Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Pana ..., na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wejherowie z dnia 8 sierpnia 2005r. Nr PB/OPD/415-32/05/MC dotyczące udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 27 czerwca 2005r. podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej diet naliczonych za każdy dzień pobytu, w związku ze świadczeniem usług poza granicami kraju.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. usługi malarsko – konserwatorskie. Rozlicza się na zasadach ogólnych. Od marca 2005r. wykonuje usługi na statku w Holandii. W związku z pobytem poza granicami Polski wystawia na swoje nazwisko delegacje i nalicza diety za każdy dzień pobytu zagranicą. Ponieważ podatnikowi zapewniono wyżywienie, wielkość diety ustalona jest w wysokości 25% obowiązującej stawki

W związku z powyższym powstała wątpliwość czy podatnik jako przedsiębiorca może zaliczyć w koszty działalności gospodarczej wartość diet z tytułu podróży służbowych nawet jeśli jego pobyt za granicą trwa nieprzerwanie 180 dni...

W ocenie podatnika zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów delegacji zagranicznej jest prawidłowe.

Postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2005r. Nr PB/OPD/415-32/05/MC Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego w nim stanu faktycznego. W uzasadnieniu postanowienia Naczelnik stwierdził, że podróżą służbową nie będą wyjazdy przedsiębiorcy do miejsca, w którym ma być wykonana usługa, ponieważ w takim przypadku wyjazd przedsiębiorcy wynika z istoty prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatnik, korzystając z przysługującego prawa, złożył zażalenie na powyższe postanowienie twierdząc, że ma prawo do naliczania diet i zaliczenia ich w koszty, ponieważ wiąże się to z wyjazdem służbowym w celu wykonania warunków umowy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zarzutów zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Jednocześnie stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z 26 lipca 1991r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nim współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Wyżej powołane przepisy dają zatem możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą.

W treści art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. ustawodawca odwołał się do pojęcia "podróży służbowej". Z uwagi zaś na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie określają zakresu znaczeniowego „podróży służbowej”, w tej materii nieodzownym jest odwołanie się do definicji tego pojęcia zawartej w treści art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika.

Zatem dla osób prowadzących działalność gospodarczą podróżą służbową będzie wyjazd związany z tą działalnością poza miejsce jej prowadzenia.

W rozpatrywanym przypadku przedmiotem prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej jest świadczenie usług malarsko – konserwatorskich. Realizacja usług, których specyfika i prawidłowe wykonanie w ramach wykonywanej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej nierozerwalnie wiąże się z wyjazdami poza siedzibę firmy, tak jak w tym przypadku nie może być utożsamiana z odbywaniem podróży służbowej w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. Czym innym jest bowiem podróż służbowa w celu wykonania konkretnego zadania pozostającego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, poza miejsce wskazane jako siedziba firmy, a czym innym wyjazd i przebywanie poza miejscem wskazanym jako siedziba w celu prowadzenia tam działalności gospodarczej (realizowanie jej istoty). Tym samym w przypadku podróży przedsiębiorcy istotny jest cel wyjazdu i cel pobytu.

W przypadku świadczenia usług malarsko – konserwatorskich wyjazdy krajowe czy zagraniczne są nieodzowne dla realizacji istoty działalności i jako takie nie są podróżami służbowymi. W konsekwencji należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości diet z tytułu tych podróży. Nie oznacza to jednak, iż w stosunku do podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w żadnej sytuacji art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. nie będzie miał zastosowania. Przedsiębiorca może oczywiście powiększać koszty uzyskania przychodów o diety, o ile odbywać będzie podróż służbową, tj. np. w celu zakupu środka trwałego itp.

Mając powyższe na względzie nie podziela się stanowiska podatnika przedstawionego we wniosku o interpretację oraz w zażaleniu. Wyjazdy w celu realizacji świadczonych usług, w związku z umowami zawartymi w ramach działalności gospodarczej, nie mogą być bowiem traktowane jako podróże służbowe.