Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, żepodatnik prowadzi inwestycję przebudowy budynku usługowego z przeznaczeniem na budynek usługowo-mieszkalny.

W związku z rodzącymi się wątpliwościami w tym zakresie podatnik pyta o ustalenie wartości początkowej dla celów amortyzacji części użytkowej przeznaczonej na gabinety lekarskie?

Jednocześnie podatnik wyraża pogląd, iż budowa budynku prowadzona będzie w przeważającej mierze sposobem gospodarczym i w związku z tym wartość początkowa części użytkowej powinna być ustalona w sposób określony w art. 22g ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. przez powołanego przez podatnika biegłego.

Naczelnik tut. Urzędu analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz wyrażoną opinię nie podziela stanowiska podatnika w powyższej sprawie.

Art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych(tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) reguluje sposoby ustalania wartości początkowej środka trwałego między innymi w przypadku wytworzenia we własnym zakresie. Za wartość początkową środków trwałych wytworzonych przez podatnika przyjmuje się koszt ich wytworzenia. Zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji. Jednakże odsetki i prowizje naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, należy zaliczyć do kosztów jego wytworzenia

W przypadku podatnika wydatki przeznaczone na rozbudowę i przebudowę budynku usługowego na budynek usługowy-mieszkalny należy rozliczyć proporcjonalnie do powierzchni przeznaczonej na cele mieszkalne oraz usługowe. Brak jest uzasadnienia do wyceny części usługowej na podstawie wyceny biegłego, bowiem taki sposób określenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego stanowi wyjątek od zasady określonej w w/w art. 22g ust 4 ustawy. Ustalenie wartości początkowej przez biegłego może mieć miejsce, np. gdy poodatnik podatku dochodowego od osób fizycznych wybudował dla celów prywatnych budynek z pomieszczeniami gospodarczymi, a w późniejszym czasie zdecydowałby się go wynająć lub przeznaczyć na cele działalności gospodarczej wpisując do ewidencji środków trwałych.

W opisanym przez podatnika przypadku sytuacja taka nie ma miejsca, bowiem podatnik jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą i prowadzona przez podatnika inwestycja (przebudowa budynku usługowego na budynek usługowo-mieszkalny) wykorzystywana będzie na cele prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - na gabinety lekarskie a więc możliwa jest wycena na podstawie kosztu wytworzenia.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik tut. Urzędu postanowił jak w sentencji.