POSTANOWIENIE

Prezydent Miasta K. działając na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4, art. 14b § 1, § 2 i § 7, art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60) oraz art. 1a ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r., nr 9, poz. 84 ze zm.)

postanawia

- udzielić na wniosek Podatnika interpretacji podatkowej, uznając tymczasowe obiekty budowlane będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą jako obiekty budowlane podlegające opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

UZASADNIENIE

Podatnik we wniosku z dnia 21 marca 2005 r. (data wpływu do organu 25 marca 2005 r.) zwrócił się do tutejszego organu w trybie art. 14 a ustawy Ordynacja podatkowa, z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu opodatkowania podatkiem od nieruchomości tymczasowych obiektów budowlanych, będących własnością przedsiębiorcy i wykorzystywanych do prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wyczerpująco przedstawił stan faktyczny oraz własne stanowisko w sprawie.
Po rozpatrzeniu wniosku, wyjaśnia się co następuje.
Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości wynika z ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002r. Nr 9, poz. 84 ze zm.). Zgodnie z zapisem art. 2 ust. 1 Ustawy opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają m.in. budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej jest każda budowla będąca w posiadaniu przedsiębiorcy, bez względu na to, czy jest do tej działalności faktycznie wykorzystywana. Z uwagi na fakt, iż pojęcie budowli zawarte w art. 1 a ust. 1 pkt. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych odwołuje się bezpośrednio do przepisów prawa budowlanego, należy je interpretować zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. nr 207, poz. 2016). W myśl art. 3 pkt. 3 ustawy Prawo budowlane budowlą jest każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury jak:
lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, tunele, przepusty techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barokowozy, obiekty kontenerowe jest tymczasowym obiektem budowlanym (art. 3 pkt. 5 ustawy Prawo budowlane).

W związku z tym, jeżeli tymczasowy obiekt budowlany będący budowlą jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej to stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości na zasadach ogólnych. Podstawę opodatkowania w przypadku tymczasowych obiektów budowlanych stanowi wartość budowli, a nie powierzchnia użytowa, jak to ma miejsce w odniesieniu do budynków trwale związanych z gruntem.

Z zakresu przedmiotów opodatkowania można wyłączyć, w myśl art. 1 a ust.1 pkt. 3 tylko te przedmioty, które ze względów technicznych nie są i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej , a powodem tego jest zdarzenie niezależne od podatnika

W związku z powyższym tutejszy organ uznaje Państwa tezę za niezasadną.

P O U C Z E N I E:

Niniejsza interpretacja przepisów prawa podatkowego nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia danego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.
Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji. Niniejsze postanowienie, gdy stanie się ostateczne, po usunięciu danych identyfikujących podatnika, zostanie przesłane do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, celem jego zamieszczenia na stronie internetowej Izby Skarbowej.

Na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma, do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach za pośrednictwem Prezydenta Miasta K.