Zgodnie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.) stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnosząca zapytanie przedstawiła stan faktyczny, z którego wynika, iż jako osoba bezrobotna uzyskała jednorazowe środki z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej. Działalność tę rozpoczęła w dniu 10.05.2005 r. i zgłosiła jej rozpoczęcie w Urzędzie Skarbowym, wybierając sposób opodatkowania „zasady ogólne”. Środkami uzyskanymi z Urzędu Pracy zostały sfinansowane wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W związku z powyższym podatniczka formułuje następujące pytanie - czy wydatki sfinansowane środkami z Powiatowego Urzędu Pracy, poniesione po rozpoczęciu działalności gospodarczej, jak również odpisy amortyzacyjne od wartości środków trwałych zakupionych z tych funduszy stanowią koszt uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej...

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 22a ust. 1, art. 23 ust 1 pkt 45 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zastosowanie powyższych norm skutkuje dokonaniem oceny prawnej powyższego stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

Artykuł 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi, iż źródłami przychodów są inne źródła, za które zgodnie z art. 20 ust. 1 cyt. ustawy uważa się w szczególności kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Środkami trwałymi, są stosownie do art. 22a ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym, podlegające amortyzacji, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 45 stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Treść artykułu 22f ust. 3 stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500,00 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500,00 zł, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zgodnie z art. 22g ust. 1, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Przepisy par. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 31 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i trybu refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej i refundowania kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa oraz wymiaru dopuszczalnej pomocy (Dz. U. z dnia 8 września 2004r. Nr 196, poz. 2018) stanowią, iż przyznanie bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej jest dokonywane na podstawie umowy zawartej na piśmie. Umowa ta zawiera zobowiązanie bezrobotnego do udokumentowania i rozliczenia w określonym terminie, wydatkowania zgodnie z porozumieniem środków przez niego otrzymanych

Wobec powyższego, środki z Powiatowego Urzędu Pracy, przyznane podatniczce na podjęcie działalności gospodarczej przed jej rozpoczęciem nie stanowią przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast stanowić będą przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Informujemy jednocześnie, że zgodnie z art. 9 ust.1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Minister Finansów, działając w oparciu o zapis art. 22 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, rozporządzeniem z dnia 25 kwietnia 2005 r. (Dz. U. Nr 70 poz. 630) zaniechał poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od przyznanych bezrobotnemu środków z Funduszu Pracy, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. b i c rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 31 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i trybu refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej i refundowania kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa oraz wymiaru dopuszczalnej pomocy (Dz. U. z dnia 8 września 2004r. Nr 196, poz. 2018), stanowiących pomoc de minimis w rozumieniu art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. Zaniechanie to ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r.

Zakupione środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, których zakup sfinansowano tymi środkami, podlegają odpisom amortyzacyjnym (w czasie lub jednorazowo). Odpisy nie stanowią jednak kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż zostały zwrócone w formie przyznania bezzwrotnych środków na ich zakup. W związku z tym, zarówno kwota uzyskanych środków przeznaczonych na podjęcie działalności gospodarczej, jak i odpisy amortyzacyjne od przedmiotowych środków trwałych nie będą ewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wydatki sfinansowane tymi środkami, nie przeznaczone na zakup środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz nie wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stosownie do art. 22 ust. 1, uznać za koszty uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej i zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w kolumnach od 10 do 14 – w zależności od rodzaju wydatku.