P o s t a n o w i e n i e

Działając na podstawie art. 216 § 1, art. 14 a § 1 - 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r – Ordynacja podatkowa /Dz.U. z 2005r Nr 8, poz. 60 z późn. zm./, w związku z Pani wnioskiem z dnia 27.09.2005r (data wpływu do tut. Urzędu 03.10.2005r) o dokonanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Wawer stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w odniesieniu do zagadnień poruszonych w powyższym wniosku jest prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

W złożonym wniosku z dnia 27.09.2005r /data wpływu do tut. Urzędu 03.10.2005r/ zwróciła się Pani o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie stosowania przepisów z zakresu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przedmiotowego pisma wynika, iż z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu art. elektrycznymi opodatkowana jest na zasadach ogólnych.

Odpowiadając na zawarte we wniosku pytanie Nr 1 dotyczące ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zwrotu towarów tut. organ podatkowy wyjaśnia, iż zakup towarów handlowych i materiałów księgowany jest w kolumnie 10 podatkowej księgi wg cen zakupu. Zwrot towarów dostawcy skutkuje tym, że w wyniku tej operacji nie dojdzie do powstania przychodu – przychodu z ich odsprzedaży, a zatem wydatki na ich nabycie nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu, ponieważ nie spełniają wymogów art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Wobec tego należy skorygować koszty zakupu towarów zwróconych wpisując wartość tych towarów w kolumnie 10 księgi podatkowej ze znakiem minus lub na czerwono.

Podatnik, któremu zwrócono towar ma obowiązek wystawienia faktury korygującej, która jest u nabywcy podstawą skorygowania w księgach wartości zakupu towarów. Korektę zapisów powinno się przeprowadzić dopiero w momencie otrzymania tej faktury. Zgodnie bowiem z § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003r w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152 poz. 1475 z późn. zm.) podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są m.in. faktury korygujące.

Odpowiadając na zawarte we wniosku pytanie Nr 2 odnośnie zaewidencjonowania w roku 2005 faktury z miesiąca grudnia 2004, dotyczącej reklamy na kalendarzu na rok 2005, tut. organ podatkowy zgadza się z Pani stanowiskiem. Warunkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów metodą memoriałowa jest stałe, w każdym roku prowadzenie jej w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do danego roku podatkowego. Dopiero wtedy, gdy nie jest możliwe ustalenie tego związku, gdyż koszty odnoszą się do przychodów ogółem i podatnik nie jest w stanie stwierdzić, czy dotyczą tego roku podatkowego, czy przyszłego – stosuje się wyjątkowo rozliczenie kosztu według daty jego poniesienia.

Trudno zatem stwierdzić, czy koszty reklamy zawsze będą księgowane w dacie ich poniesienia, czy w roku podatkowym, którego dotyczą. Jeżeli jest Pani w stanie wykazać, że koszt poniesiony w związku z reklamą na kalendarzach na rok 2005, dotyczy tego roku podatkowego, to nie musi Pani odstępować od rozliczania na zasadzie memoriału. Sposób postępowania zależy zatem od oceny istnienia takiego związku w konkretnym przypadku.

Wobec tego według zasady memoriałowej można potrącić koszt, gdy:możliwe jest jego zarachowanieponiesiono go w celu uzyskania przychodówdotyczy on bez wątpienia danego roku podatkowegoNie można więc kategorycznie stwierdzić, że zawsze koszty reklamy powinny być ujmowane według daty poniesienia, ale odwrotne postępowanie wymaga od podatnika umiejętności, że dotyczyły one danego roku podatkowego, co czasami może nastręczać pewne trudności.

Zatem wyjątek od zasady memoriału, czyli ujmowanie kosztów w dacie ich poniesienia, dotyczy tylko tych przypadków, gdy podatnik nie jest w stanie stwierdzić, do jakiego roku podatkowego koszt ten zaliczyć, bo ma on pośredni wpływ na powstawanie przychodów w ogóle, a nie dających się zamknąć w jakimś przedziale czasowym. Reasumując, przypisując koszty danemu okresowi podatkowemu, należy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy słusznie się oczekuje, że ponoszone koszty będą służyć przychodom danego okresu podatkowego. Wydatki poniesione w związku z reklamą na kalendarzach 2005r niewątpliwie mogą wpłynąć na wysokość przychodów firmy. Należy się spodziewać, że wpływ taki może mieć miejsce dopiero po rozpoczęciu ich rozprowadzania, a więc w roku 2005. Oznacza to, że w w tym okresie wydatek na wykonanie reklamy na kalendarzach może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, chociaż fakturę uzyskała Pani w roku 2004.

Odpowiadając na zawarte we wniosku pytanie Nr 3 dotyczące ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów kosztów reklamy w książce telefonicznej 2005/6, Naczelnik tut. Urzędu podziela Pani stanowisko, iż koszty w/w reklamy trudno jest podporządkować do przychodów któregokolwiek okresu. W odniesieniu do kosztów poniesionych w danym roku podatkowym, ale odnoszących się również do innego roku podatkowego istnieje konieczność ich rozdzielania dla celów podatkowych i uwzględnienia odpowiednio w roku, którego dotyczą. Jednak w Pani sytuacji takie rozdzielenie jest niemożliwe, gdyż nie można jednoznacznie stwierdzić w jakim okresie będzie wykorzystywana książka telefoniczna, w której reklamuje Pani swoją firmę. Zatem zgodnie z art. 22 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli koszty nie dają się bezpośrednio przypisać do żadnego okresu, należy je ująć w dacie poniesienia.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Wawer stwierdza, że stanowisko zajęte przez Panią we wniosku odnośnie pytań 1-3 jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego, dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 ustawy ordynacja podatkowa udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika , inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14 a § 4 Ordynacja podatkowa przysługuje prawo złożenia zażalenia. Zażalenie składa się do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia /art. 236 § 2 Ordynacji podatkowej/ za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego.