Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu zażalenia złożonego przez ...... półka z o.o. na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 22 sierpnia 2005r. Nr BP/423-0025/05/BK dotyczące udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie zasługuje na uwzględnienie zmienia się postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 1 sierpnia 2005r. (uzupełnionym w dniu 18 sierpnia 2005r.) spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku podwyższenia kapitału podstawowego spółki ze środków kapitału zapasowego.

Spółka z o.o. w całym okresie swojej działalności ponosiła z roku na rok stratę bilansową. Aby mogła funkcjonować właściciel spółki (jedyny udziałowiec) dokonywał zgodnie z umową spółki dopłat oraz pożyczek gotówki do kapitału zapasowego. Dopłaty te i pożyczki księgowane były na koncie kapitał zapasowy. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczą obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku podwyższenia kapitału podstawowego poprzez przeznaczanie środków z kapitału zapasowego.

Zdaniem wnioskodawcy obowiązek opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie zachodzi, gdyż kapitał zapasowy tworzony był z dokonywanych przez jedynego udziałowca spółki dopłat i pożyczek – tak więc nie był zasilany z zysku spółki.

Postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2005r. Nr BP/423-0025/05/BK Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, ze stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Podatnik, korzystając z przysługującego prawa, złożył zażalenie na powyższe postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego wnosząc o jego uchylenie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zarzutów tego zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania są udziały (akcje) w spółce mającej osobowość prawną lub spółdzielni (...).

Zgodnie zaś z art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także dochód przeznaczony na podwyższenie kapitału zakładowego, a w spółdzielniach – dochód przeznaczony na podwyższenie funduszu udziałowego oraz dochód stanowiący równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) osoby prawnej.

Kapitał zapasowy (rezerwowy) jest źródłem finansowania aktywów przez jednostkę gospodarczą w trakcie jej działalności. Kapitał ten tworzony nieobligatoryjnie stanowi rezerwę spółki wspomagającą i zarazem stabilizującą jej działalność. Tworzenie kapitału zapasowego może nastąpić z zysku netto po dokonaniu odpisów na obowiązkowe obciążenia lub z dopłat wspólników.

Dokonując analizy art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. Dyrektor tut. Izby Skarbowej stwierdza, że przepis ten dotyczy sytuacji, w której przekazanie środków na kapitał podstawowy nastąpiłoby z kapitału zapasowego utworzonego z niepodzielonych w poprzednich latach zysków spółki.

Natomiast podwyższenie kapitału zakładowego środkami pochodzącymi z kapitału zapasowego utworzonego z innych źródeł (np. z dopłat wspólników) – w przypadku nie osiągania przez spółkę zysku – nie rodzi obowiązku podatkowego u udziałowców będących osobami fizycznymi.

W związku z powyższym, ponieważ w przedstawionym we wniosku przypadku podwyższenia kapitału podstawowego dokonano ze środków własnych udziałowca, tj. kapitału zapasowego powstałego z dopłat udziałowca i udzielonych przez niego pożyczek, a nie ze środków Spółki pochodzących z zatrzymanego zysku - obowiązek podatkowy wynikający z wyżej cytowanych uregulowań nie powstaje.