INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 27.06.2012 r. (data wpływu 02.07.2012 r.) uzupełnionym na wezwania: z dnia 28.08.2012 r. Nr ZZZ (data nadania 29.08.2012 r., data doręczenia 31.08.2012 r.) oraz z dnia 14.09.2012 r. Nr XXX (data nadania 17.09.2012 r., data doręczenia 01.10.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia grupy podatkowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.07.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia grupy podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przynależności do grup spadkowych. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 2 cytowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn, do II grupy podatkowej zaliczani są zstępni rodzeństwa.

W przypadku Wnioskodawczyni stan faktyczny jest następujący. Rodzona siostra dziadka Wnioskodawczyni zmarła jako wdowa, nie mając żadnych dzieci. W testamencie zapisała Wnioskodawczyni, czyli wnuczce swojego brata (zstępnej rodzeństwa) swój majątek. Według zrozumienia art. 14 ust. 3, pkt 2, Wnioskodawczyni jako zstępna jej dziadka, który jest rodzeństwem swojej siostry, należy do II grupy spadkowej.

Wnioskodawczyni powołuje się również na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 2008.10.27, sygnatura sprawy: IBPB2/436-137/08/HS „Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 2 cytowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn, do II grupy podatkowej zaliczani są zstępni rodzeństwa (np. siostrzeńcy, bratankowie i ich dzieci oraz wnuki i prawnuki)…”.

Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o interpretację indywidualną w związku z tym, że w US w Warszawie od różnych osób otrzymuje sprzeczne informacje.

Pismem z dnia 28.08.2012 r. Nr ZZZ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez:

• Uzupełnienie danych identyfikacyjnych Wnioskodawcy, zgodnie z wzorem wniosku ORD -IN:

• rodzaj Wnioskodawcy: osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, osoba fizyczna, inny,
• określenie statusu Wnioskodawcy: podatnik, płatnik, inkasent, osoba trzecia w rozumieniu art. 110-117a Ordynacji podatkowej, inny,

• Uzupełnienie informacji co do zakresu wniosku:

• przedmiot wniosku: rodzaj (zaistniały stan faktyczny, zdarzenie przyszłe), liczba zaistniałych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych),

• Dokonanie stosownej opłaty od wniosku na rachunek bankowy Izby Skarbowej w Warszawie i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty do tut. Organu,

• Uzupełnienie danych o wysokości, sposobie uiszczenia i zwrotu opłaty oraz numery kont bankowych:

• Sposób zwrotu nienależnej opłaty (zwrot na rachunek bankowy Nr …, zwrot przekazem pocztowym na adres zamieszkania Wnioskodawcy, zwrot przekazem pocztowym na adres do korespondencji),

• Podanie właściwego dla Wnioskodawcy Naczelnika Urzędu Skarbowego,

• Złożenie oświadczenia i podpisu Wnioskodawcy lub osoby upoważnionej (w oryginale) - zgodnie z art. 233 § 1 w związku z § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 z późn. zm.), kto, składając fałszywe oświadczenie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 – następującej treści: „Ja niżej podpisany(a) pouczony(a) o odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 Kodeksu karnego za składanie fałszywych oświadczeń składam, stosownie do art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, oświadczenie następującej treści:
  
  

Oświadczam, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej”.

• Wskazanie, w zakresie przepisów jakiej ustawy ma być wydana interpretacja przepisów prawa podatkowego.

• Jeżeli interpretacja ma być wydana w zakresie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, to należy:

• szczegółowo opisać stan faktyczny/zdarzenie przyszłe mający być przedmiotem interpretacji indywidualnej,

• sprecyzować pytanie/pytania w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które winno być powiązane z przedstawionym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym i zadanym pytaniem/pytaniami.

• Jeżeli interpretacja ma być wydana w zakresie przepisów innej ustawy, wówczas należy:

• wskazać w zakresie przepisów jakiej ustawy ma być wydana interpretacja przepisów prawa podatkowego,

• szczegółowo opisać stan faktyczny/zdarzenie przyszłe mający być przedmiotem interpretacji indywidualnej,

• sprecyzować pytanie/pytania w zakresie przepisów tej ustawy oraz przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które winno być powiązane z przedstawionym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym i zadanym pytaniem/pytaniami.

Wnioskodawczyni przesłała uzupełnienie do wniosku. Z uwagi na fakt, iż uzupełnienie nie zostało opatrzone własnoręcznym podpisem Wnioskodawczyni, pismem z dnia 14.09.2012 r. Nr XXX ponownie wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia pisma poprzez:

• ponowne przesłanie uzupełnienia, opatrzonego własnoręcznym podpisem Wnioskodawcy w oryginale.
  
  

Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie informując, iż:

• Posiada testament cioci A., w którym to testamencie, ciocia zapisuje jej jako swojej prawomocnej spadkobierczyni swoje mieszkanie. Ciocia A. była rodzoną siostrą jej dziadka J.. Ponieważ dziadek J. zmarł kilkadziesiąt lat temu a jego spadkobierca, a Wnioskodawczyni ojciec zmarł kilkanaście lat temu, ciocia A., ponieważ nie posiadała własnych dzieci w swojej ostatniej woli powołała Wnioskodawczynię do swojego testamentu. Ponieważ od spadków i darowizn należy się spadek, a w przypadku mieszkania nie jest to mała kwota, Wnioskodawczyni chciałaby ustalić do której grupy spadkowej się zalicza.

• Sprecyzowano pytanie oraz przedstawiono własne stanowisko w sprawie.

• Ponadto dokonano opłaty w kwocie 40,00 zł.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni zalicza się do II czy do III grupy spadkowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, w ustawie o podatku od spadków i darowizn, że „do II grupy podatkowej zalicza się – zstępnych rodzeństwa”. Według Wnioskodawczyni zrozumienia, jako wnuczka dziadka J., jest jego zstępną, z kolei dziadek J. i jego siostra A. byli rodzeństwem. Wynika z tego, że jest zstępną rodzeństwa cioci A., czyli Wnioskodawczyni zalicza się do II grupy spadkowej.

W US, mówiono Wnioskodawczyni, raz, że zalicza się do II grupy spadkowej, innym razem że do III grupy spadkowej. Chciałaby zatem ustalić ten fakt jednoznacznie i ostatecznie, oraz żebym w US mogła powołać na interpretację wyższej instancji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem dziedziczenia.

Należy wskazać, że spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Zaś powołanie do spadku, jak stanowi art. 926 Kodeksu cywilnego, wynika z ustawy albo z testamentu. Z kolei na podstawie art. 1012 przytoczonej ustawy spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić, przy czym w myśl art. 1015 § 1 oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania.

W świetle natomiast art. 1025 § 1 Kodeksu sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę, zaś notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia. W związku z tym istnieje domniemanie, o czym mowa w § 2 ww. artykułu, że osoba, która uzyskała stwierdzenie nabycia spadku albo poświadczenie dziedziczenia, jest spadkobiercą. Istotnym jest również, że stwierdzenie nabycia spadku oraz poświadczenie dziedziczenia nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od otwarcia spadku, chyba że wszyscy znani spadkobiercy złożyli już oświadczenia o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku.

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Podstawę opodatkowania – zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy - stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9.6367 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7.276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca – art. 14 ust. 1 ww. ustawy. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ustawy). Zatem u podstaw zaliczenia nabywcy majątku do odpowiedniej grupy podatkowej leży stopień pokrewieństwa pomiędzy nabywcą a zbywcą majątku. Zakwalifikowanie nabywców do grupy podatkowej następuje w oparciu o art. 14 ust. 3 ustawy.

Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, do II grupy podatkowej zaliczani są zstępni rodzeństwa (np. siostrzeńcy, bratankowie i ich dzieci oraz wnuki i prawnuki), rodzeństwo rodziców (wujostwo, stryjostwo) zstępnych i małżonków pasierbów, rodzeństwo małżonków (np. brat zony) oraz małżonków rodzeństwa (bratowe, szwagrowie), małżonków rodzeństwa małżonków (np. żona brata męża), małżonków innych zstępnych, którymi są żona wnuka, prawnuka, mąż wnuczki i prawnuczki.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest spadkobierczynią po rodzonej siostrze dziadka.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż z tytułu nabycia praw do spadku po spadkodawczyni (rodzonej siostrze dziadka) Wnioskodawczyni zaliczana jest do II grupy podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.