POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 24.06.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania stawką podatku 0 % obrotu towarami z osobą fizyczną, nie prowadzącą działalności gospodarczej, zamieszkałą na terenie Rosji, w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT,

stwierdza, że :

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik zamierza podjąć współpracę w zakresie obrotu towarami (handlu) z osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, zamieszkującą na terenie Rosji.

Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy do przedmiotowej odpłatnej dostawy towarów ma zastosowanie stawka podatku w wysokości 0 %.

Zdaniem Podatnika, powyższa transakcja może być potraktowana jako eksport towarów. Warunkiem zastosowania stawki 0 % jest posiadanie przez sprzedawcę towaru wystawionego przez urząd celny dokumentu SAD, potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Po przeanalizowaniu zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska wnioskodawcy, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje :

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik dokonuje sprzedaży i wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty Europejskiej.

Ustawa o VAT, definiuje w art. 2 pkt 8 eksport towarów jako potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 - 4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W eksporcie towarów, zgodnie art. 19 ust. 6 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.

Jak wynika z powyższych przepisów ustawodawca uzależnił stwierdzenie zaistnienia eksportu i powstanie obowiązku z tego tytułu od potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. Sformułowanie to oznacza, że potwierdzenie dokonane przez organ administracji jednego z państw członkowskich Wspólnoty nie może być dokonane w dowolnej formie, lecz w formie określonej przepisami prawa, stanowiąc w myśl art. 194 §1 Ordynacji podatkowej, dokument urzędowy - dowód tego co zostało w nim stwierdzone.

Chociaż w ustawie o VAT nie określono formy takiego potwierdzenia, to jego postać należy wywieść z Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji przepisów Państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej : ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), która w art. 15 ust. 2 stanowi, że dowodem wywozu jest faktura lub inny zastępujący ją dokument, potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione ze Wspólnoty.

Nawiązując do w/w postanowień organów Wspólnoty, podkreślenia wymaga, że wiążące dla polskiej administracji celnej są przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz.U. Nr 94, poz. 902 ze zm.), które określając treść jednolitego dokumentu administracyjnego (SAD) w § 3 odwołują się do stosownych przepisów organów Wspólnoty.

Zgłoszeniem celnym jest według wyżej wymienionych przepisów celnych czynność, poprzez którą osoba wyraża, w wymaganej formie i w określony sposób, zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną. Może ono następować w formie pisemnej. Zgłoszenia w formie pisemnej dokonuje się na formularzu zgodnym z przewidzianym w tym celu wzorem.

Powinno ono być podpisane i zawierać wszystkie elementy niezbędne dla zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są towary.

Wywóz ostateczny towarów poza terytorium Wspólnoty regulują art. 161 ust. 5 rozporządzenia rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny i art. 788 - 796 rozporządzenia komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiającego przepisy wykonawcze do tego rozporządzenia.

Zgodnie z art. 792 rozporządzenia komisji (EWG) nr 2454/93 zgłoszenie do wywozu towarów należy dokonać na podstawie SAD składającego się z kart 1, 2 i 3.

Zastosowanie tych kart jest następujące :

• karta 1 jest przeznaczona dla urzędu celnego, w którym zgłoszenie zostało dokonane,
• karta 2 służy celom statystycznym,
• karta 3 przeznaczona jest dla zgłaszającego.

Dla uznania zaistnienia eksportu towarów potwierdzenie przez graniczny urząd celny wywozu z terytorium kraju (Rzeczypospolitej Polskiej) lub terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty poza terytorium Wspólnoty może nastąpić tylko na podstawie dokumentu SAD lub innego odpowiadającego mu dokumentu obowiązującego w państwie członkowskim Wspólnoty – wywóz towarów poza granice Wspólnoty, co do zasady, nie może się bowiem odbyć bez zastosowania dokumentu SAD.

Zatem w myśl cytowanych wyżej przepisów dokumentem celnym potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty jest karta 3 jednolitego dokumentu administracyjnego SAD.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) stawka podatku wynosi 0 % (art. 41 ust. 4 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0 % stosuje się w eksporcie towarów pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Jeżeli warunek powyższy nie został spełniony, podatnik, zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o VAT, nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0 %, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Jednakże powyższy przepis stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8 ustawy o VAT).

Reasumując powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny, gdy Podatnik dysponuje dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty - oryginałem karty 3 dokumentu administracyjnego SAD, ma prawo do zastosowania w eksporcie towarów stawki podatku w wysokości 0 %.

Ponadto tut. Organ zauważa, iż zaistnienie eksportu nie jest – jak np. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów – uzależnione od statusu nabywcy, a więc wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu ich dostawy, podczas której Podatnik dokonuje przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel na osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej zamieszkującą w Rosji – stanowi eksport towarów.