POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2005 r., który do tut. organu wpłynął w dniu 06 maja 2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej odliczenia kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie wydatków na organizację spotkań integracyjnych pracowników z okazji świąt jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2005 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastoso­wania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępo­wa­nie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administra­cy­jnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Podatnik ponosi wydatki na organizacje spotkań integracyjnych pracowników z okazji świąt i zalicza je do bieżących kosztów jednostki jako stanowiące koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, organizowanie spotkań integracyjnych związane jest zakupem usługi obcej. Podatek wykazany na fakturze VAT dokumentującej zakup przedmiotowej usługi, stanowi dla Podatnika podatek naliczony do odliczenia od podatku należnego, za wyjątkiem zakupu usług gastronomicznych, od których podatek naliczony nie podlega odliczeniu stosowanie do regulacji art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Spółki w przedmiotowej sytuacji nie istnieje obowiązek wystawiania faktury wewnętrznej i obliczania podatku należnego. Przy zakupie usług obcych nie zaistniały bowiem żadne czynności określone w art. 7 ust. 1-3 oraz w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarowi usług, które podlegają opodatkowaniu.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez Podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Również zgodnie z pkt 4 ww. art. 88 ust. 1 obniżenia lub zwrotu różnicy podatku nie stosuje się do nabytych usług noclegowych i gastronomicznych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Wydatek może być uznany za koszt podatkowy, jeżeli ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz ma lub może mieć wpływ na wysokość przychodów podatkowych.

Zdaniem tut. organu, w wyżej opisanej sytuacji ważne jest rozpoznanie rzeczywistego celu poniesienia wydatku. Spółka deklaruje, iż wydatek został poniesiony na zorganizowanie imprezy integracyjnej z okazji świąt: Bożego Narodzenia, Wielkanocy, Dnia Energetyka czyli mających charakter okolicznościowy. Wydatki na zorganizowanie dla załogi spotkań pracowniczych z okazji świąt, poza terenem firmy, nie wpływają nawet pośrednio na osiągane przychody. A zatem brak związku przyczynowo-skutkowego w niniejszej sprawie nie daje podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodu poniesionych wydatków. Wydatki na ten cel, nie mogą być również zaliczone do kosztów reprezentacji reklamy, gdyż w imprezach biorą udział tylko pracownicy Spółki, a poniesione wydatki nie wpływają na wizerunek firmy oraz kontakty zewnętrzne. Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Spółkę ze środków obrotowych firmy na organizację integracyjnych, okolicznościowych imprez pracowniczych nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki. Tym samym Podatnik, w myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) nie ma prawa do obniżenia lub zwrotu różnicy podatku należnego z tytułu nabycia towarów lub usług.

Jednocześnie tut organ wyjaśnia, iż art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług na równi z dostawą towarów traktuje przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Chodzi tu przede wszystkim o: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników (w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia), wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, zwłaszcza darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Podobne regulacje wynikają z art. 8 ust. 2 ww. ustawy, który dotyczy świadczenia usług. Zgodnie z tym przepisem nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników (w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia), oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenia usług, jeżeli nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części – traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. Zatem opodatkowaniu podlegały będą tylko te przekazania lub zużycia towarów i usług, których celem jest inny zamiar niż związany z prowadzonym przedsiębiorstwem, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Z uwagi na to, iż w przedmiotowej sprawie wydatki poniesione zostały na cel inny niż związany z prowadzonym przedsiębiorstwem oraz Podatnik nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, dlatego przedmiotowe przekazanie usługi nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego należy uznać, iż stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.