P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art.14a § 1-4 w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego panu X, oceniając stanowisko pana przedstawione we wniosku z dnia 05.04.2005 r.(data wpływu do urzędu skarbowego 07.04.2005 r, uzupełnione pismem w dniu 24.05.2005 r.) o udzielenie interpretacji, w zakresie podatku od towarów i usług, jako prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

1. Stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę. Budynek w którym podatnik prowadzi obecnie działalność gospodarczą, od dnia 1 sierpnia 2005 r. zostanie wynajęty obcej firmie. Dotychczasowa działalność zostanie przeniesiona w inne miejsce. Budynek będący przedmiotem wynajmu stanowi współwłasność majątkową. Umowa najmu została zawarta na nazwisko podatnika i jego żony. Żona nie jest podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej. W umowie zawarto zapis, że faktury VAT za czynsz i inne zobowiązania będzie wystawiał podatnik na swoje nazwisko jako podatnik podatku od towarów i usług.

2. Przedmiot interpretacji. Jak rozliczyć się z podatku od towarów i usług za uzyskany czynsz?

3. Stanowisko Wnioskodawcy. Podatnik uważa, iż VAT należny związany z najmem na podstawie wystawionej przez siebie faktury powinien zsumować z VAT-em należnym ze sprzedaży związanej z działalnością gospodarczą, natomiast VAT naliczony związany z najmem na podstawie faktur otrzymanych na swoje nazwisko powinien zsumować z VAT-em naliczonym związanym z działalnością gospodarczą i tak uzyskane sumy ująć i rozliczyć na swoje nazwisko w jednym formularzu VAT-7. Stwierdza również, iż faktura VAT wystawiona na obojgu małżonków nie upoważnia go do skorzystania z prawa pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony. Informuje, że w fakturach za czynsz oraz inne zobowiązania w rubrykę "sprzedawca" będzie wpisywał tylko swoje nazwisko ze swoim numerem NIP. Faktury te będą zawierały całą kwotę należności wynikającą z zawartej umowy najmu. Faktury VAT związane z kosztami eksploatacyjnymi wynajętego budynku będą wystawiane w ten sposób, że w rubrykę "nabywca", dostawcy mediów oraz inni wykonawcy wpiszą nazwisko i nr NIP moje tj. p. X. Kwoty te będą zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów z wynajmu. Zgodnie z zawartą umową, najemca zostanie refakturowany w wysokości poniesionych kosztów eksploatacyjnych. Refaktura zostanie wystawiona w całej kwocie i w rubryce "sprzedawca" podatnik wpisze swoje nazwisko i swój nr NIP.

Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy. Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 29 ust. 1, art. 86 ust. 1, art. 88 ust. 1 pkt 2, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska Podatnika, uzasadnionej w następujący sposób.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. Zatem Podatnik winien skumulować swój obrót uzyskany z wynajmu lokalu z obrotem uzyskanym ze sprzedaży z pozostałej działalności gospodarczej i tak uzyskany obrót uwzględnić w ewidencjach i w deklaracjach VAT-7.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, natomiast zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Tak więc jeżeli wydatki bieżące ponoszone na nieruchomość można uznać za koszt uzyskania przychodu w myśl podatku dochodowego od osób fizycznych, przysługuje małżonkowi, na którego wystawiona jest dana faktura, prawo do odliczenia całości podatku naliczonego w tej fakturze zakupu. Faktura wystawiona na obojga małżonków, przy czym tylko Pan prowadzi działalność gospodarczą, daje prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w części dotyczącej kosztów poniesionych przez Pana i w zakresie, w jakim usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Słuszne jest zatem stanowisko przedstawione przez podatnika, iż odliczenie podatku naliczonego z faktur VAT wystawionych na obojgu małżonków nie podlegają odliczeniu w pełnej wysokości. Ponadto podatek naliczony związany z najmem na podstawie faktur VAT winien być zsumowany z podatkiem naliczonym z faktur otrzymanych na pozostałą działalność gospodarczą i na podstawie rejestru zakupu wykazany w deklaracji VAT-7.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ani wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze nie regulują zagadnienia refakturowania. Na podstawie orzecznictwa i przyjętej praktyki dopuszcza się jednak refakturowanie kosztów niektórych usług, których faktycznym odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę, pamiętać trzeba jednak przy tym, że refakturowanie jest sprzedażą uboczną, służącą realizacji zawartej umowy sprzedaży o charakterze zasadniczym. Odprzedaż usług musi być dokonana po cenie zakupu, bez jakiejkolwiek marży narzuconej przez odsprzedającego. Ponadto ceny netto, a także stawki podatku VAT widniejące na refakturze, winny być takie same jak na "pierwotnej" fakturze wystawionej przez usługodawcę.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).