POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sosnowcu stwierdza, iż stanowisko Pana X, zam. w Y, przedstawione we wniosku z dnia 27.02.2005 r. r. (data wpływu 28.02.2005 r.), uzupełnionym w dniu 21.03.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej sposobu odliczenia wydatku na adaptację i wyposażenie mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności w przypadku sfinansowania wydatku w części przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, a w części przez podatnika środkami pochodzącymi z udzielonego mu kredytu bankowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.02.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 14.03.2005 r. tut. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne zostały uzupełnione w dniu 21.03.2005 r.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podatnik, zaliczony na podstawie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności do znacznego stopnia niepełnosprawności, poniósł w 2004 r. wydatki na cele rehabilitacyjne w postaci adaptacji i wyposażenia mieszkania stosownie dla potrzeb wynikających z niepełnosprawności, polegające na likwidacji barier architektonicznych (m.in. na przystosowaniu istniejącej łazienki do potrzeb osoby niepełnosprawnej t.j. na przebudowie instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej, elektrycznej, gazowej; zakup i montaż wc z oprzyrządowaniem; zakupie i montażu umywalki z oprzyrządowaniem; wymianie wanny na wannę niższą przystosowaną dla osoby niepełnosprawnej; przystosowaniu podłoża pod posadzkę antypoślizgową oraz ułożenie posadzki antypoślizgowej, oporęczowanie mieszkania i zamiana ogrzewania węglowego na gazowe dla osoby niepełnosprawnej). Koszty adaptacji wyniosły 17.000,00 zł, z czego część wydatków w wysokości 13.000,00 zł została pokryta przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podstawie umowy dotyczącej dofinansowania prac związanych z likwidacją barier urbanistycznych i architektonicznych, a część środkami pochodzącymi z kredytu w wysokości 4.000,00 zł udzielonego przez bank. W zeznaniu PIT-37 za 2004 r. podatnik nie ujął kwoty ww. kredytu w wysokości 4.000,00 zł, ponieważ jego zdaniem odliczenie wydatków na cele rehabilitacyjne uzależnione jest od faktycznie poniesionych kosztów, a tymi są kwoty spłaconego w danym roku kredytu. W związku z tym podatnik uważa za prawidłowe odliczenie w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne wyłącznie kwot faktycznie spłaconych w danym roku podatkowym rat kredytu.

Zgodnie z brzmieniem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2004 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4a-4e oraz ust. 5c, 6, 8, ust. 10-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Warunkiem takiego odliczenia jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

§ orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

§ decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

§ orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów (art. 26 ust. 7d ww. ustawy).

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 1 za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się m.in. wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. O tym, czy poniesiony wydatek stanowi tylko modernizację lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego czy jest podyktowany celami rehabilitacyjnymi decydują potrzeby osoby niepełnosprawnej wynikające z jej niepełnosprawności. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że niepełnosprawność podatnika wynika z § 26 pkt 1a rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21.05.2002 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności. Zasadnym jest zatem stwierdzenie, że zakres ww. wykonanych robót ułatwia podatnikowi funkcjonowanie w danym lokalu lub budynku mieszkalnym i jest związany z rodzajem niepełnosprawności podatnika.

Z kolei zgodnie z art. 26 ust. 7b wspomnianej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki te były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. A zatem, w sytuacji gdy wydatek w wysokości 17.000,00 zł poniesiony na adaptację i przystosowanie mieszkania dla potrzeb wynikających z niepełnosprawności został sfinansowany w części wynoszącej 13.000,00 zł ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, to odliczeniu podlega wyłącznie kwota wydatku w wysokości 4.000,00 zł, sfinansowana ze środków podatnika.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wydatek na cele rehabilitacyjne został poniesiony w 2004 r., co potwierdza posiadana przez podatnika faktura dot. wykonanych prac polegających adaptacji i wyposażeniu mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. W związku z powyższym podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia ww. wydatku w zeznaniu podatkowym za 2004 r. Dla skorzystania z ulgi nie ma bowiem znaczenia, że część należności wynikającej posiadanej przez podatnika faktury sfinansowano kredytem bankowym, który zostanie spłacony w następnych latach, bowiem poniesione wtedy wydatki zostaną przeznaczone na spłatę rat kredytu, a nie zapłatę za adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. W związku z powyższym podatnikowi nie będzie przysługiwało odliczenie w zeznaniach składanych za przyszłe lata podatkowe tych wydatków jako poniesionych na cele rehabilitacyjne.

Należy zatem uznać, że podstawę do odliczenia od dochodu wydatków z tytułu adaptacji i wyposażeniu mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności w części stanowiącej różnicę pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych stanowi faktura stwierdzająca poniesienie przez podatnika wydatku, a osobiste zobowiązanie podatnika wobec banku z tytułu zaciągniętego kredytu pozostaje bez wpływu na wysokość odliczeń rehabilitacyjnych.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sosnowcu postanowił jak w sentencji.

Postanowienie niniejsze na mocy art. 143 ww. Ordynacji podatkowej wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.

POUCZENIE

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku - Białej, 43-300 Bielsko-Biała ul. Traugutta 2a) za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia powyższego postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 09.09.2000 r. o opłacie skarbowej (j.t. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.) wniesione zażalenie winno zawierać znaki opłaty skarbowej w wys. 5,00 zł.