaksięgowane, pod tymże wszakże warunkiem, że odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego /okresu sprawozdawczego/; jeżeli jednak zarachowanie ich nie było możliwe, potrąca się je w roku, w którym zostaną poniesione.
Jest zatem zasadą - przy metodzie memoriałowej- że koszty uzyskania przychodówsą potrącalne w tym roku podatkowym /okresie sprawozdawczym/, którego przychodów dotyczą, a tylko wówczas, gdy nie jest to możliwe, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tego roku podatkowego /okresu sprawozdawczego/, w którym zostały poniesione.
Koszt musi mieć związek z przychodem i ponadto związek ten ma wystąpić w tym samym roku podatkowym / okresie sprawozdawczym/.
Wyjątki od tej zasady określono w art. 23 ustawy podatkowej - gdzie co do niektórych kosztów wymagana jest ich zapłata.
Należy podkreślić, że to podatnik prowadzący działalność gospodarczą sam decyduje o rozmiarze, rodzaju i formie ponoszonych wydatków. Szkolenia organizowane przez podatników dla swoich kontrahentów są niewątpliwie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i co do zasady powinny być zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów.
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka w miesiącu październiku 2005r. poniosła wydatek w kwocie 45.440,00 zł z tytułu zorganizowania w Egipcie, w okresie od 18 do 25 grudnia 2005r., szkolenia dla kontrahentów detalicznych oraz odbiorców materiałów budowlanych w ilości 16 osób. Tematem szkolenia jest zapoznanie się z nowymi technologiami w budownictwie, zapoznanie się z nową ofertą materiałów budowlanych proponowaną przez spółkę i zapoznanie się z nowymi metodami sprzedaży detalicznej materiałów budowlanych oraz ustalenie zasad rozliczania się z kontrahentami.
Zatem, mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, zdaniem tut. organu podatkowego, przedmiotowy wydatek poniesiony przez Spółkę stanowi koszt uzyskania przychodów. Jednakże ostatecznie to wspólnicy spółki, kwalifikując w/w wydatek jako koszt uzyskania przychodów zobowiązani są wykazać nie tylko fakt poniesienia tego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W/w wydatek trudno jest wiązać z konkretnym przychodem, zatem w ocenie tut. organu podatkowego, będzie on stanowić koszt uzyskania przychodów w miesiącu październiku 2005r., tj. w miesiącu jego poniesienia.
W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, iż stanowisko Pełnomocnika przedstawione w zakresie momentu zaliczenia przedmiotowego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.
Dokumenty złożone wraz z wnioskiem nie podlegały formalnej i merytorycznej ocenie.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym i wiąże organy podatkowe do czasu zmiany przepisów.