POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście działając na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podanika w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w części dotyczącej ustalenia wysokości przychodu z najmu stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Podatnik zwrócił się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Podatnik jest właścicielem lokalu mieszkalnego o niskim standardzie. Przedmiotowy lokal Podatnik wynajmuje osobie fizycznej znajdującej się w trakcie rehabilitacji zawodowej i przekwalifikowania będącej samotną matką z dzieckiem. Wysokość czynszu ustalonego za najem jest równa wysokości czynszu płaconego przez Podatnika na rzecz wspólnoty mieszkaniowej.

Podatnik pyta, czy w związku z ustaleniem w umowie najmu czynszu na poziomie czynszu płaconego wspólnocie mieszkaniowej przychodem z najmu będzie ten właśnie czynsz czy też powinno się przyjąć jako przychód z najmu teoretyczny czynsz, za który mogłoby zostać wynajęte mieszkanie w panujących warunkach rynkowych.
Ponadto Podatnik pyta czy fakt oddania przedmiotowego mieszkania w najem osobie w trakcie rehabilitacji powoduje, iż można nie ustalać wartości czynszowej tego lokalu mieszkalnego.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny tut. Organ stwierdza, iż w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy za przychód z nieruchomości odstąpionych bezpłatnie w całości lub w części do używania innym osobom fizycznym i prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej uważa się wartość czynszową, stanowiącą równowartość czynszu, jaki przysługiwałby od tych osób w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości.
Jak wynika z powyższego przepisu znajduje on zastosowanie w odniesieniu do sytuacji, w których nieruchomość lub jej część zostaje oddana do użytkowania bezpłatnie.
Bezpłatność oznacza w tym przypadku, że oddający lokal do użytkowania nie uzyskuje żadnej korzyści z oddania lokalu do użytkowania. Przy czym korzyść nie musi się wyrażać w tym przypadku osiąganiem dochodu. W przedmiotowej sprawie korzyścią dla oddającego lokal do użytkowania może być fakt nie ponoszenia kosztów utrzymania lokalu w postaci opłat czynszowych na rzecz wspólnoty.
W przedstawionej przez Podatnika sytuacji lokal mieszkalny został oddany do użytkowania na podstawie umowy najmu, w której określono umówiony między stronami umowy najmu czynsz. Mieszkanie oddane zostało zatem do użytkowania odpłatnie. Fakt, iż wysokość czynszu ustalona została na poziomie czynszu płaconego wspólnocie mieszkaniowej a nie na jakimś innym, wyższym poziomie nie może być kwestionowany gdyż na takie a nie inne określenie wysokości czynszu pozwala swoboda kształtowania umów.Tak więc w przedstawionej przez Podatnika sytuacji nie ma miejsca nieodpłatne oddanie do użytkowania lokalu mieszkalnego i tym samym nie występuje konieczność określenia wartości czynszowej wynajmowanego lokalu mieszkalnego celem określenia wielkości przychodu Podatnika.
Przychodem Podatnika w przedmiotowej sprawie będą, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Mając na uwadze fakt, iż w przedmiotowej sprawie nie nastąpiło nieodpłatne oddanie lokalu mieszkalnego do użytkowania to nie będzie miał tutaj zastosowania również art. 16 ust. 2 ustawy mówiący o nie ustalaniu wartości czynszowej nieruchomości w przypadku oddania jej do użytku bezpłatnie na cele określone w tym przepisie.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skrbowego Kraków-Śródmieście w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.