INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2012 r. (data wpływu 25 lipca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 października 2012 r. (data wpływu 19 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą nieruchomości zabudowanej.

Wniosek uzupełniono w dniu 19 października 2012 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, sformułowanie pytań, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej w odniesieniu do postawionych pytań oraz dokonanie opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W czerwcu 2006 r. Wnioskodawczyni kupiła wraz z mężem, od osoby fizycznej nieruchomość, na którą składają się: budynek mieszkalny, zabudowania gospodarcze i grunt. W akcie notarialnym zostało zapisane, że nieruchomość tą mąż Wnioskodawczyni będzie użytkował w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zakupiona nieruchomość została wpisana do ewidencji środków trwałych męża firmy (budynki, za wyjątkiem gruntu są amortyzowane). Zainteresowana nieruchomości tej nigdy nie wykorzystywała osobiście, nie prowadziła w niej działalności, nie osiągała żadnych z niej przychodów oraz nigdy w niej nie mieszkała.

Natomiast mąż Wnioskodawczyni osiągał przychody z tytułu najmu tej nieruchomości, które opodatkowywał łącznie z innymi przychodami z jego działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawczyni wraz z mężem rozważa sprzedaż tej nieruchomości.

Aktualnie posiadają z mężem rozdzielność majątkową, ale przedmiotowa nieruchomość jest ich współwłasnością.

Przedmiotem sprzedaży będzie cała nieruchomość tj. budynek mieszkalny, budynki gospodarcze oraz grunty. Budynki będące przedmiotem planowanej sprzedaży posadowione są na jednej wyodrębnionej geodezyjnie działce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy sprzedaż nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT...
2. Czy sprzedaż ta winna być udokumentowana fakturą VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku), z uwagi na fakt, iż nieruchomość została wciągnięta do ewidencji środków trwałych prowadzonej, przez jej męża działalności gospodarczej, przedmiotowa nieruchomość winna zostać sprzedana aktem notarialnym przez Wnioskodawczynię wraz z mężem. Ponadto mąż Wnioskodawczyni powinien zafakturować całość sprzedanej nieruchomości i sprzedaż tę ująć w rozliczeniu podatkowym, jedynie jego dochodów z działalności gospodarczej w części dotyczącej budynku gospodarczego i gruntu niemieszkalnego.

Natomiast część dotycząca budynku mieszkalnego i gruntu pod nim nie będzie podlegała opodatkowaniu z uwagi na fakt, iż od jego nabycia (w czerwcu 2006 r.) upłynęło 5 lat.

Dostawa nieruchomości będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10 a ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT). Zwolnienie z pewnością dotyczy części niemieszkalnej art. 43 ust. pkt 10, natomiast część dotycząca budynku mieszkalnego będzie podlegała zwolnieniu z uwagi na fakt, iż wydatki na ulepszenie przedmiotowego budynku nie przekroczyły 30% jego wartości początkowej – art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Przedmiotem sprzedaży jest budynek mieszkalny, budynki gospodarcze oraz grunty, które zostały nabyte w roku 2006 w ramach działalności gospodarczej. W tejże działalności gospodarczej zostały wpisane do ewidencji środków trwałych i były przedmiotem najmu.

Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nabycie nieruchomości nastąpiło od osoby fizycznej.

Umowa najmu dotyczyła całej nieruchomości. Mąż Wnioskodawczyni od razu po zakupie wynajął całą nieruchomość, Zainteresowana nie była stroną tej umowy.

Oboje z mężem nigdy nie mieszkali w przedmiotowej nieruchomości oraz w rozumieniu Wnioskodawczyni nigdy jej nie zasiedlała. Przy zakupie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, sprzedaż była bez podatku. Nieruchomość została nabyta w celu uzyskiwania przychodów z tytułu najmu przez męża Zainteresowanej, prowadzącego działalność gospodarczą, przez nią samą przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana.

Zainteresowana nie zamierza dokonywać innych dostaw nieruchomości w dającej się przewidzieć przyszłości. Budynki wchodzące w skład nieruchomości połączone są ścianami i w tym sensie stanowią jedną całość, istnieje między nimi ciąg komunikacyjny. Zabudowania gospodarcze stanowią całość.

Składniki majątku nie zostały wycofane z działalności gospodarczej małżonka. Umowa o rozdzielności majątkowej została zawarta w dniu 06 kwietnia 2007. Przedmiotowa nieruchomość jest współwłasnością Wnioskodawczyni oraz jej męża.

Sprzedaż planowana jest w roku bieżącym tj. 2012 lub w następnym, w zależności od znalezienia nabywcy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na fakt, iż nieruchomość została wciągnięta z dniem zakupu tj. 22 czerwca 2006 r do ewidencji środków trwałych prowadzonej, przez jej męża działalności gospodarczej winna zostać sprzedana aktem notarialnym przeze Wnioskodawczynię i jej męża. Wnioskodawczyni uważa również, iż mąż powinien zafakturować całość sprzedawanej nieruchomości i sprzedaż tę ująć w rozliczeniu podatkowym jedynie jego dochodów z działalności gospodarcze; w części dotyczącej budynku gospodarczego i gruntu niemieszkalnego. Natomiast część dotycząca budynku mieszkalnego i gruntu pod nim nie będzie podlegała opodatkowaniu z uwagi na fakt, iż od jego nabycia (w czerwcu 2006 r) upłynęło 5 lat Dostawa nieruchomości będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10 a ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT). Zwolnienie z pewnością dotyczy części niemieszkalnej art. 43 ust. pkt 10, natomiast część dotycząca budynku mieszkalnego będzie podlegała zwolnieniu z uwagi na fakt, iż wydatki na ulepszenie przedmiotowego budynku nie przekroczyły 30%jego wartości początkowej- art. 43 ust. 1 pkt 10 a.

Przedmiotem sprzedaży jest budynek mieszkalny, budynki gospodarcze oraz grunty, które zostały nabyte w roku 2006 w ramach działalności gospodarczej. W tejże działalności gospodarczej zostały wpisane do ewidencji środków trwałych i były przedmiotem najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ponadto, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy Kodeks cywilny. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów zabudowanych, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie zabudowanym (w prawie własności nieruchomości lub w prawie użytkowania wieczystego). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności budynków oraz w prawie użytkowania wieczystego gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Dla wyjaśnienia kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przez osobę fizyczną nieruchomości będącej jej prywatną własnością istotne znaczenie ma ustalenie, czy osoba fizyczna, dokonując sprzedaży, działa w okolicznościach, które pozwalają potraktować te czynności jako działalność gospodarczą.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje wówczas, jeżeli zostaną spełnione przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie ww. przepisów art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającego w takim charakterze.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012, poz. 788). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności majątkowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzenia udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z wniosku ORD-IN w przedmiotowej sprawie występowała ustawowa wspólnota małżeńska). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka. Prawnopodatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa.

Jak już wyżej stwierdzono ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W czerwcu 2006 r. Wnioskodawczyni kupiła wraz z mężem, od osoby fizycznej nieruchomość, na którą składają się: budynek mieszkalny, zabudowania gospodarcze i grunt. W akcie notarialnym zostało zapisane, że nieruchomość tą mąż Wnioskodawczyni będzie użytkował w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zakupiona nieruchomość została wpisana do ewidencji środków trwałych męża firmy (budynki, za wyjątkiem gruntu są amortyzowane). Zainteresowana nieruchomości tej nigdy nie wykorzystywała osobiście, nie prowadziła w niej działalności, nie osiągała żadnych z niej przychodów oraz nigdy w niej nie mieszkała, natomiast mąż Wnioskodawczyni osiągał przychody z tytułu najmu tej nieruchomości, które opodatkowywał łącznie z innymi przychodami z jego działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawczyni wraz z mężem rozważa sprzedaż tej nieruchomości. Aktualnie posiadają z mężem rozdzielność majątkową, ale przedmiotowa nieruchomość jest ich współwłasnością. Przedmiotem sprzedaży będzie cała nieruchomość tj. budynek mieszkalny, budynki gospodarcze oraz grunty. Budynki będące przedmiotem planowanej sprzedaży posadowione są na jednej wyodrębnionej geodezyjnie działce. Przy zakupie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Zainteresowana nie zamierza dokonywać innych dostaw nieruchomości w dającej się przewidzieć przyszłości. Budynki wchodzące w skład nieruchomości połączone są ścianami i w tym sensie stanowią jedną całość, istnieje między nimi ciąg komunikacyjny. Zabudowania gospodarcze stanowią całość.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że przy sprzedaż udziału w nieruchomości zabudowanej Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz nieruchomości tej nigdy nie wykorzystywała osobiście, nie prowadziła w niej działalności, nie osiągała żadnych z niej przychodów oraz nigdy w niej nie mieszkała. Nieruchomość została nabyta w celu uzyskiwania przychodów z tytułu najmu przez męża Wnioskodawczyni. Zainteresowana nie zamierza dokonywać innych dostaw nieruchomości w dającej się przewidzieć przyszłości.

Zatem Zainteresowana, dokonując sprzedaży swojego udziału w nieruchomości zabudowanej korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę udziału w prawie własności nieruchomości cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Z uwagi na to, iż Wnioskodawczyni dokonując przedmiotowej dostawy, nie będzie podatnikiem podatku VAT nie będzie miała obowiązku wystawienia faktury VAT z tytułu przedmiotowej dostawy.

Reasumując, w okolicznościach przedstawionych we wniosku sprzedaż udziału w nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawczynię za podatnika podatku VAT.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku udokumentowania transakcji sprzedaży fakturą należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT w związku z czym nie będzie zobowiązana do udokumentowania ww. czynności fakturą VAT.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy wskazać, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – nie mogą być rozpatrzone.

Ponadto należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy podkreślić, iż tut. Organ wydał niniejszą interpretację prawa podatkowego wyłącznie na pisemny wniosek Zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Tym samym z niniejszej interpretacji nie należy wywodzić skutków prawnopodatkowych dla małżonka Wnioskodawczyni.

Ponadto informuje się, iż w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pytania Wnioskodawczyni dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.