INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. z 2012, poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 30 maja 2011 r. Sąd Okręgowy rozwiązał przez rozwód bez orzekania o winie małżeństwo Wnioskodawcy i Jego małżonki. Wyrok ten uprawomocnił się z dniem 21 czerwca 2011 r.

Sąd powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dwójką ich małoletnich dzieci, urodzonych: dnia 20 stycznia 2004 r. i 2 kwietnia 2006 r. z ustaleniem miejsca zamieszkania z matką. Sąd ustalił sposób sprawowania opieki nad dziećmi w ten sposób, że Wnioskodawca ma prawo do bezpośrednich kontaktów z córkami w co drugi weekend od piątku do poniedziałku i może je odbierać z przedszkola lub szkoły w piątek i odwozić do przedszkola lub szkoły w poniedziałek. W tym samym tygodniu, w którym dzieci spędzają z Wnioskodawcą weekend, Wnioskodawca również spędza z nimi czas od poniedziałku do wtorku w ten sposób, że ma prawo odbierać dzieci z przedszkola lub szkoły w poniedziałek i odwozić je do przedszkola lub szkoły we wtorek. W pozostałych tygodniach Wnioskodawca może odbierać dzieci z przedszkola lub szkoły w czwartek i odwozić do przedszkola lub szkoły w piątek, przy czym raz na cztery tygodnie okres ten ulega wydłużeniu i Wnioskodawca może odbierać dzieci z przedszkola lub szkoły w środę i spędzać z nimi czas do piątku, kiedy to odwozi dzieci do przedszkola lub szkoły. Ponadto Wnioskodawca może spędzać z dziećmi jeden miesiąc wakacji letnich, pierwszy tydzień ferii zimowych oraz dłuższe weekendy w latach nieparzystych i połowę pozostałych wolnych okresów szkolnych.

Jest to sposób opieki ustalony przez obojga rodziców.

Sąd zasądził też od Wnioskodawcy na rzecz Jego córek alimenty w łącznej wysokości 1.500 zł miesięcznie. Oprócz tego Wnioskodawca ponosi koszty utrzymania dzieci w trakcie ich pobytu u Niego, co stanowi ok. 40% miesiąca, w którym nie ma wakacji lub ferii oraz dłuższych okresów szkolnych.

Rodzice mieszkają oddzielnie od drugiej połowy lipca 2011 r.

Zatem udział Wnioskodawcy w wychowywaniu dzieci nie ogranicza się do sporadycznych z nimi kontaktów, albowiem dzieci z Nim zamieszkują, pod Jego adresem przez znaczną część czasu, co rodzice zgodnie ustalili w formie harmonogramu, który został ujęty w wyroku rozwodowym. W domu Wnioskodawcy nocują, jedzą posiłki, mają swój pokój, ubrania, książki, zabawki, odrabiają lekcje, są odwiedzane przez rówieśników, wyprawiają urodziny, imieniny, itp.

W czasie, gdy dzieci faktycznie przebywają z Wnioskodawcą, który jest osobą rozwiedzioną, to Wnioskodawca wychowuje je samotnie. Sam bowiem zawozi córki do szkoły lub przedszkola, na zajęcia pozalekcyjne, uroczystości rówieśnicze. Wnioskodawca utrzymuje kontakt ze szkołą i przedszkolem, zapewnia opiekę medyczną, rozwój kulturalny (kino, teatr, koncerty), przygotowuje im posiłki, ubrania, zapewnia rozrywki, razem odrabiają lekcje. Wnioskodawca zatem aktywnie uczestniczy w życiu i rozwoju dzieci i planuje pracę zawodową w ten sposób, aby odbierać córkę bezpośrednio po lekcjach i zawozić ją do szkoły bezpośrednio przed rozpoczęciem zajęć, tak więc ze świetlicy korzysta wyłącznie w dniach gdy do szkoły zawozi lub ze szkoły odbiera ją matka.

Wkład własny (zaangażowanie w opiekę) rodzice wnoszą porównywalny, jednak Wnioskodawca ponosi zdecydowanie przeważającą część kosztów wychowania dzieci:

• łącznie koszt utrzymania dzieci wynosi ok. 3.000 zł miesięcznie,
• zgodnie z wyrokiem sądu Wnioskodawca płaci 1.500 zł alimentów miesięcznie na obie córki,
• dodatkowo Wnioskodawca ponosi koszty utrzymania dzieci w czasie kiedy z Nim mieszkają w wysokości ok. 1.000 zł miesięcznie,
• ponosi przypadające koszty wyposażenia i utrzymania mieszkania związane z ich pobytem i wychowaniem,
• kupuje dzieciom część ubrań, obuwie, zabawki, pomoce i podręczniki szkolne, opłaca rozrywki w tym kulturalne, współfinansuje wydatki wyjątkowe, co jest ujęte w porozumieniu na potrzeby procesu rozwodowego,
• w okresach wolnych (wakacje, ferie i inne) mimo, iż dzieci przebywają z Wnioskodawcą przez cały miesiąc i Wnioskodawca utrzymuje dzieci w tych okresach, uiszcza byłej żonie alimenty.

Wnioskodawca osiąga dochody z tytułu umowy o pracę, podobnie jak matka dzieci. Ani do Wnioskodawcy, ani do Jego dzieci nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani ustawy o podatku tonażowym. Małoletnie dzieci nie osiągają dochodów. Matka dzieci nie rozlicza się jako osoba samotnie wychowująca dzieci w rozumieniu art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obliczenia podatku od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci za rok 2011 i lata następne, do chwili zmiany stanu faktycznego lub zmiany w prawie podatkowym w zakresie korzystania z ww. preferencji...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje Mu prawo do obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci. Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny stoi na stanowisku, iż spełnia łącznie wszystkie warunki przewidziane w art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do skorzystania z możliwości obliczenia podatku w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci.

Zgodnie z ww. przepisem, osobą samotnie wychowująca dzieci jest m.in. rodzic będący rozwodnikiem, który w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci małoletnie. W ocenie Wnioskodawcy spełnia On określone w tym przepisie przesłanki. Sąd nie pozbawił Go bowiem władzy rodzicielskiej, a jedynie określił, że miejsce zamieszkania dzieci jest przy matce (przepisy prawa polskiego nie pozwalają aby osoba miała równocześnie więcej niż jedno miejsce zamieszkania). Mimo więc, że Sąd ustalił miejsce zamieszkania dzieci z matką, powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom oraz ustalił kontakty Wnioskodawcy z dziećmi w ten sposób, że spędzają u Niego standardowo ponad 40% czasu. Zgodnie ze stanem faktycznym oboje rodzice wnoszą porównywalny wkład własny w opiekę i wychowywanie dzieci. Wnioskodawca ponosi natomiast dodatkowo główny ciężar finansowy. Dzieci więcej niż 40% czasu zamieszkują z Wnioskodawcą, który aktywnie i samodzielnie się nimi opiekuje i samotnie je wychowuje. Sąd w wyroku określił minimum kontaktów Wnioskodawcy z dziećmi, często jednak z uwagi na charakter pracy matki, zajęcia dodatkowe dzieci, uroczystości rodzinne, itp. Wnioskodawca spędza z nimi więcej czasu niż wynika to z wyroku rozwodowego. Poza zwykłymi miesiącami Wnioskodawca spędza z dziećmi 50% wakacji letnich i 50% ferii zimowych oraz 50% pozostałych wolnych w szkole okresów w roku. Ponadto Wnioskodawca codziennie kontaktuje się z córkami telefonicznie, pytając m. in. o naukę, przebieg dnia, itp. Zgodnie z definicją słownikową „wychowywać”, to zapewniać osobie niedorosłej osiągniecie rozwoju fizycznego i psychicznego, zapewniać opiekę istocie niedorosłej i doprowadzić ją do samodzielności (Słownik Języka Polskiego PWN 1992 r.). W czasie, gdy córki przebywają z Wnioskodawcą, to wyłącznie On się nimi opiekuje i jest pozbawiony wsparcia drugiego z rodziców w procesie wychowywania dzieci. Wnioskodawca uważa zatem, że wychowuje córki samotnie, troszczy się o ich byt materialny i emocjonalny bez udziału innej osoby. Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca powołuje się na wyrok NSA z dnia 5 października 2010 r., sygn. akt II FSK 890/09. Samotność w znaczeniu potocznym, to życie bez innej osoby, a samotny na tle art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to ojciec lub matka dziecka bez męża lub żony (wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 608/09). Wnioskodawca uważa, że przesłanki te spełnia.

Ponadto Wnioskodawca zwraca uwagę, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok podatkowy (365 dni) był osobą samotnie wychowującą dzieci. Wystarczające jest, aby taki stan w ogóle zaistniał w ciągu roku. Najdalej idące interpretacje uznają za wystarczające dla skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania, aby stan taki zaistniał chociaż jeden dzień w roku, co nie kłóci się z literalnym brzmieniem przepisów. W przypadku Wnioskodawcy dzieci są u Niego od 13 do 14 dób (nocy) w miesiącu, a oprócz tego spędza z dziećmi dużą część dnia, w którym przejmuje je matka. Starsza córka uczęszcza do I klasy, a młodsza do przedszkola do klasy „O” i w tym roku pójdzie do szkoły. Zgodnie z harmonogramem Wnioskodawca nie widuje się z dziećmi w ogóle jedynie przez 10-11 dni w miesiącu. Gdyby Sąd przyznał Wnioskodawcy 2-3 dni w miesiącu więcej na kontakty z córkami automatycznie odbierając te dni matce, dzieci spędzałyby z rodzicami równą ilość dni w miesiącu. Sąd przystał w wyroku rozwodowym na ustalenia poczynione przez ówczesnych małżonków w zakresie kontaktów z dziećmi, matka dzieci nie zgodziła się bowiem na tzw. opiekę naprzemienną, czyli równe kontakty z rodzicami, co de facto „zniosłoby” obowiązek alimentacyjny. Zatem za 5-6 dni różnicy w kontaktach z córkami Wnioskodawca płaci alimenty w wysokości 1.500 zł. Poza tym, w wyjątkowych sytuacjach, np. ważne sprawy matki, choroba, itp. Wnioskodawca dodatkowo zajmuje się dziećmi w ciągu dnia, po szkole (przedszkolu), który zgodnie z ustaleniami mają spędzać z matką.

Wnioskodawca uważa, że z preferencyjnego sposobu opodatkowania może korzystać jedynie jedno z rodziców, co wynika z istoty wskazanej instytucji oraz z definicji osoby samotnie wychowującej dzieci zawartej w cytowanej ustawie, jednakże była żona Wnioskodawcy nie korzysta z tej możliwości, a Wnioskodawca – ojciec dzieci przez ponad 40% czasu jest rodzicem samotnie wychowującym dzieci i ponosi znaczną część kosztów związanych z ich utrzymaniem, co w dużej mierze łączy się z ich wychowywaniem, gdyż finansuje całokształt zabiegów mających na celu ukształtowanie dziecka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym. Jak wynika z orzecznictwa, celem preferencyjnego opodatkowania osoby samotnie wychowującej dzieci, jest częściowe zrekompensowanie poniesionych wydatków na edukację dziecka (wyrok NSA z dnia 26 września 2011 r., sygn. akt II FSK 546/10).

Wnioskodawca twierdzi, że Jego stanowisko znajduje poparcie w interpretacjach indywidualnych wydanych na bazie podobnych stanów faktycznych, m. in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 maja 2011 r., nr ILPB2/415-165/11-2/ES oraz orzecznictwie sądów administracyjnych, w których wykazano na czym polega samotne wychowywanie dziecka, m. in. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 września 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 517/11, NSA z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 30/10, NSA z dnia 5 października 2010 r., sygn. akt II FSK 890/09, WSA w Olsztynie z dnia 5 listopada 2009 r, sygn. akt I SA/Ol 608/09, WSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 2498/08.

Podsumowując, Wnioskodawca stwierdza, że składając zeznanie podatkowe w terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do dnia 30 kwietnia 2012 r. spełni wszystkie warunki uprawniające do skorzystania z opodatkowania dochodów jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto z art. 6 ust. 10 ww. ustawy wynika, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego przewidzianych dla osób samotnie wychowujących małoletnie dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
• wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka),
• wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.

Jednak z przepisu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowująca dziecko

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Z uwagi zaś, iż ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji „wychowywać”, należy odwołać się do definicji słownikowych tego pojęcia.

„Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wyrokiem z dnia 30 maja 2011 r. Sąd Okręgowy rozwiązał przez rozwód bez orzekania o winie małżeństwo Wnioskodawcy i Jego małżonki. Wyrok ten uprawomocnił się z dniem 21 czerwca 2011 r.

Sąd powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dwójką ich małoletnich dzieci, urodzonych: dnia 20 stycznia 2004 r. i 2 kwietnia 2006 r. z ustaleniem miejsca zamieszkania z matką. Sąd ustalił sposób sprawowania opieki nad dziećmi w ten sposób, że Wnioskodawca ma prawo do bezpośrednich kontaktów z córkami w co drugi weekend od piątku do poniedziałku i może je odbierać z przedszkola lub szkoły w piątek i odwozić do przedszkola lub szkoły w poniedziałek. W tym samym tygodniu, w którym dzieci spędzają z Wnioskodawcą weekend, Wnioskodawca również spędza z nimi czas od poniedziałku do wtorku w ten sposób, że ma prawo odbierać dzieci z przedszkola lub szkoły w poniedziałek i odwozić je do przedszkola lub szkoły we wtorek. W pozostałych tygodniach Wnioskodawca może odbierać dzieci z przedszkola lub szkoły w czwartek i odwozić do przedszkola lub szkoły w piątek, przy czym raz na cztery tygodnie okres ten ulega wydłużeniu i Wnioskodawca może odbierać dzieci z przedszkola lub szkoły w środę i spędzać z nimi czas do piątku, kiedy to odwozi dzieci do przedszkola lub szkoły. Ponadto Wnioskodawca może spędzać z dziećmi jeden miesiąc wakacji letnich, pierwszy tydzień ferii zimowych oraz dłuższe weekendy w latach nieparzystych i połowę pozostałych wolnych okresów szkolnych.

Jest to sposób opieki ustalony przez obojga rodziców.

Sąd zasądził też od Wnioskodawcy na rzecz Jego córek alimenty w łącznej wysokości 1.500 zł miesięcznie. Oprócz tego Wnioskodawca ponosi koszty utrzymania dzieci w trakcie ich pobytu u Niego, co stanowi ok. 40% miesiąca, w którym nie ma wakacji lub ferii oraz dłuższych okresów szkolnych.

Rodzice mieszkają oddzielnie od drugiej połowy lipca 2011 r.

Zatem udział Wnioskodawcy w wychowywaniu dzieci nie ogranicza się do sporadycznych z nimi kontaktów, albowiem dzieci z Nim zamieszkują, pod Jego adresem przez znaczną część czasu, co rodzice zgodnie ustalili w formie harmonogramu, który został ujęty w wyroku rozwodowym. W domu Wnioskodawcy nocują, jedzą posiłki, mają swój pokój, ubrania, książki, zabawki, odrabiają lekcje, są odwiedzane przez rówieśników, wyprawiają urodziny, imieniny, itp.

W czasie, gdy dzieci faktycznie przebywają z Wnioskodawcą, który jest osobą rozwiedzioną, to Wnioskodawca wychowuje je samotnie. Sam bowiem zawozi córki do szkoły lub przedszkola, na zajęcia pozalekcyjne, uroczystości rówieśnicze. Wnioskodawca utrzymuje kontakt ze szkołą i przedszkolem, zapewnia opiekę medyczną, rozwój kulturalny (kino, teatr, koncerty), przygotowuje im posiłki, ubrania, zapewnia rozrywki, razem odrabiają lekcje. Wnioskodawca zatem aktywnie uczestniczy w życiu i rozwoju dzieci i planuje prace zawodową w ten sposób, aby odbierać córkę bezpośrednio po lekcjach i zawozić ją do szkoły bezpośrednio przed rozpoczęciem zajęć, tak więc ze świetlicy korzysta wyłącznie w dniach gdy do szkoły zawozi lub ze szkoły odbiera ją matka.

Wkład własny (zaangażowanie w opiekę) rodzice wnoszą porównywalny, jednak Wnioskodawca ponosi zdecydowanie przeważającą część kosztów wychowania dzieci:

• łącznie koszt utrzymania dzieci wynosi ok. 3.000 zł miesięcznie,
• zgodnie z wyrokiem sądu Wnioskodawca płaci 1.500 zł alimentów miesięcznie na obie córki,
• dodatkowo Wnioskodawca ponosi koszty utrzymania dzieci w czasie kiedy z Nim mieszkają w wysokości ok. 1.000 zł miesięcznie,
• ponosi przypadające koszty wyposażenia i utrzymania mieszkania związane z ich pobytem i wychowaniem,
• kupuje dzieciom część ubrań, obuwie, zabawki, pomoce i podręczniki szkolne, opłaca rozrywki w tym kulturalne, współfinansuje wydatki wyjątkowe, co jest ujęte w porozumieniu na potrzeby procesu rozwodowego,
• w okresach wolnych (wakacje, ferie i inne) mimo, iż dzieci przebywają z Wnioskodawcą przez cały miesiąc i Wnioskodawca utrzymuje dzieci w tych okresach, uiszcza byłej żonie alimenty.

Wnioskodawca osiąga dochody z tytułu umowy o pracę, podobnie jak matka dzieci. Ani do Wnioskodawcy, ani do Jego dzieci nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani ustawy o podatku tonażowym. Małoletnie dzieci nie osiągają dochodów. Matka dzieci nie rozlicza się jako osoba samotnie wychowująca dzieci w rozumieniu art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że z istoty pojęcia „osoba samotnie wychowująca dzieci” należy wyprowadzić taki stan, w którym nie wystąpi konkurencja wspomnianych w analizowanym przepisie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osób. Używając określeń „rodzic albo opiekun prawny” ustawodawca przesądził bowiem, że możliwość wspólnego rozliczenia dochodów z małoletnim dzieckiem przysługuje tylko jednemu z rodziców, a mianowicie temu, który faktycznie wychowuje dziecko.

W przypadku, gdy oboje rodzice biorą udział w wychowaniu dziecka bądź dzieci, choć zamieszkują oddzielnie, należy ustalić, które z nich ponosi większe ciężary związane z wychowaniem - nie tylko te związane z dostarczaniem środków finansowych na utrzymanie, ale również, a może przede wszystkim te związane z faktyczną pieczą, wychowaniem młodej osoby, pomocą i opieką w codziennych sprawach. W takiej sytuacji nie może zachodzić konkurencja rodziców, ponieważ za prawnie niedopuszczalną należałoby uznać sytuację, w której z tego samego stanu faktycznego dwie osoby wysnują wniosek, że są osobami wychowującymi dzieci. Nie można również dopuścić, iż o wyborze formy opodatkowania zadecyduje umowa czy też nieformalne porozumienie między nimi, bowiem znaczenie ma wyłącznie stan prawny, tj. przepisy prawa podatkowego stosowane w tej sprawie, oraz stan faktyczny.

Bezsporne jest, że Wnioskodawca uczestniczy aktywnie w wychowaniu dzieci. Jednak z przedstawionego stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że Sąd (mając na uwadze wspólne ustalenia byłych małżonków) postanowił, że dzieci będą zamieszkiwały z matką i z nią też będą spędzały więcej czasu. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę również wynika, że matka dzieci faktycznie większość czasu sprawuje nad nimi opiekę, a tym samym częściej od Wnioskodawcy sprawuje nad nimi faktyczną pieczę.

Nie negując zatem wychowawczego wpływu Wnioskodawcy na Jego dzieci, stwierdzić należy, że to jednak ich matka ma większy wpływ na dzieci i musi im poświęcić więcej czasu i trudu rodzica. W takiej sytuacji to ona ma prawo do rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci. Z prawa tego może zrezygnować, ale na tle powyższych rozważań nie można uznać, iż prawo to może przenieść na drugiego rodzica. Celowościowe rozumienie omawianej normy prawnej wyklucza sytuację, iż jak podnosił Wnioskodawca, wystarczy sprawowanie opieki przez jeden dzień w roku, by można było skorzystać z preferencyjnej formy opodatkowania. Taki też pogląd wyrażony został w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 1200/07.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji wskazać należy, iż została ona wydana w nieco innym stanie faktycznym. Ponadto wskazać należy, że jakkolwiek interpretacje podatkowe kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, a zatem nie mają one zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Nadto wyroki sądów administracyjnych wiążą strony i sąd, który je wydał - nie wiążą wobec tego organu właściwego do wydania interpretacji indywidualnej. Interpretacja indywidualna zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej wydawana jest w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku i mające do niego zastosowanie przepisy prawa. Rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.