P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216 oraz art. 14a § 1, § 3 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu stwierdza, że stanowisko Spółki w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych budynku przy jego sprzedaży w sytuacji gdy zaprzestano go wykorzystywać do działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 17 sierpnia 2005 r. podatnik złożył wniosek (uzupełniony w dniu 14 września 2005 r.) o dokonanie wykładni przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie ustalenia dochodu ze sprzedaży budynku.
W zapytaniu przedstawiono następujący stan faktyczny: w roku 2002 Spółka nabyła budynek z zamiarem jego przebudowy i uruchomienia dodatkowej działalności gospodarczej. Rozpoczęto prace modernizacyjne w części budynku, pozostałą część wykorzystywano jako magazyn pomocniczy. Koszty związane z bieżącym utrzymaniem budynku w tym amortyzację rozliczano proporcjonalnie do powierzchni i tylko część zajętą pod magazyn traktowano jako koszt uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Od roku 2003 Spółka zrezygnowała z wykorzystywania budynku dla celów magazynowych, koszty związane z bieżącym utrzymaniem budynku, także amortyzację, traktowano jako koszt nie stanowiący kosztów uzyskania przychodu. Obecnie budynek ma być sprzedany.

Zdaniem Spółki do opodatkowania zysku ze zbycia budynku należy przyjąć kwotę pomniejszoną o naliczoną amortyzację, która jako koszt nie stanowiący kosztów uzyskania przychodów w latach poprzednich oraz w roku bieżącym nie wpływała na zmniejszenie podstawy naliczenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Przychody ze sprzedaży budynku podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych określonych w ustawie z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 ze zm.).
Zgodnie z przepisem zawartym w art. 14 ust. 1 powołanej ustawy przychodem z odpłatnego zbycia budynku jest jego wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.
Z generalnej zasady wyrażonej przepisem zawartym w art. 16c pkt. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m. in. składników majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane.
Jednak wydatki te zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których jest mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 są kosztem uzyskania przychodów w przypadku ich odpłatnego zbycia bez względu na czas ich poniesienia.
Artykuł 16h ust. 1 pkt 1 ustawy wskazuje okres, w którym podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych.
Na końcu tego przepisu określone zostało iż suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Uwzględniając powyższe dochodem Spółki ze sprzedaży budynku będzie przychód pomniejszony o faktycznie poniesione wydatki na ich nabycie i koszty ustalone zgodnie z w/w przepisami.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej
- w dacie wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrolapodatkowa albo postepowanie przed sądem administracyjnym

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.