POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 11.10.2005 r. (data wpływu 13.10.2005 r.)

postanawia

- uznać za nieprawidłowe stanowisko Podatnika

UZASADNIENIE

Spółka prowadzi sprzedaż sprzętu komputerowego, oprogramowania oraz materiałów eksploatacyjnych (toner, tusz etc.) na terytorium Czech poprzez komisową strukturę sprzedaży, gdzie Spółka działa jako komitent a komisantem jest czeska Spółka AAA. W momencie dokonania sprzedaży w Czechach przez AAA, AAA zobowiązany jest do przekazania Spółce kwoty uzyskanej z tytułu sprzedaży, natomiast nabywa wobec Spółki roszczenie o zapłatę prowizji komisowej. Zgodnie z postanowieniami umowy komisu, wzajemne rozliczenie sprzedaży dokonywane jest poprzez obniżenie sumy uzyskanej przez AAA ze sprzedaży o kwotę prowizji i w efekcie Spółka otrzymuje sumę już pomniejszoną o kwotę należnej prowizji. Spółka fakturuje AAA na sumę ostatecznej ceny sprzedaży pomniejszonej o kwotę prowizji.AAA nie wystawia Spółce faktury z tytułu prowizji komisowej, sam natomiast wystawia finalnemu nabywcy fakturę na kwotę ostatecznej ceny sprzedaży, czyli należności Spółki powiększonej o kwotę własnej prowizji.

Pytanie podatnika w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych brzmi:

Czy biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy VAT, prawidłowe będzie w opisanym stanie faktycznym wykazywanie przez spółkę przychodu do opodatkowania w wysokości kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez Spółkę, czyli finalnej ceny sprzedaży pomniejszonej o prowizję komisanta?

Zdaniem Spółki ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje dla sprzedaży komisowej szczególnych przepisów dotyczących zarówno rozpoznawania kosztów i przychodów, jak i momentu obowiązku podatkowego. Spółka odnosi się więc do ustawy o rachunkowości. Wg Spółki w omawianej sytuacji powstają dwie możliwości ujęcia transakcji sprzedaży dla potrzeb podatku dochodowego:

1) ewidencjonowanie tylko po stronie przychodów w wysokości kwoty uzyskanej ze sprzedaży pomniejszonej bezpośrednio o prowizję komisanta, czyli w wysokości faktycznie zafakturowanej

2) ewidencjonowanie po stronie przychodów w wysokości kwoty uzyskiwanej ze sprzedaży oraz po stronie kosztów uzyskania przychodu w wysokości prowizji komisanta.

Oba sposoby prowadzą do identycznego dochodu do opodatkowania, jednak Spółka staje na stanowisku, iż rzeczywistość gospodarcza odzwierciedlana jest przede wszystkim w dokumentach źródłowych jednostki i na jej podstawie powinna być ujmowana w księgach. Wobec braku odrębnego fakturowania z tytułu prowizji prawidłowe jest, w opinii Spółki, pominięcie strony kosztowej transakcji w ewidencji, albowiem nie wpłynie to de facto na wysokość ustalonego w ten sposób dochodu do opodatkowania.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zauważa, co następuje poniżej:

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z umową komisu, uregulowaną w art. 765 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - k.c., na mocy której przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują szczególnych uregulowań w zakresie opodatkowania stron umowy komisu. Komisant i komitent podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W świetle przedstawionego stanu faktycznego tutejszy organ stwierdza, iż stosownie do postanowień przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 Nr 54 r. poz.654 z późn. zm.) podatnicy zobowiązani są do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku.

Dokumenty księgowe prowadzone według obowiązujących przepisów o rachunkowości powinny być zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz powinny odzwierciedlać ich sens ekonomiczny. Taka dokumentacja powinna zawierać informacje o własności towarów, które są przedmiotem operacji gospodarczych - w tym przypadku związanych z działalnością komisową. W przedmiotowej sytuacji prawo własności sprzedanego towaru w komisie sprzedaży przechodzi z komitenta na ostatecznego odbiorcę a komisant jest jedynie pośrednikiem. Jak wynika z definicji umowy komisu komisant sprzedaje w imieniu własnym, ale na rzecz komitenta. Jego obowiązkiem jest więc przekazać komitentowi całą kwotę uzyskaną ze sprzedaży - która jest przychodem komitenta. Z uwagi na to, że komisant nie jest właścicielem towaru, nie powinien wystawać faktury sprzedaży ostatecznemu odbiorcy na pełną kwotę sprzedaży na swój rachunek.

Odzwierciedleniem ekonomicznym przychodu komisanta jest tylko część kwoty należnej którą nabywca uiszcza za przyjęcie towaru w komis i organizację komisu sprzedaży. Jest to kwota marży za w/w usługi, którą komisant powinien obciążyć komitenta.W konsekwencji, przychodem komitenta powinna być kwota otrzymana ze sprzedaży towaru a kosztem uzyskania przychodów zapłacona komisantowi marża.

Zdaniem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego taki sposób rozliczeń podatkowych w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 22 ust. 1 ustawy o rachunkowości ( t.j. Dz.U. z 2002 r., Nr 76, poz.694) oddaje rzeczywisty przebieg operacji gospodarczych związanych z komisem sprzedaży pod względem ekonomicznym i własnościowym.

Powyższa odpowiedź została udzielona zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na fakt, iż regulacje w zakresie podatku od towarów i usług nie mają wpływu na obowiązki podatnika w zakresie ustalania kosztów i przychodów podatkowych. Odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.

Niniejsza interpretacja, co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu jej udzielenia. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika. Zgodnie z art. 14b § 1 - 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł (ustawa z dnia 09.09.2000 r. o opłacie skarbowej (t.j. z 2004 r. Dz. U. Nr 253, poz. 2532).