Na podstawie przepisów art. 14a §1, 3 i 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jedn. tekst w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sokołowie Podlaskim stwierdza, że stanowisko Pani xxx przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej diety z tytułu podróży służbowej za granicę, wypłaconej synowi jako osobie współpracującej, wykonującemu pracę kierowcy, do kwoty nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach - jest nieprawidłowe.

Podatniczka prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie towarowego transportu krajowego i międzynarodowego. W prowadzeniu firmy pomaga jej syn pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym, jako osoba współpracująca, z którym podatniczka nie zawarła umowy o pracę. Wykonywane przez niego czynności to: załatwianie części samochodowych, przeglądów samochodowych, certyfikatów oraz wykonywanie pracy kierowcy TIR-a w transporcie międzynarodowym, tak jak wielu kierowców zatrudnionych w firmie. Za czas podróży służbowej w celu przewozu towarów za granicę kraju, syn otrzymuje diety w wysokości zgodnej z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 roku.

W przedstawionym stanowisku podatniczka podaje, że dieta z tytułu podróży służbowej za granicę wypłacona synowi, będącemu osobą współpracującą, wykonującemu pracę kierowcy, do kwoty nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach - stanowi koszt uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny sprawy, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sokołowie Podlaskim uprzejmie wyjaśnia:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst w Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 powyższej ustawy, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Tymi odrębnymi przepisami są:

1. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz
2. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Brzmienie wyżej cytowanego art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszcza możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą oraz osób z nimi współpracujących. Powołany przepis nie zawiera wyłączeń o charakterze podmiotowym, zatem bezspornym jest, że prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych do wysokości określonego limitu przysługuje wszystkim osobom prowadzącym działalność gospodarczą i osobom z nimi współpracującym, w tym także osobom prowadzącym działalność w zakresie usług transportowych.

Brak wyłączeń podmiotowych, nie oznacza jednak, że osoba prowadząca działalność gospodarczą lub osoba z nią współpracująca w każdym przypadku wartość diet może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zakres przedmiotowy tego przepisu pozwala zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie wartość diet z tytułu podróży służbowych. Tym samym osoba fizyczna świadcząca usługi transportowe, podobnie jak każdy inny podatnik prowadzący działalność gospodarczą, do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wartość diet pod warunkiem, że związane są one z odbywaniem podróży służbowej.

Wyżej powołane przepisy nie definiują podróży służbowej. Definicję taką można jednak wywieść z treści art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). W świetle tego przepisu za podróż służbową należy uznać wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Tut. organ podatkowy zauważa, że w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu towarowego wyjazdy krajowe i zagraniczne należą do istoty tej działalności i jako takie nie są podróżami służbowymi. Stanowią one czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej.

W sytuacji zatem, w której wykonywane usługi stanowią przedmiot działalności gospodarczej, a tak jest w przypadku usług kierowcy, nie są one podróżą służbową. Właśnie z uwagi na fakt, że czynności te stanowią istotę świadczonych usług, nie wiążą się z odbywaniem podróży służbowej.

Okoliczność, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "podróż służbowa", nie może prowadzić do konkluzji, że osoba fizyczna świadcząca usługi transportowe, wartość diet z tytułu każdej podróży odbywanej poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy, może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów nawet wówczas, gdy właśnie z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności podróż ta stanowi istotę świadczonych usług. Odmienna interpretacja skutkowałaby tym, że działalność gospodarcza osób świadczących usługi transportowe w praktyce sprowadzałaby się do odbywania podróży służbowych.

Reasumując, stwierdzić należy, że usługi kierowcy wykonywane przez syna będącego osobą współpracującą, w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej w zakresie usług transportowych w transporcie międzynarodowym - nie są podróżami służbowymi, a tym samym brak jest podstaw do wyliczania diet za czas podróży służbowych i zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Nieprawidłowe jest więc stanowisko Pani w ww. sprawie wyrażone we wniosku z dnia 9 czerwca 2005 r. i uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2005 roku.

Jednocześnie, tutejszy organ podatkowy informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią w zapytaniu i została udzielona według stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sokołowie Podlaskim, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 239 ustawy - Ordynacja podatkowa).