POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 § 1, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28.10.2005r. w indywidualnej sprawie dotyczącej sposobu poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych Naczelnik Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim uznaje stanowisko płatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.10.2005r. do tut. Urzędu wpłynął wniosek płatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia wypłaca pracownikom ekwiwalent za pranie i konserwację odzieży roboczej i ochronnej. Płatnik w złożonym wniosku pyta, czy po ostatniej nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) w/w ekwiwalent jest opodatkowany, stojąc na stanowisku, że w katalogu zwolnień od podatku nie wymieniono ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej w związku z czym od 01.01.2005r. od wypłaconych kwot należy pobrać podatek.

Wypełniając dyspozycję art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) w przedstawionym przez płatnika stanie faktycznym i stanie prawnym obowiązującym w dniu zaistnienia zdarzenia, stanowisko zawarte we wniosku uznaję za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do końca 2004r. zwolniona od podatku dochodowego jest wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracownika bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku, wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych.

Zapisem art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 18 listopada 2004r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 263 poz. 2619) cytowanemu wyżej zapisowi art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadano następujące brzmienie: zwolnione od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Do dnia wydania niniejszego postanowienia brzmienie tego przepisu nie uległo zmianie.

W myśl art. 237⁹ § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21 poz. 94 z późn. zm. jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacenia przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.

Wypłacenie pracownikom ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej spełnia wymogi do objęcia go zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych ponieważ obowiązek jego ponoszenia przez pracodawcę wynika z cytowanego wyżej przepisu art. 237⁹ § 3 Kodeksu pracy.

W świetle obowiązujących przepisów i przedstawionego we wniosku stanu faktycznego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Zażalenie winno spełniać wymogi określone w art. 222 Ordynacji podatkowej tj. powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego jego przedmiotem oraz wskazywać stosowne uzasadniające to żądanie. W przypadku składania zażalenia należy dołączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 50 gr od każdego załącznika.