Pismem z dnia 09.02.2005 r. Spółka z o.o. wystąpiła do Naczelnika Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów podatkowych w zakresie stosowania kursu przeliczeniowego dla walut obcych przy ustalaniu wysokości przychodów i kosztów podatkowych. W złożonym wniosku Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka przelicza uzyskane przychody oraz poniesione koszty w walutach obcych na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (dalej zwany NBP) bądź według kursów kupna lub sprzedaży ogłaszanych przez bank, z którego usług korzysta. Z uwagi na wymogi stosowanego przez Spółkę systemu komputerowego kurs ten jest konwertowany na kurs złotego w stosunku do waluty obcej. Przykładowo: kurs 1 EURO = 4,0790 zł Spółka konwertuje do postaci 1 zł = 0,2452 EURO. Przy takim przeliczaniu kursu mogą powstawać różnice zaokrągleń, które, zdaniem Spółki, w dłuższym okresie nie powinny mieć jednak wpływu na ustalenie wysokości dochodu. W związku z powyższym, Spółka pyta czy stosowany przez nią kurs przeliczeniowy dla walut obcych jest zgodny z przepisami ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. z 2000 r. Dz.U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zdaniem Spółki stosowany kurs jest prawidłowy, gdyż jest ustalany zgodnie z przepisami art. 12 ust. 2, ust. 2a, ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 i ust. 1a w/w ustawy. Spółka uważa, iż wymienione powyżej przepisy nie regulują w sposób szczegółowy, jak kurs powinien być przedstawiony, a jedynie, z którego dnia lub przez kogo został ogłoszony (np. średni kurs Narodowego Banku Polskiego czy kurs kupna banku).

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, w dniu 25.04.2005 r. Naczelnik Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu wydał postanowienie Nr DWUS DPD-005/21/05, w którym uznał zaprezentowane przez Spółkę stanowisko za nieprawidłowe. Od tego postanowienia podatnik wniósł zażalenie do Dyrektora tutejszej Izby Skarbowej, w którym wniósł o zmianę powyższego postanowienia poprzez uznanie zaprezentowanego przez Spółkę stanowiska za prawidłowe. Zaskarżonemu postanowieniu podatnik zarzucił niewłaściwą interpretację przepisów art. 12 ust. 2, ust. 2a, ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki z przytoczonych przepisów wynika jedynie, że należy stosować kursy średnie ogłaszane przez NBP, brak jest natomiast wskazania, iż muszą to być kursy walut obcych w stosunku do złotego, a nie odwrotnie. Spółka wskazuje, iż w swej istocie stosuje kursy średnie ogłaszane przez NBP, które po wprowadzeniu do systemu komputerowego podlegają konwersji.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu po gruntownej analizie przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego oraz zarzutów podniesionych w treści złożonego zażalenia stwierdził, iż postanowienie Naczelnika Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu zostało wydane prawidłowo i zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. z 2000 r. Dz.U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. W myśl ust. 2a tegoż artykułu, przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczona przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Natomiast, zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągniętymi w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. W myśl ust. 1 a tegoż artykułu, koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Z wykładni gramatycznej cytowanych powyżej przepisów podatkowych wynika zatem bezsprzecznie, iż dokonując ustalenia wysokości osiągniętego przychodu czy też poniesionych kosztów uzyskania przychodów w walutach obcych, jak również powstających różnic kursowych z tego tytułu ustawodawca nakazuje stosowanie odpowiednio kursów średnich walut obcych ogłaszanych przez NBP lub kursów kupna bądź sprzedaży walut obcych stosowanych przez bank, z którego usług korzysta podatnik. Ustawodawca w żadnym z przytoczonych powyżej przepisów nie dopuścił do stosowania kursu średniego złotego w stosunku do walut obcych, a przeprowadzana przez Spółkę konwersja kursów do tego właśnie się sprowadza. Wprawdzie, mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie przepisy podatkowe nie wskazują jak technicznie podatnik ma dokonywać przeliczenia walut obcych na złote, niemniej zastosowana przez Spółkę metoda powinna ustalać prawidłową wysokość przychodów i kosztów podatkowych, tj. zgodnie z powołanymi powyżej przepisami podatkowymi. Tymczasem dokonywana przez Spółkę konwersja może wypaczać powyższe wielkości, a tym samym wysokość dochodu Spółki stanowiącego podstawę do określenia wysokości należnego podatku dochodowego za dany okres. W konsekwencji zastosowaną przez Spółkę metodę przeliczenia walut obcych na złote nie można uznać za prawidłową.

W związku z powyższym, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Naczelnika Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu w przedmiotowej sprawie za prawidłowe. Interpretacja powyższa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej decyzji.