Stan faktyczny:

Podatnik dokonuje zakupów w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Jeden z dostawców przyznaje Podatnikowi tzw. skonto polegające na prawie do zmniejszenia zapłaty za daną fakturę pod warunkiem jej opłacenia w terminie wynikającym z faktury.

Uprawnienie do zmniejszenia zapłaty o kwotę skonta jest zawarte w treści faktury. W niektórych przypadkach Podatnik dokonuje przedpłaty przed otrzymaniem dostawy i faktury zawierającej prawo do skonta.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Ad. 1 i 2. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 – 22, art. 30 – 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W myśl art. 29 ust. 4 obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Przepis art. 31 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. W myśl ust. 3 tegoż artykułu podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje:

1. rabatów za zapłatę z góry;
2. opustów i zwrotów kwot z tytułu dokonanego nabycia udzielonych podmiotowi dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Skonto to według definicji zawartej w „Słowniku języka polskiego PWN” procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem.

Natomiast opust (rabat) to zniżka od sumy należnej za towar, przyznawana np. przy kupnie dużej ilości towaru.

Mając na uwadze powyższe definicje można utożsamić skonto z opustem i rabatem.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że przepis art. 31 ust. 1 ustawy o VAT za podstawę opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów przyjmuje kwotę nie obejmującą (nie zawierającą) skont udzielonych nabywcy za zapłatę faktury w określonym terminie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik otrzymuje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów tzw. skonto polegające na prawie do zmniejszenia należności wykazanej na fakturze pod warunkiem jej opłacenia w terminie wynikającym z faktury. Uprawnienie do zmniejszenia zapłaty o kwotę skonta jest zawarte w treści faktury.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych opłat o podobnym charakterze.

Otrzymanie zatem przez Podatnika faktury z tytułu wenątrzwspólnotowego nabycia towarów zobowiązuje go do wystawienia faktury wewnętrznej, która powinna zawierać te same dane co do wartości transakcji wskazanej w fakturze wystawionej przez dostawcę, czyli powinna zawierać wartość dostawy z pominięciem skonta.

Zgodnie z § 28 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) przepisy § 12, § 16-20, § 22, §23 i § 26 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy.

Przepis § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zapłata należności w wymaganym terminie z uwzględnieniem skonta jest zdarzeniem przyszłym i niepewnym, którego ziszczenie się stwarza podstawę do wystawienia przez Podatnika faktury wewnętrznej korygującej, uwzględniającej wartość przekazanego skonta.

Ad. 3. Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9. W myśl ust. 6 cytowanego artykułu w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zatem w przypadku, gdy termin płatności za fakturę zawierającą prawo do skonta przypada w następnym miesiącu po wystawieniu faktury, zgodnie z cytowanym wyżej art. 31 ust. 1 oraz art. 106 ust. 7 ustawy o VAT – w miesiącu wystawienia faktury przez dostawcę towarów, jak wskazano wyżej w odpowiedzi na pytanie 1 i 2, Podatnik jest zobowiązany do przyjęcia w wystawionej fakturze wewnętrznej podstawę opodatkowania nie pomniejszoną o przyznane skonto.

Wystawienie faktury wewnętrznej korygującej w związku z przyznanym skontem powoduje, że skorygowanie podatku powinno nastąpić w rozliczeniu miesięcznym, w którym dokonano zapłaty.

Ad. 4. Zgodnie z art. 20 ust. 7 ustawy o VAT przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do faktur wystawionych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego od podatnika całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju.

W myśl ust. 6 cytowanego artykułu w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W związku z powyższym obowiązek podatkowy, w przypadku dokonania przedpłaty w kwocie odpowiadającej należności z faktury pomniejszonej o skonto przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, powstanie u Podatnika z momentem wystawienia przez dostawcę zagranicznego towaru faktury potwierdzającej otrzymanie należności – przedpłaty.

Jeśli natomiast kontrahent nie wystawił faktury potwierdzającej przedpłatę – zastosowanie mają zasady określone w odpowiedzi na pkt 1 i 2.