Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Chorzowie stwierdza, że stanowisko spółki przedstawione we wniosku z dnia 06.09.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 07.09.2005 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym 06.09.2005r.) do a ad Naczelnika Urzędu Skarbowego w Chorzowie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 09.09.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Braki formalne wniosku zostały uzupełnione w dniu 23.09.2005 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym 21.09.2005 r.).

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W dniu 07.09.2005 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym 06.09.2005 r.) do Naczelnika Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 09.09.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Braki formalne wniosku zostały uzupełnione w dniu 23.09.2005 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym 21.09.2005 r.).

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 30.04.2005 r. została zawarta umowa o przeniesienie praw dystrybucyjnych pomiędzy firmą "X" sp. z o.o. a firmą "Y" sp. j.

Z chwilą podpisania niniejszej umowy firma "X" zaprzestała prowadzenia bezpośredniej sprzedaży swoich towarów na lokalnym rynku Górnego Śląska.

Ponadto firma "X" zobowiązała się od daty wejścia umowy w życie do przekazywania wszelkich informacji, opracowań, dokumentów niezbędnych lub przydatnych przy wykonywaniu umowy dystrybucji, przekazania wykazu dotychczasowych swoich odbiorców oraz przekazywania posiadanych analiz rynku na towary przez siebie produkowane na obszarze obsługiwanym przez dystrybutora ze szczególnym uwzględnieniem możliwości rozwoju tego rynku, potencjalnych nowych klientów i charakterystyki konkurencji.

Ponadto strony umowy uzgodniły, że firmie "X" należy się comiesięczna odpłatność w wysokości 3 % sprzedaży netto zrealizowanej przez firmę "X" do firmy "Y" w każdym miesiącu. Począwszy od następnego miesiąca po miesiącu, w którym suma odpłatności wyniesie 400.000,00 zł netto firma "Y" nie będzie zobowiązana do dalszych zapłat z tytułu zakupu praw.

Relacje pomiędzy firmą "X" sp. z o.o. a firmę "Y" sp. j. w całości zostały uregulowane w zawartej w dniu 31.03.2005 r. umowie dystrybucji.

W przypadku rozwiązania umowy dystrybucji pozostała do uregulowania odpłatność podlega redukcji o 50 % i jest wymagana w 90 dni po dacie rozwiązania ww. umowy.

W złożonym piśmie spółka zwróciła się z zapytaniem:

• czy przedłożona umowa stanowi wartość niematerialną lub prawną, podlegającą amortyzacji zgodnie z art. 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• ile wynosiłaby stawka amortyzacyjna,
• czy faktury wystawiane przez producenta można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez wnioskodawcę w piśmie z dnia 07.09.2005 r. spółka może zaliczyć bezpośrednio w ciężar kosztów wydatki udokumentowane fakturami wystawionymi przez producenta z tytułu sprzedaży praw i jednocześnie pomniejszać kwotę 400.000,00 zł zaksięgowaną na koncie "Rozliczenia Międzyokresowe Kosztów".

Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza co następuje:

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów

z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 przedmiotowej ustawy.

Z ww. przepisu wynika, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów to między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy, sprowadzający się do tego, aby poniesienie wydatku miało lub mogło mieć wpływ na powstanie albo zwiększenie tego przychodu.

W wyniku podpisania umowy dystrybucji firma "Y" stała się Autoryzowanym Dystrybutorem wyrobów produkowanych przez firmę "X" na rynku Górnego Śląska.

Nabycie praw dystrybucyjnych będzie miało na celu zwiększenie konkurencyjności spółki jawnej "Y" na rynku, a to z kolei będzie prowadzić do zwiększenia przychodów spółki w związku z czym uznać należy, że odpłatność w wysokości 3% sprzedaży netto firmy "X" do firmy "Y" jest kosztem uzyskania przychodu.

Natomiast w art. 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wymienił rodzaje wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, m.in. są to licencje, prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych

i zdobniczych, wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych

z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Licencja to zezwolenie na korzystanie z praw na dobrach niematerialnych.

Na jej podstawie właściciel autorskich praw majątkowych udziela innej osobie upoważnienia do korzystania z dzieła w określony sposób, w określonym czasie, za wynagrodzeniem lub nieodpłatnie.

Licencja może być ustanowiona w szczególności dla utworu literackiego, audiowizualnego, programu komputerowego, fonogramu, wideogramu, wynalazku, wzoru użytkowego, znaku towarowego oraz informacji związanych z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez spółkę wynika, że treścią prawa przyznanego jej na podstawie zawartej umowy dystrybucji i umowy o przeniesieniu praw dystrybucyjnych jest wyłączność sprzedaży towarów produkowanych przez firmę "X" na rynku Górnego Śląska.

Dystrybucja inaczej rozdzielanie, jest to uzgodniony bądź regulowany przydział

i dostarczanie towarów, zwłaszcza do handlu detalicznego, całokształt działań podejmowanych dla udostępnienia towarów i usług klientowi.

Dystrybucja jest narzędziem marketingu.

Należy więc stwierdzić, że prawo wyłącznej dystrybucji nie mieści się w katalogu wartości niematerialnych i prawnych.

Konkludując uznać należy, że wydatek w postaci zapłaty w wysokości 3 % zakupu netto zrealizowanego u producenta tj. firmy "X" sp. z o.o., udokumentowany fakturą stanowi w całości koszt uzyskania przychodu.