P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 12.07.2005r. (wpływ do tut. Urzędu dnia 13.07.2005r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy jest możliwe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na zakup usług doradczych w razie braku dokumentu faktury lub jej duplikatu, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka nabyła usługi doradcze od osoby fizycznej - podatnika podatku VAT. Z tego tytułu usługodawca wystawił fakturę VAT, która zaginęła w Spółce, jeszcze przed przekazaniem jej do osoby odpowiedzialnej za prowadzenie spraw księgowych i podatkowych. Należność za usługi wynikające z w/w faktury została przekazana usługodawcy. Z uwagi na brak faktury VAT Spółka nie zaliczyła poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zwróciła się telefonicznie, a następnie pismem, do wystawcy faktury z wnioskiem o wystawienie duplikatu zagubionej faktury. Wystawca odmówił wystawienia duplikatu faktury, która zaginęła.Zdaniem Spółki, w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają regulacji dotyczących sposobu dokumentowania kosztów uzyskania przychodów. Jednakże zgodnie z art. 9 ust. 1 tej ustawy podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty). Przepis ten wskazuje, iż w kwestii dokumentowania należy odwołać się do ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości. Zgodnie z art. 21 ustawy o rachunkowości podstawą zapisów w księgach są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej. Wśród tych dowodów ustawa wymienia dowody zewnętrzne obce, czyli otrzymane od kontrahentów. W dalszej części przepis ten stanowi, iż w przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych dla ludności. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, brak dokumentu zewnętrznego w postaci faktury lub jej duplikatu powoduje niemożność udokumentowania poniesionego wydatku, a tym samym zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów.W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Stronę argumentacja jest prawidłowa. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle powyższych uregulowań podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą lub inną działalnością zarobkową, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Aby dany wydatek mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów, musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a jego poniesienie musi zmierzać do osiągnięcia przychodów. Jednakże wydatek taki musi być właściwie udokumentowany. Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o pdop nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże na podstawie art. 9 ust. 1 w/w ustawy, na podatnika został nałożony obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Tymi odrębnymi przepisami jest ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), która w art. 20 ust. 2 stanowi, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi", wśród nich zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów. Ustawa w art. 20 ust. 4 dopuszcza możliwość udokumentowania operacji gospodarczych za pomocą księgowych dowodów zastępczych, lecz nie dotyczy to zakupów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem zakup usług doradczych podlega ewidencji w księgach podmiotu gospodarczego na podstawie otrzymanej faktury VAT lub w razie jaj braku - duplikatu. W świetle powyższego w przypadku zagubienia faktury VAT oraz niewystawienia przez sprzedawcę duplikatu faktury nie jest możliwe zaliczenie w/w wydatku do kosztów uzyskania przychodów, albowiem nie jest spełniony warunek prawidłowego jego udokumentowania, w sposób przewidziany prawem. Natomiast, w sytuacji, gdyby Spółka uzyskała jednak duplikat zaginionej faktury, będzie miała prawo zakwalifikowania poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli oczywiście usługi doradcze zostały faktycznie wykonane i służyły one powstaniu przychodów w Spółce.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony #8722; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy-Ordynacja podatkowa). Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty jego doręczenia (art. 14a § 4 ustawy-Ordynacja podatkowa).