P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku–Białej uznaje stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2005 r., uzupełnionym dnia 20 czerwca 2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej wystawianych rachunków dla kontrahenta niemieckiego za częściowy zwrot kosztów obsługi wystaw czy targów w Polsce, za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Dnia 21 marca 2005 r. wpłynął do tut. urzędu wniosek Pani (...) o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Oświadczenie, że w sprawie będącej przedmiotem zapytania nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrolne ani postępowanie przez sądem administracyjnym oraz własne stanowisko w sprawie zostało przedstawione pismem z dnia 10 maja 2005 r. W tym też piśmie Pani (...) zwróciła się z dodatkowym pytaniem dotyczącym wystawiania rachunków dla kontrahenta niemieckiego za częściowy zwrot kosztów obsługi wystaw czy targów w Polsce. Dodatkowe uzupełnienie w tym zakresie wpłynęło dnia 20 czerwca 2005 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie całego pakietu usług na rzecz dwóch firm niemieckich, przy czym zakres obowiązków oraz zasady wynagradzania zostały określone w dwustronnie podpisanych umowach o współpracy gospodarczej. Zgodnie z treścią umów działalność Podatnika obejmuje obszar całego kraju, polega zaś na kompleksowej obsłudze klienta (zarówno technicznej, jak i marketingowej), której celem jest rozwijanie sprzedaży technologii i towarów firm, z którymi współpracuj, a także koordynacja i pomoc w realizacji już zawartych kontraktów. Obie firmy działają w branży inwestycyjnej, a do sprzedaży dochodzi wyłącznie na drodze indywidualnych umów handlowych, podpisywanych bezpośrednio pomiędzy firmą niemiecką i polskim inwestorem. Maszyny i urządzenia oraz linie technologiczne są montowane i uruchamiane w Polsce, a całość zapłaty za zrealizowany kontrakt (zysk) trafia do firmy niemieckiej. Zgodnie z podpisanymi umowami do obowiązków Podatnika należy:

1. prowadzenie ogólnej działalności reklamowej, marketingowej i handlowej na rzecz produktów i technologii na całym obszarze Polski, mające na celu pozyskiwanie nowych klientów,
2. prowadzenie tzw. marketingu indywidualnego (skierowanego do konkretnych klientów), a także negocjacji handlowych, opracowywanie we współpracy i porozumieniu z niemieckim partnerem ofert handlowych, pozyskiwanie kontraktów i zleceń,
3. prowadzenie na podstawie udzielonego pełnomocnictwa negocjacji handlowych, prowadzących do ustalenia treści i warunków przyszłego kontraktu,
4. bieżąca pomoc przy realizacji zawartych już kontraktów oraz obsłudze serwisowej (zarówno w czasie jak i po zakończeniu okresu gwarancyjnego), stała obsługa klientów, sprzedaż części zamiennych,
5. nadzór techniczny i koordynacja wszelkich działań na terenie Polski, zwłaszcza w odniesieniu do polskich firm podwykonawczych, montujących sprzedane urządzenia; wykonywanie bieżących tłumaczeń i prowadzenie korespondencji pomiędzy firmą zagraniczną i polskimi firmami,
6. reprezentacja firm niemieckich wobec polskich urzędów i podmiotów gospodarczych przy załatwianiu wszelkich wymaganych polskim prawem zezwoleń i formalności, o ile są one wymagane zgodnie z polskim prawem.

Zgodnie z umową Podatnik ma prawo do wystawiania następujących rachunków tytułem należnego mu wynagrodzenia:

1. co miesiąc w stałej ustalonej w formie ryczałtu wysokości bez podziału na poszczególne kategorie usług,
2. indywidualnych rachunków tytułem prowizji handlowej za pozyskane dzięki Podatnika działaniom reklamowym i marketingowym zlecenia, po zakończeniu ich realizacji.

Dla tych czynności nabywca usługi – kontrahent zagraniczny podaje świadczącemu usługę numer pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego.

Ponadto Podatnik wystawia rachunki dla kontrahenta niemieckiego za częściowy zwrot kosztów obsługi wystaw czy targów w Polsce. Wszelkie opłaty za obsługę wystaw czy odbywających się branżowych imprez targowych czy wystawienniczych, które odbywają się w Polsce, ponoszą w całości kontrahenci zagraniczni. Mówiąc o kosztach Podatnik ma na myśli: opłaty za najem stoiska dla firmy organizującej imprezy tego typu oraz inne koszty, takie jak np. obsługa medialna czy koszt druku folderów. Faktury za w/w czynności są wystawiane na Podatnika jako firmę polską, natomiast Podatnik ze swej strony tymi kosztami w całości obciąża swoich partnerów unijnych. Ponieważ Podatnik jest osobą obsługującą stoisko podczas trwania targów, sama ze swojej strony ponosi jedynie koszty zakwaterowania, wyżywienia, dojazdu i z tym związane.

Zdaniem Podatnika do rachunków wystawianych dla kontrahenta niemieckiego za częściowy zwrot kosztów obsługi wystaw czy targów w Polsce powinna mieć zastosowanie metoda szczególna zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1, mówiąca o tym, że miejscem świadczenia jest kraj siedziby usługobiorcy i co się z tym wiąże w ogóle nie stanowi obrotu w rozumieniu podatku VAT.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego tut. organ podatkowy informuje co następuje:

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie określają pojęcia refakturowania, jednakże przyjęta praktyka, jak i orzecznictwo wydane w oparciu o stan prawny poprzednio obowiązujący, znajdujące także zastosowanie do przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dopuszczają sytuacje, w której koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawienie tzw. refaktur. Refakturowanie polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie wyłożonych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo, że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy. Dla celów podatkowych podmiot refakturujący jest jednak traktowany jako świadczący usługę (tego samego rodzaju, co usługa podlegająca refakturowaniu).

Potwierdzeniem takiego stanu rzeczy jest art. 6 ust. 4 Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), który przewiduje, iż w przypadku, w którym podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył usługę.
W związku z powyższym w przedstawionym stanie faktycznym należy uznać, iż Podatnik „refakturując” usługi obsługi wystaw czy odbywających się branżowych imprez targowych czy wystawienniczych sam je świadczy. W przedmiotowej sprawie podstawowe znaczenie ma zatem ustalenie miejsca świadczenia tych usług.
Rozdział 3 cyt. ustawy (art. 27 oraz art. 28) dokonuje określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług, co wskazuje wprost na miejsce opodatkowania tych usług. Zasada ogólna wyrażona w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania. Od tej ogólnej zasady określającej miejsce świadczenia usług jako miejsce prowadzenia działalności istnieje szereg wyjątków zawartych w przepisach art. 27 ust. 2- 6 i art. 28 cyt. ustawy. Są to m.in. usługi związane z nieruchomościami, usługi transportowe i pomocnicze, usługi w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji lub rozrywki, usługi na ruchomym majątku rzeczowym, szczegółowo określone przez ustawę tzw. usługi niematerialne czy usługi pośrednictwa. Chcąc zatem ustalić miejsce świadczenia danej usługi, a co za tym idzie miejsce jej opodatkowania podatkiem VAT należy wpierw sprawdzić, czy nie ma zastosowania któryś z przepisów szczególnych. Jeśli nie mają zastosowania przepisy szczególne to dopiero wtedy będzie miała zastosowanie zasada ogólna z art. 27 ust. 1 ustawy.
W myśl art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego – miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.
Należy zauważyć, że świadczenie usług w zakresie organizowania wystaw, targów czy kongresów wiąże się z wykonywaniem szeregu różnorodnych świadczeń. Dla celów określenia miejsca świadczenia usługa ta, klasyfikowana w grupowaniu PKWiU 74.84.15 i obejmująca swoim zakresem jako usługę główną wynajem powierzchni wystawienniczej, a także pewne usługi powiązane z wynajmem tej powierzchni, powinna być traktowana jako usługa związana z nieruchomościami i tym samym zastosowanie znajdzie tutaj art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy. Natomiast przy świadczeniu usług wystawowych, związanych z organizowaniem wystaw, targów, niemających charakteru usługi kompleksowej, będą miały zastosowanie odpowiednie regulacje zawarte w art. 27 i 28 ustawy.
Podatnik wystawia rachunki dla kontrahenta niemieckiego za częściowy zwrot kosztów obsługi wystaw czy targów w Polsce. Wszelkie opłaty za obsługę wystaw czy odbywających się branżowych imprez targowych czy wystawienniczych, które odbywają się w Polsce, ponoszą w całości kontrahenci zagraniczni. Mówiąc o kosztach Podatnik ma na myśli: opłaty za najem stoiska dla firmy organizującej imprezy tego typu oraz inne koszty, takie jak np. obsługa medialna czy koszt druku folderów. Faktury za w/w czynności są wystawiane na Podatnika jako firmę polską, natomiast Podatnik ze swej strony tymi kosztami w całości obciąża swoich partnerów unijnych. Zatem w tym przypadku obsługa wystaw czy odbywających się branżowych imprez targowych czy wystawienniczych jest główną usługą świadczoną na rzecz wystawcy. Natomiast obsługa medialna czy koszt druku folderów należą już do tzw. usług dodatkowych, powiązanych z usługą główną.
Uwzględniając zatem powyższe w opisanym stanie faktycznym zastosowanie będą miały przepisy art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy. Wobec tego czynności związane z organizacją i wynajmem stanowiska targowego podlegają opodatkowaniu wg miejsca położenia nieruchomości – w tym przypadku na terenie Polski. Zatem świadczenie przez Podatnika wyżej wymienionych usług podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, stawka podatku wynosi 7%. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.
W związku z powyższym, ponieważ usługi wynajmu powierzchni wystawowej nie zostały wymienione w katalogu usług zwolnionych na podstawie art. 43 ustawy oraz w katalogu usług opodatkowanych stawką 7% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, jak również nie zostały wymienione w przepisach przejściowych i końcowych przewidujących obniżenie stawek podatku na świadczenie niektórych usług, podlegają więc opodatkowaniu stawką podatku 22%.

W związku z powyższym nie jest prawidłowe stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 10 maja oraz 20 czerwca 2005 r.

P O U C Z E N I A

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania postanowienia (art. 14a § 2 cyt. Ordynacji podatkowej).
Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 cyt. Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia wyłącznie w trybie art. 14b § 5 Ordynacji.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku–Białej, 43–300 Bielsko–Biała, ul. Traugutta 2a) w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14 § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 cyt. Ordynacji podatkowej). Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.