INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 04 marca 2010r. sygn. akt I SA/Gl 660/09, wniosku z dnia 04 lutego 2009r. (data wpływu do tut. Biura 06 lutego 2009r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie tzw. ulgi meldunkowej przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 lutego 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie tzw. ulgi meldunkowej przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania.

W dniu 22 kwietnia 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał indywidualną interpretację Znak: IBPB II/2/415-121/09/HS, w której uznał stanowisko wnioskodawczyni za nieprawidłowe stwierdzając, że skoro w sprzedanym lokalu mieszkalnym zameldowany na pobyt stały był wyłącznie jej mąż, to brak jest podstaw do uznania, że z tego faktu wnioskodawczyni może wywodzić swoje uprawnienie do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Pismem z dnia 14 maja 2009r. (data wpływu do tut. Biura 20 maja 2009r.) wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 18 czerwca 2009r. Znak: IBPB II/2/415W-41/09/HS odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa skutecznie doręczono w dniu 22 czerwca 2009r.

Pismem z dnia 07 lipca 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 13 lipca 2009r.) uzupełnionym w dniu 15 lipca 2009r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 12 sierpnia 2009r. Znak: IBPB II/2/4160-26/09/HS, IBRP/007-218/09 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 04 marca 2010r. sygn. akt I SA/Gl 660/09 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok po wycofaniu przez Organ skargi kasacyjnej wpłynął do tut. Biura w dniu 19 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 19 grudnia 2008r. wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała mieszkanie za kwotę 100 000,00 zł. Mieszkanie zostało zakupione w dniu 17 października 2007r. za kwotę 12 190,78 zł. W okresie od 22 stycznia 2007r. do 04 grudnia 2008r. mąż wnioskodawczyni był stale zameldowany w ww. mieszkaniu, natomiast sama wnioskodawczyni – tymczasowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z ulgi meldunkowej mogą skorzystać wspólnie małżonkowie pomimo tego, że tylko jedno z nich było zameldowane na pobyt stały przez wymagany do skorzystania z ulgi okres...

Zdaniem wnioskodawczyni, wystarczające jest, aby tylko jeden z małżonków był zameldowany przez okres roku poprzedzającego zbycie. Uważa ona, iż zameldowanie męża przez wymagany okres jest podstawą do skorzystania z ulgi meldunkowej przez oboje małżonków.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2009r. Znak: IBPB II/2/415-121/09/HS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko wnioskodawczyni za nieprawidłowe stwierdzając, że skoro w sprzedanym lokalu mieszkalnym zameldowany na pobyt stały był wyłącznie jej mąż, to brak jest podstaw do uznania, że z tego faktu wnioskodawczyni może wywodzić swoje uprawnienie do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Wnioskodawczyni zaskarżyła, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach zarzucając jej naruszenie przepisów prawa materialnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach prawomocnym wyrokiem z dnia 04 marca 2010r. Sygn. akt I SA/Gl 660/09 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2009r.

Sąd uchylając przedmiotową interpretację stwierdził, iż skarga zasługuje na uwzględnienie, w związku z naruszeniem prawa materialnego.

Sąd uznał, iż w rozpatrywanej sprawie przedmiot sporu ogranicza się do ulgi przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

W ocenie Sądu rozstrzygnięcie powyższej kwestii wymaga analizy treści art. 10, art. 21 ust. 1 pkt 126 w zw. z ust. 21 i ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl pierwszego z wymienionych przepisów, źródło przychodów stanowi m.in. odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub wskazanych praw majątkowych – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Według art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

– jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22. Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 21 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa wyżej ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. W myśl natomiast art. 21 ust. 22 powyższe zwolnienie ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Zdaniem Sądu, ustawodawca – jako przesłankę zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskanych m.in. ze sprzedaży lokalu mieszkalnego – określił zameldowanie na pobyt stały, w zbywanym lokalu, przez okres co najmniej 12 miesięcy. Jednakże nie ma podstaw stwierdzenie organu interpretacyjnego, że z uwagi na to, iż podatnikiem jest każdy z małżonków odrębnie (według art. 1 i art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to każdy z nich w celu skorzystania z ulgi musi spełniać tę przesłankę. Taki wniosek byłby uprawniony, gdyby przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 przedmiotowej ustawy nie zawierał regulacji, że zawarta w nim zasada ma zastosowanie z zastrzeżeniem ust. 21 i ust. 22 tego przepisu. Organ interpretacyjny, zgodnie z prawem ocenił wynikający z art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek uzyskania prawa do ulgi tj. obowiązek złożenia oświadczenia w urzędzie skarbowym, w terminie 14 dni od dnia zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, o spełnieniu warunków do skorzystania z ulgi. Jednakże – w ocenie Sądu – nie dokonał łącznej wykładni art. 21 ust. 1 pkt 126 i art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co w konsekwencji doprowadziło do przyjęcia tezy, że każdy z małżonków – aby skorzystać z ulgi – musi (poza warunkiem określonym w art. 21 ust. 21 tej ustawy), spełniać warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 126, tj. legitymować się co najmniej 12– miesięcznym okresem stałego zameldowania w zbywanym lokalu mieszkalnym. Takiej interpretacji, zdaniem Sądu, nie da się jednak zaakceptować, uwzględniając treść art. 21 ust. 22 wskazanego przepisu, zgodnie z którym ulga meldunkowa ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków. W ocenie Sądu, powołane wyżej przepisy muszą być interpretowane łącznie, co w konsekwencji oznacza, że jeżeli podatnik (małżonek) był zameldowany przez okres co najmniej 12–miesięcy w zbywanym lokalu na pobyt stały, to zwolnienie przysługuje łącznie obojgu małżonkom. Tylko bowiem taka interpretacja zapewnia realizację dyspozycji zawartej w art. 21 ust. 22, zgodnie z którym zwolnienie podatkowe będzie miało zastosowanie łącznie do obojga małżonków. Nadto w ocenie Sądu interpretacja organu podatkowego przesądza, że przepis art. 21 ust. 22 staje się zbędny, gdyż nie można przyjąć, że „łącznie” oznacza „odrębnie” przez każdego z małżonków, co niweczy treść przepisu art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z założenia językowej racjonalności prawodawcy wyprowadzić można regułę interpretacyjną szczególnie istotną dla rozstrzygnięcia niniejszej skargi, że każde słowo użyte w tekście prawnym jest potrzebne dla zrekonstruowania podatkowej normy postępowania (por. wyrok NSA z dnia 08 czerwca 1994r. sygn. akt SA/Po 692/94). Również Trybunał Konstytucyjny w uchwale z dnia 14 czerwca 1995r. sygn. W19/94 uznał za niezgodną z założeniem o racjonalności prawodawcy, leżącym u podstaw poprawnej wykładni przepisów prawa taką wykładnię, która prowadziłaby do wniosku, że pewien fragment przepisu należałoby uznać za całkowicie zbędny.

W konkluzji powyższego Sąd podzielił stanowisko skarżącej, że z przepisów art. 21 ust. 1 pkt 126 w zw. z art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że spełnienie warunku niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej przez jednego z małżonków (przesłanki zameldowania na okres stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu) powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie.

Podobny pogląd wynika z orzecznictwa sądowego (wyrok WSA Lublinie z dnia 21 stycznia 2009r. I SA/Lu 622/08, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 24 lutego 2009r. sygn. akt I SA/Bd 12/09) jak i interpretacji niektórych organów podatkowych (m. in. decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 17 września 2007r. IS.I/2-4151/9/07).

Tym samym Sąd uznał, że organ podatkowy dokonał niewłaściwej oceny prawnej stanu faktycznego we wniosku strony skarżącej, która pozostaje w sprzeczności z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 126 w związku z ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konstatacja uzasadnienia wyroku sprowadza się do jednoznacznego stwierdzenia, że z przepisów art. 21 ust. 1 pkt 126 w zw. z art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że spełnienie warunku niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej przez jednego z małżonków (przesłanka zameldowania na okres stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu) powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 19 grudnia 2008r. wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała nabyty w dniu 17 października 2007r. lokal mieszkalny.

Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 06 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 01 stycznia 2007r. do dnia 31 grudnia 2008r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Jednakże, zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

– jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do budynku lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika – art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

W odniesieniu do osób, które uzyskały tego rodzaju przychody w 2008r. termin do złożenia tego oświadczenia został przedłużony do 30 kwietnia 2009r., co wynika z postanowień § 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 kwietnia 2008r. w sprawie przedłużenia terminu do złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych (Dz. U. Nr 51 poz. 361).

Wobec powyższego, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• okresu zameldowania na pobyt stały nie krótszego niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• terminowego złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia; w przypadku uzyskania tego rodzaju przychodu w 2008r. najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2009r.
  
  

Jeżeli zatem zostaną spełnione powyższe warunki podatnikowi przysługuje prawo do zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży budynku lub lokalu mieszkalnego w trybie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy (tzw. ulga meldunkowa).

Zgodnie z art. 21 ust. 22 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków co w konsekwencji oznacza, że spełnienie przez jednego z małżonków niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej warunku zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym mieszkaniu powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie. Jednocześnie podkreślić należy, że warunek złożenia w ustawowym terminie oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ww. ustawy dla skorzystania z ulgi meldunkowej przez oboje małżonków jest spełniony, w przypadku złożenia przedmiotowego oświadczenia przez małżonka spełniającego te warunki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż mąż wnioskodawczyni był w przedmiotowym mieszkaniu zameldowany na pobyt stały od dnia 22 stycznia 2007r. do dnia 04 grudnia 2008r. a więc przez okres ponad 12 miesięcy, natomiast wnioskodawczyni była w nim zameldowana tymczasowo.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż dla skorzystania z przewidzianego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy zwolnienia od podatku przez oboje małżonków wystarczającym jest, że warunek zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym budynku lub lokalu przez okres 12 miesięcy spełnia tylko jeden z małżonków. W przedmiotowej sprawie warunek zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym mieszkaniu został spełniony przez męża wnioskodawczyni. Zatem, mimo iż warunek zameldowania spełnił tylko mąż wnioskodawczyni, to mając na uwadze, że prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej przysługuje również współmałżonkowi, który warunku zameldowania nie spełnił należy uznać, że wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi, jeśli w ustawowym terminie tj. do 30 kwietnia 2009r. zostało złożone w urzędzie skarbowym oświadczenie o spełnieniu warunków do zwolnienia.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.