Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Prezydent Miasta Wałbrzycha stwierdza, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 29.04.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu) oraz uzupełnione pismem z dnia 20.07.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli liniowej, która jest usytuowana na terenie dwóch lub więcej gmin i podlega ulepszeniu na terenie tylko jednej gminy a tym samym zwiększeniu ulega jej wartość po zakończeniu inwestycji proporcjonalnie do długości odcinków położonych na terenie poszczególnych gmin - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2005 r. do Prezydenta Miasta Wałbrzycha wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie ze stanowiskiem podatnika na podstawie art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w przypadku ulepszenia środka trwałego na odcinku przebiegającym przez teren jednej gminy, kwotę ulepszenia dodajemy do wartości początkowej obiektu inwentarzowego, a nową podstawę opodatkowania ustala się dla wszystkich gmin przez które przebiega budowla liniowa. Jeżeli ulepszenie budowli amortyzowanej (środka trwałego linii energetycznej posiadającej jeden numer inwentarzowy) następuje w trakcie roku podatkowego, to zmiana wartości będącej podstawą opodatkowania uwzględniona jest na dzień 1 stycznia roku następnego po roku ulepszenia.

W ocenie Prezydenta Miasta Wałbrzycha przedstawione przez Podatnika stanowisko jest prawidłowe.

Budowle podlegają opodatkowaniu wg stawki określonej w uchwale rady gminy na terenie której się znajdują, wynoszącej maksymalnie 2% wartości, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalonej na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiącej podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszonej o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartości z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego (art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.).

Użyte przez ustawodawcę sformułowanie "wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego" wskazuje, że chodzi tu o "wartość do dokonywania odpisów amortyzacyjnych" na potrzeby podatkowe. Za podstawę opodatkowania budowli należy zatem uważać wartość poczatkową budowli, stanowiącą podstawę do dokonywania odpisów amortyzacycjnych, ustaloną na dzień 1 stycznia roku podatkowego (w razie kupna - cena nabycia, w razie wytworzenia we własnym zakresie- koszt wytworzenia, wartość rynkowa z dnia nabycia w przypadku nabycia w drodze spadku, darowizny czy ustalona przez wspólników wartość w przypadku nabycia w formie aportu).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podstawę opodatkowania budowli stanowi ich wartość ustalona wg przepisów o podatkach dochodowych stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji na dany rok podatkowy i niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne- ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego. Do końca roku dla opodatkowania podatkiem od nieruchomości właściwa jest wartość na dzień 1 stycznia. W tym kontekście zmiana wartości amortyzacyjnej budowli nie ma znaczenia dla jej opodatkowania, ale tylko w danym roku. Nowa wartość budowli powinna być jednak uwzględniona przy obliczeniu podatku na nowy rok podatkowy. W tym przypadku na dzień 1 stycznia wartość ta będzie inna niż na pierwszy dzień roku poprzedniego, co bezpośrednio wpłynie na wysokość płaconego podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 9 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wartość budowli położonych w danej gminie, w przypadku usytuowanych na obszarze dwóch lub więcej gmin, określa się proporcjonalnie do długości odcinka budowli położonego na terenie danej gminy. Proporcję te należy odnosić do całkowitej wartości amortyzacyjnej budowli. Dlatego ulepszenie jednego odcinka linii energetycznej rzutuje na jej opodatkowanie na terenie wszystkich gmin w których ona przebiega. Zwiększa się bowiem ogólna wartość, która następnie powinna być podzielona wg długości odcinka budowli położonego na terenie danej gminy. Zmiana wartości będącej podstawą opodatkowania powinna być przez podatnika uwzględniona na dzień 1 stycznia roku następnego po roku ulepszenia. Od tej wyższej wartości w kolejnym roku powinien być naliczany podatek.