W dniu 20.06.2005 r. Podaticzka złożyła w tutejszym urzędzie wniosek o udzielenie interpretacji prawa podatkowego w zakresie odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na przebudowę poddasza na czele mieszkalne i dobudowę kotłowni w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Podatniczka przedstawiła stan faktyczny, z którego wynika, że od 1998 r. choruje na chłonniaka złośliwego oka prawego. Z przedstawionego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z 27.11.2002 r. wynika, że Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Sławnie przyznał Pani (...) znaczny i na stałe stopień niepełnosprawności, wskazując, iż wymaga ona długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Podatniczka stwierdza, że według zespołu orzekającego i stosownych przepisów dwukrotny w ciągu pięciu lat atak choroby nowotworowej wskazuje, że jest to choroba postępująca i osoba chora powinna się do niej przygotować zarówno psychicznie i fizycznie, jak i zapewnić sobie godne warunki egzystencji.

Według podatniczki dom, w którym zamieszkuje nie pozwalał jej na zapewnienie niezbędnego komfortu i powrotu do zdrowia szczególnie, że postanowiła ona nie rezygnować z pracy zawodowej i aktywności w środowisku lokalnym. Jednak trzy malutkie pokoiki (w tym jeden przechodni), kuchnia, w której znajdował się piec centralnego ogrzewania (a więc również i opał) oraz malutkie wc dla czterech dorosłych osób, nie pozwalało ani na odpoczynek po chemioterapii, ani na wyciszenie organizmu po pracy z dziećmi (pracuję w szkole jako nauczyciel oraz prowadzę zajęcia świetlicowe).

Zgodnie z przedłożonym dziennikiem budowy nr 201/2004 r. wydanym dnia 05.07.2004 r. podatnicy dokonali przebudowy poddasza na cele mieszkalne oraz dobudowali kotłownię, w której zainstalowano piec centralnego ogrzewania (znajdujący się poprzednio w kuchni). Położono nowe deski na podłogę. Podatniczka dokonała modernizacji domu z własnych zasobów pieniężnych.

Ponadto podatniczka przedstawiła skierowanie na zabieg usunięcia zaćmy oka prawego.

Opisując powyższe podatniczka formułuje stanowisko, iż wykonana przebudowa poddasza na cele mieszkalne i dobudowa kotłowni stanowi w całości wydatek na cele rehabilitacyjne.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Koszalinie stwierdza, że stanowisko to jest nieprawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego zastosowanie ma przepis art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku: podstawę obliczenia podatku (...) stanowi dochód (...) po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Za wydatki, o których mowa wyżej uważa się między innymi wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wysokość wydatków na ww. ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (...).

W stanie faktycznym będącym przedmiotem zapytania, podatniczka poniosła wydatek na przebudowę poddasza na cele mieszkalne i dobudowę kotłowni.

W przepisie art. 26 ust. 7a ustawodawca jasno i precyzyjnie wyodrębnił rodzaje wydatków wchodzących w zakres ulgi rehabilitacyjnej.

Z punktu 1 w/w artykułu wynika, iż za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Przepis ten nie określa szczegółowo jakiego rodzaju są to wydatki.

Natomiast opierając się na jego literalnym brzmieniu zauważyć należy, iż „adaptacja” oznacza przystosowanie czegoś do innego użytku, przeróbkę dla nadania czemuś jakiegoś charakteru. Adaptacja mieszkania/budynku to zatem nic innego jak przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast „wyposażenie” mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Jednocześnie dokonanie adaptacji mieszkania/budynku do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma – dla uznania wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne – znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby niepełnosprawnej pozostającej na jego utrzymaniu.

Zakres i rodzaj robót związanych z adaptacją mieszkania oraz budynku mieszkalnego uzależniony jest od charakteru niepełnosprawności. Ma ona ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym mieszkaniu lub budynku mieszkalnym, ale jednocześnie ma być związana z rodzajem niepełnosprawności danego podatnika, a nie ogólnie zapewnić lepszy komfort mieszkania czy budynku.

Z opisu sytuacji, w której znajduje się podatniczka wynika bezsprzecznie, że jest osobą niepełnosprawną, niemniej jednak wykonana inwestycja nie jest bezpośrednio związana z jej chorobą.

Dokonana przebudowa poddasza na cele mieszkalne i dobudowa kotłowni poprawiła komfort życia nie tylko podatniczki, ale także zamieszkujących z nią członków rodziny.

Zakres wykonanych przez Panią (...) robót, a także wyposażenie łazienki w urządzenia sanitarne oraz terakotę antypoślizgową świadczą o dokonaniu standardowych prac, nie związanych wprost z jej niepełnosprawnością.

W świetle powyższego poniesione przez podatniczkę wydatki na przebudową poddasza na cele mieszkalne i dobudowa kotłowni nie stanowią wydatków podlegających odliczeniu od dochodu jako wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w cytowanych wyżej przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec stwierdzenia niezgodności stanowiska podatniczki z istniejącym stanem prawnym na dzień wydania postanowienia, postanowiono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, wydana została w oparciu o obowiązujący stan prawny w dniu i obowiązuje do czasu jego zmiany.

Interpretacja powyższa nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie służy stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, Ośrodek Zamiejscowy w Koszalinie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej).