Działając na podstawie art. 14a, art. 216 i art. 217 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 12.01.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 14.01.2005 r.), uzupełnionego pismem z dnia 24.02.2005 r. (data wpływu 28.02.2005 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości uznania zaświadczenia wystawionego przez urząd celny za dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty - w świetle ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowegouznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

W dniu 14.01.2005 r. do tut. Urzędu wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości uznania zaświadczenia wystawionego przez urząd celny za dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w świetle przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, ze zm.). Pismem z dnia 21.02.2005 r.(znak: ŁUS-III-2-446/123/05/MJS; data doręczenia 24.02.2005 r.) Podatnik został wezwany w trybie art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa do uzupełnienia braków formalnych wniosku w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Dnia 28.02.2005 r. do tut. Urzędu wpłynęło pismo Podatnika z dnia 24.02.2005 r. stanowiące odpowiedź na wezwanie. Z w/w wniosku wynika, iż Podatnik dokonuje eksportu wyprodukowanych przez siebie towarów poza terytorium Wspólnoty Europejskiej. Zdarzają się przypadki, że do Spółki nie trafiają dokumenty SAD potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. W takich sytuacjach Podatnik występuje do urzędu celnego z wnioskiem o potwierdzenie faktu dokonania wywozu. Urzędy celne wystawiają wówczas zaświadczenia o dokonaniu wywozu towarów poza Wspólnotę. W związku z opisanym stanem faktycznym, Podatnik pyta, czy urzędowy dokument wystawiony przez urząd celny może być uznany, w przypadku utraty dokumentu SAD, za dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty (dokument uprawniający do zastosowania do danej sprzedaży stawki podatku od towarów i usług 0 %). Podatnik uważa, iż skoro przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, iż dokumentem potwierdzającym wywóz może być tylko dokument SAD - to podstawę do zastosowania stawki 0 % może też stanowić inny urzędowy dokument, który stwierdza fakt dokonania wywozu - t.j. w przypadku opisanym we wniosku zaświadczenie wydane przez urząd celny.
Ustosunkowując się do powyższego, należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty. W myśl art. 41 ust. 4 cyt. ustawy w eksporcie towarów stawka podatku wynosi 0 %. Stawkę podatku 0 % stosuje się pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty (art. 41 ust. 6 cyt. ustawy).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Potwierdzenie wywozu niewątpliwie powinno jednak przybrać formę dokumentu urzędowego, a więc dokumentu sporządzonego w formie określonej przepisami prawa przez uprawniony do tego organ. Zgodnie z postanowieniami art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią bowiem dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Forma potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty jest różna w zależności od tego, z urzędu celnego którego państwa członkowskiego następuje wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty. W przypadku Polski eksport potwierdzany jest przez zamieszczenie odpowiedniej pieczęci na karcie nr 3 dokumentu SAD, co wynika z przepisów celnych. Karta ta wydawana jest zgłaszającemu. W przypadku, gdy zgłaszający utraci tę kartę, może wystąpić do urzędu celnego z wnioskiem o wydanie zaświadczenia potwierdzającego dokonanie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty.
Zgodnie z art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 19.03.2004 r. Prawo celne (Dz.U. Nr 68, poz. 622, z późn. zm.), do wydawania zaświadczeń odpowiednio stosuje się przepisy działu VIIIa ustawy Ordynacja podatkowa. W myśl art. 306a § 1 Ordynacji podatkowej, organ wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie. Zaświadczenie wydaje się, jeżeli: urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa lub osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. Zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania (art. 306a § 2 i 3 Ordynacji podatkowej).

Podsumowując, zaświadczenie wydane przez urząd celny, potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, jako dokument urzędowy, spełnia warunki określone w art. 41 ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług i daje podstawę do zastosowanie stawki podatku 0 % z tytułu sprzedaży eksportowej - jednakże pod warunkiem, że Podatnik będzie jednocześnie dysponował uwierzytelnionym przez urząd celny odpisem zgłoszenia celnego SAD pozostającego w dyspozycji urzędu celnego (karta SAD 1), z którego będzie wynikała tożsamość towaru zgłoszonego do procedury wywozu z towarem, którego wywóz został potwierdzony przez urząd celny w zaświadczeniu i na którego podstawie będzie można zidentyfikować transakcję, którą objęto towar (przez wskazanie na odpowiednią fakturę). W konsekwencji, stanowisko wyrażone w tym zakresie przez Podatnika w złożonym wniosku należy uznać za prawidłowe, jeśli Podatnik będzie dysponował w/w odpisem zgłoszenia celnego. Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.