P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 - ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23.06.2005 r. (data wpływu 28.06.2005 r.) uzupełnionego pismami z dnia 12.07.2005 r. i 27.07.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów – poprzez dokonanie jednorazowej amortyzacji – wartości poszczególnych „boksów” prezentujących asortyment towarów oferowanych przez Spółkę – uznaje stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Jednostkę stanu faktycznego wynika, że Spółka wykonała w budynku – obiekcie dzierżawionym – wystawę w postaci „boksów” prezentującą sprzedawany asortyment (glazura i terakota) poprzez umieszczenie go na ścianach „boksów” i podłodze – imitując w ten sposób fragmenty łazienek. Przedmiotowe „boksy” wykonano ze ścianek z płyt wiórowych, które są przymocowane do podłogi za pomocą śrub. Ścianki „boksów” wyłożono glazurą, podłogę pomiędzy tymi ścianami – terakotą, gdzie również wstawiono sprzęt sanitarny i wykonano dodatkowe oświetlenie „boksów”.

Na powyższe przedsięwzięcie nie sporządzono projektu budowy wystawy ani pojedyńczego „boksu”.

Spółka informuje, że wydzierżawiony budynek jest nowo wybudowanym obiektem biurowo-magazynowym z funkcją handlową.

Spółka z o.o. w Olsztynie organizując placówkę handlową w obcym obiekcie poniosła wydatki związane z wykonaniem wystawy z zakresu branży budowlanej (wyposażenie łazienek itp.) jak również wydatki na zakup usług obcych.

Wydatki te (glazura, terakota, usługi obce, ściany „boksów” itp.) księgowano na koncie „środki trwałe w budowie”.

Z uwagi na brak możliwości wyodrębnienia kosztu wykonania pojedyńczego „boksu” - po zakończeniu prac Spółka podzieliła wartość księgowaną na w/w koncie na ilość utworzonych „boksów”, ustalając w ten sposób koszt wytworzenia jednego „boksu” jako odrębnego samodzielnego elementu, którego wartość nie przekroczyła 3.500 zł. Spółka zakwalifikowała wartość poszczególnych „boksów” w koszty uzyskania przychodów poprzez dokonanie jednorazowej amortyzacji.

Zdaniem tut. Urzędu Spółka postąpiła nieprawidłowo.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przepisem art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), który stanowi, że amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych” (z uwzględnieniem art. 16 j ust. 4 cyt. ustawy).

Działania podatnika odnoszące się do nie stanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia tzn. polegające m.in. na adaptacji lub modernizacji wynajętego lokalu lub polegające na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego – należy uznać za inwestycję w obcym środku trwałym.

Wydatki związane z adaptacją wynajętego lokalu do potrzeb branży budowlanej - na budowę „boksów” - są nakładami na inwestycję w obcym środku trwałym.

W związku z czym budowę tzw. „boksów” – tj. postawienie fragmentów ścianek z płyt wiórowych – należy traktować jako całość i uznać za inwestycję w obcym środku trwałym.

Natomiast wydatki poniesione na prezentację asortymentu, który jest przedmiotem działalności handlowej podatnika (tj. wartość glazury, terakoty) wraz z umieszczaniem ich na poszczególnych ściankach boksów i fragmentach podłogi pomiędzy boksami (zużycie towarów na cele informacji handlowej) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów – zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 15.02.1992 r., w myśl którego kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Stosownie do art. 222 - Ordynacji podatkowej, zażalenie na postanowienie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie oraz zawierać znaczki opłaty skarbowej (o wartości 5 zł od pisma i o wartości 0,50 zł od każdego załącznika).