W złożonym wniosku podatnik zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kaliszu o interpretację przepisów podatkowych, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca otrzymał od swego pracodawcy pismo o rozwiązaniu z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika na podstawie art. 52 Kodeksu pracy. Ponieważ - zdaniem podatnika - rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z naruszeniem prawa, podatnik złożył do sądu pozew przeciwko swojemu pracodawcy wnosząc o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania. Na rozprawie (w grudniu 2004r.) strony zawarły ugodę, której jednym z elementów jest zapis dotyczący wypłaty przez pracodawcę do dnia 31.01.2005 r. kwoty 15.000,00 zł tytułem roszczeń objętych pozwem. Zdaniem wnioskodawcy przyznane odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kaliszu wydał w dniu 18.02.2005 r. postanowienie Nr PD-I/415-05/13/05, w którym stwierdził, iż przedstawione przez podatka stanowisko jest nieprawidłowe. Organ I instancji stwierdził bowiem, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a)-g) tej ustawy. W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odszkodowania wynikające z zawartych umów i ugód nie korzystają zatem ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Wnioskodawca nie zgadzając się ze stanowiskiem organu I instancji wniósł zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w którym podtrzymał swoje stanowisko zawarte w złożonym wniosku. Podatnik uważa, że zasady ustalania i wysokość roszczenia wynikają wprost z odrębnych przepisów, gdyż kwota przyznanego odszkodowania została ustalona zgodnie z art. 56 i 58 Kodeksu pracy, a zatem wymóg ustawy został spełniony. Podatnik uważa, że główną przesłanką uznania przedmiotowego odszkodowania za wolne od podatku jest fakt, że nie zostało ono wymienione przez ustawodawcę w zamkniętym katalogu wyłączeń w cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a)-g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto podatnik uważa, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b) tej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne niż wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a-g) odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody z wyłączeniem dwóch przypadków, z których żaden nie dotyczy przedmiotowego odszkodowania. Podatnik stwierdza również, że organ I instancji ustosunkowując się do zapytania podatnika zapomniał o nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która weszła w życie z dniem 01.01.2004 r. Zdaniem podatnika zmiana ta polegała m.in. na wprowadzeniu do zapisu art. 21 ust. 1 pkt 3b obok wyroku również ugody sądowej jako tytułu do zwolnienia od podatku odszkodowań otrzymanych na tej podstawie. Mając powyższe na uwadze podatnik uważa, że powoływanie się przez organ I instancji na art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy jest błędem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu po rozpatrzeniu przedmiotowego zażalenia stwierdził, iż stanowisko organu I instancji w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, z analizy treści przepisów art. 21 ust. 1 pkt 3 i art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bezsprzecznie wynika, iż art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy dotyczy odszkodowań innych niż te wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy, a zatem nie dotyczy on odszkodowań, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. W świetle natomiast cytowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 lit g) ustawy, który ma zastosowanie w przypadku podatnika, ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych nie korzystają kwoty odszkodowań, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, a zostały otrzymane m.in. na mocy zawartych ugód. W opisywanej sytuacji otrzymane przez podatnika odszkodowanie przysługiwało na podstawie art. 56 Kodeksu pracy. Jest to zatem odszkodowanie, którego zasady ustalania określają przepisy art. 58 Kodeksu pracy. Zgodnie z tymi przepisami, odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 Kodeksu pracy przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Jeżeli rozwiązano umowę o pracę, zawartą na czas określony albo na czas określonej pracy, odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące. W sytuacji tej mowa jest zatem o odszkodowaniu, którego zasady ustalania wynikają wprost z odrębnej ustawy (Kodeksu pracy), w związku z tym na gruncie przepisów podatkowych, do odszkodowania tego zastosowanie mają przepisy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ jednak odszkodowanie, jakie otrzymał podatnik wynika z zawartej ugody pomiędzy stronami, nie korzysta ono ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust 1 pkt 3 lit g) cytowanej ustawy. W związku z powyższym stwierdzono, iż stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja prawa podatkowego została wydana w oparciu o przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w dniu jej wydania stan prawny.