P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ), w związku ze złożonym przez Pana T. wnioskiem z dnia 21.11.2005r., w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach uznaje stanowisko wnioskodawcy, iż system telewizji przemysłowej nie stanowi wartości niematerialnych i prawnych za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji. W celu nadzoru nad pracownikami zainstalował w firmie system telewizji przemysłowej. Faktura VAT wystawiona została na kwotę 5.000zł netto. Podatnik pisze, iż ma wątpliwości, czy powinien tą usługę zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto wyjaśnia, iż system ten sklasyfikowany jest w PKWiU pod symbolem - 32.30.33-35.00 .Zdaniem Podatnika, zainstalowanie systemu telewizji przemysłowej nie jest prawem majątkowym i nie powinno stanowić wartości niematerialnych i prawnych, ponieważ informacje zawarte w tym systemie są przydatne tylko dla potrzeb Jego zakładu, nie będą przedmiotem obrotu i nie będą zbyte.

Po przeanalizowaniu złożonego wniosku organ podatkowy stwierdza: Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000r. Nr. 14, poz. 176 ze zm. ) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jednocześnie ust. 8 tego artykułu stanowi, że odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ( odpisy amortyzacyjne ) są kosztami uzyskania przychodu wyłącznie wtedy, gdy dokonywane są zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Jednakże przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym nie zawierają definicji wartości niematerialnych i prawnych. Wartościami niematerialnymi i prawnymi - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości - są nabywane przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych prawa majątkowe, nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone na potrzeby jednostki. Do praw majątkowych zalicza się w szczególności:

• autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,
• prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,
• know-how, czyli prawo do wykorzystania wiedzy w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej.

Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się również nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych.Natomiast wartościami niematerialnymi i prawnymi w myśl art. 22b cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającymi amortyzacji są :

• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
• spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
• prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych,
• wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej ( know-how),

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej ( sublicencji ), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.Do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji zalicza się również :

• wartość firmy,
• koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym.

Jak widać katalog ten różni się nieco od przyjętego dla klasyfikacji praw majątkowych w ustawie o rachunkowości. Jednakże, przepisy podatkowe zawierają zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, do którego nie zalicza się systemu telewizji przemysłowej. Pojęcie telewizja przemysłowa - oznacza system przekazywania obrazu z określonych pomieszczeń w zamkniętym systemie odbiorczym służący do nadzoru oraz zwiększeniu bezpieczeństwa pomieszczeń, w których zostały zainstalowane kamery. Podgląd z kamery zwykle jest udostępniony wyłącznie na stanowiskach ochrony w celu monitorowania niebezpiecznych zachowań.

Złożonym w dniu 20.12.2005r. pismem podatnik wyjaśnił, iż zainstalowany system sklasyfikowany jest w PKWiU pod symbolem 32.30.33-35.00 . Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług ( Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm. ), pod symbolem tym zostały ujęte kamery wideo ze stop klatką i pozostałe kamery wideo rejestrujące; aparaty fotograficzne cyfrowe. Natomiast z załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych ( Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm. ) wynika, iż symbol PKWiU - 32.30.33 zalicza się do grupy 6 tej klasyfikacji. Grupa 6 zwana "Urządzenia techniczne" zawiera podgrupę 62 nazwaną "Urządzenia telewizyjne i radiotechniczne, urządzenia i aparaty dla telefonii" i obejmuje m.in. : urządzenia nadawcze telewizyjne, odbiorcze telewizyjne, urządzenia telewizji kablowych, urządzenia nadawcze radiowe, odbiorcze radiowe, urządzenia i aparaty dla telefonii, urządzenia telegraficzne, urządzenia do rejestracji i odtwarzania dźwięku, obrazu, urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne.

Reasumując powyższe, zdaniem tut. organu, system telewizji przemysłowej należy zaliczyć do grupy 6 KŚT zwanej "Urządzenia techniczne", dla których ustawodawca w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych ( Załącznik Nr 1 do ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym ) przewidział 10% stawkę amortyzacyjną.Zgodnie z powyższym tutejszy organ podatkowy stanowisko podatnika w sprawie, iż systemu telewizji przemysłowej nie zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych, uznaje za prawidłowe. Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.