Na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60, z późn. zmianami) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wolsztynie postanawia uznać za prawidłowe stanowisko Pani Ł., zawarte we wniosku z dn. 16 sierpnia 2005r., w którym Podatnik stwierdził, że diety, wypłacane pracownikom, wykonującym pracę kierowcy, zwolnione są od podatku dochodowego od osób fizycznych.

U Z A S A D N I E N I E

W dn. 16 sierpnia 2005r. do Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek Pani Ł. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W odpowiedzi na wezwanie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego zapytanie uzupełnione zostało o istotne elementy stanu faktycznego sprawy w dn. 13 września 2005r.

Pani Ł. stwierdziła we wniosku, że kierowcy zatrudnieni są w jej przedsiębiorstwie na podstawie umowy o pracę i realizują na jej polecenie wyjazdy do klientów w kraju i za granicą. Kierowcy mają zagwarantowane miejsce do spania w samochodzie albo motelu. W umowach o pracę z tymi pracownikami jako miejsce pracy określono siedzibę zakładu, czyli S., natomiast zajmowane stanowisko określono następująco: kierowca wózka widłowego, kierowca samochodu, konwojent, obsługa procesu suszenia, obsługa procesu skupu i sprzedaży towarów świeżych oraz techniczna obsługa magazynów - chłodni i suszarni. Pracownicy, których dotyczy pytanie, zgodnie z umową o pracę i zakresem czynności w zależności od potrzeb pozostają w zakładzie i wykonują czynności na miejscu, a innym razem na polecenie dowożą towar do kontrahentów za granicą i dbają o dokonanie należytego odbioru jakościowego towaru u nabywcy zagranicznego. Zdaniem Wnioskodawcy, kierowcy mają prawo do otrzymywania zwolnionych od podatku dochodowego od osób fizycznych diet z tytułu podróży służbowych.

Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego wyjaśnia, że w opisanym stanie faktycznym zastosowanie znajdują następujące przepisy:

1) art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dn. 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176, z późn. zmianami), zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a) podróży służbowej pracownika,

b) podróży osoby niebędącej pracownikiem,

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13;

2) art. 77 ze zn. 5 §1 ustawy z dn. 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 1998r., Nr 21, poz. 94, z późn. zmianami), zgodnie z którym pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów, związanych z podróżą służbową;

3) rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 19 grudnia 2002r. (Dz. U. z 2002r., Nr 236, poz. 1991, z późn. zmianami) w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju;

4) rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 19 grudnia 2002r. (Dz. U. z 2002r., Nr 236, poz. 1990, z późn. zmianą) w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego wyjaśnia:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji podróży służbowej, która jest swoistą konstrukcją prawa pracy. Jak wynika z treści art. 77 ze zn. 5 §1 ustawy - Kodeks pracy, podróżą służbową jest wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy. Z powyższego przepisu wynika, że aby dany wyjazd mógł być uznany za podróż służbową, muszą być spełnione następujące warunki:

1. celem podróży jest wykonywanie określonego zadania służbowego na polecenie pracodawcy,

2. zadanie jest wykonywane poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika.

Ad. 1) Zgodnie z wyjaśnieniami Podatnika pracownicy, których dotyczy wniosek, wyjeżdżają do klientów w kraju i za granicą z towarem wyłącznie na wyraźne polecenie pracodawcy, w terminie i do państwa określonego przez zakład pracy. Stanowiska, zajmowane przez tych pracowników, określone zostały w umowach o pracę jako: kierowca wózka widłowego, kierowca samochodu, konwojent, obsługa procesu suszenia, obsługa procesu skupu i sprzedaży towarów świeżych oraz techniczna obsługa magazynów - chłodni i suszarni. Z wyjaśnień Wnioskodawcy wynika, że pracownicy ci w zależności od bieżących potrzeb realizują zadania w siedzibie przedsiębiorstwa, albo realizują wyjazdy z towarem. Podróże pracowników nie odbywają się więc w sposób stały, gdyż wykonują oni swe obowiązki również w siedzibie pracodawcy. Można z tego wywieść wniosek, że podróże tych pracowników cechują się incydentalnością oraz tymczasowością pobytu, co przemawia za tym, aby wyjazdy te uznać za podróże służbowe.

Ad. 2) Siedziba pracodawcy znajduje się w miejscowości S. Jako miejsce pracy w umowach o pracę określono również siedzibę zakładu, czyli S. Wynika z tego, że pracownicy, których dotyczy pytanie Podatnika, realizując wyjazdy krajowe i zagraniczne, wykonują zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, a także poza ich stałym miejscem pracy, określonym w umowie o pracę.

Podróże, odbywane przez tych pracowników wypełniają więc ustawową definicję podróży służbowej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Jak wynika z powyższego, należności wypłacane pracownikowi z tytułu odbywania podróży służbowych w wysokości nieprzekraczającej kwot określonych w wyżej przytoczonych rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej:

a) w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju;

b) w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju,

- korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłączają żadnej kategorii pracowników z kręgu osób, którym przysługuje zwolnienie diet i innych należności za czas podróży służbowej od podatku dochodowego. W związku z tym należy uznać, że - skoro wyjazdy pracowników, zatrudnionych w Pani przedsiębiorstwie spełniają definicję podróży służbowej - diety i inne należności wypłacane za czas takiej podróży zwolnione są od podatku dochodowego.

Powyższa interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny, przedstawiony we wniosku Podatnika oraz stan prawny, obowiązujący w dniu jej wydania.