Podatnik jest współwłaścicielem budynku w 50%. Na podstawie ustnej ugody piętro zamieszkuje współwłaściciel, parter podatnik. Nie ma możliwości rozdzielenia tych lokali jako dwie osobne, niezależne nieruchomości. Współwłaściciel ma zamiar wynająć swoją część. Wyraził też na to zgodę podatnik, który nadal tam będzie zamieszkiwał.

Zdaniem podatnika, nie musi on informować urzędu o najmie lokalu ani płacić podatku, ponieważ nie będzie czerpał z najmu żadnych korzyści finansowych. Nie ciążą na nim żadne inne obowiązki związane z wynajmowaniem 50% budynku, ponieważ to wynajmujący współwłaściciel wynajmuje swoją procentową część danego budynku.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu informuje, że zgadza się ze stanowiskiem podatnika, o ile stan faktyczny opisany we wniosku zgodny jest ze stanem rzeczywistym.

Zawarcie umowy regulującej podział korzystania z nieruchomości wspólnej zawartej w formie ugody powoduje, ze poszczególni współwłaściciele są wyłącznie uprawnionymi do korzystania z części nieruchomości, które zostały im przyznane w ramach zawartej umowy. Zawarcie takiej umowy powoduje, że na współwłaścicielach ciąży również obowiązek ponoszenia wszelkich ciężarów i wydatków, które są związane z korzystaniem z części nieruchomości, oddanej im do wyłącznego korzystania. W odniesieniu do części nieruchomości oddanych do wyłącznego korzystania współwłaściciele są uprawnieni do samodzielnego decydowania o sposobie wykorzystywania nieruchomości i oddaniu ich w posiadanie zależne, w tym w najem. Sytuacja ta powoduje, iż pożytki i ciężary związane z częścią nieruchomości oddaną do wyłącznego korzystania przypadają tylko i wyłącznie temu ze współwłaścicieli, który z nich korzysta. Na podstawie przepisów prawa cywilnego, nie przysługuje podatnikowi Y prawo do otrzymania części czynszu, który na podstawie umowy najmu, może pobierać współwłaściciel. Z tego względu wydaje się również zasadne twierdzenie, iż w omawianej sytuacji przychody otrzymywane z tytułu najmu nieruchomości przez jednego współwłaściciela, nie stanowią przychodu pozostałych współwłaścicieli, a tym samym nie dojdzie do powstania dochodu.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm./ przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz łączy się - chyba że jest to dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowany według stawki 19 % - z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Wymieniony wyżej przepis nakazuje podatnikom określać przychody i koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do ich praw w udziale zysku ze współwłasności, wspólnego przedsięwzięcia, posiadania lub użytkowania rzeczy lub praw majątkowych.
Według zasady zawartej w art. 207 ustawy Kodeks Cywilny pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Z unormowania zawartego w tym przepisie wynika jednoznacznie, że współposiadanie rzeczy i wspólne korzystanie z niej jest regułą, a korzystanie i posiadanie rozdzielne części rzeczy wspólnej - wyjątkiem. Współwłaściciele - w ramach czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną – mogą uregulować korzystanie z rzeczy wspólnej w sposób pozwalający na indywidualne używanie wydzielonych części i pobieranie z nich korzyści. Następuje to w drodze tzw. podziału, dokonywanego z reguły umową współwłaścicieli. Dokonanie takiego podziału , oznacza wewnętrzne „zorganizowanie" sposobu korzystania (przy współposiadaniu samoistnym) z rzeczy wspólnej. Z podziału rzeczy wspólnej do korzystania wynika także podział dochodów i pożytków oraz wydatków odpowiadający podziałowi współposiadania i korzystania między współwłaścicielami.

Każdy ze współwłaścicieli, używając fizycznie wydzielonej części na podstawie umowy-ustnej ugody, odpowiadającej wielkości jego udziału ponosi wszystkie wydatki związane z eksploatacją tej części nieruchomości. Z kolei przychody wygenerowane z części wspólnej nieruchomości przypisanej do danego współwłaściciela podlegają zaliczeniu do przychodów tego współwłaściciela.

Jednym ze źródeł pozyskiwania przychodów jest najem. Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy, w której strony umowy określają wysokość czynszu stanowiącego przysporzenie majątkowe wynajmującego.W przedstawionym stanie faktycznym wynajmującym jest współwłaściciel budynku zamieszkujący jedną kondygnację budynku- piętro. Z kolei przedmiotem najmu jest dotychczas zamieszkiwana przez niego część budynku, na podstawie ustnej umowy
.Osoba wynajmująca ma obowiązek zgłosić powyższy fakt w urzędzie skarbowym.
Natomiast współwłaściciel zajmujący drugą kondygnację-parter nie ma obowiązku zawiadamiać organu podatkowego o wynajmowaniu lokalu przez drugiego współwłaściciela.

W związku z powyższym, organ przychyla się do stanowiska pełnomocnika, gdyż zgodnie z przepisami prawa podatkowego przychód podatkowy z najmu powstanie wyłącznie po stronie współwłaściciela wynajmującego część wspólną nieruchomości na podstawie zawartej umowy-ustnej ugody i tylko na nim ciążą obowiązki związane z wynajmem.

Interpretacja jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej wydania i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.