INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 02 lipca 2012 r. (data wpływu: 09 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłat licencyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie określenia momentu powstania kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłat licencyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest podmiotem zajmującym się działalnością związaną z grami losowymi i zakładami wzajemnymi. Spółka prowadzi działalność w zakresie organizacji zakładów wzajemnych na podstawie zezwolenia Ministra Finansów. Marka spółki dzięki rzetelnej pracy, profesjonalnemu zarządzaniu i wykwalifikowanym pracownikom była rozpoznawalna a znak towarowy „F” był pozytywnie kojarzony. Jednak wydarzenia roku 2010 związane ze zmianą ustawy o grach hazardowych, której pośrednim efektem była utrata zaufania opinii publicznej do firm działających w branży hazardowej, spowodowało dyskredytacje dotychczasowej marki. Branża hazardowa poniosła ogromne straty w wyniku nadszarpnięcia ich reputacji w wyniku nagonki medialnej, pomimo że znakomita większość firm działających w tej branży to firmy rzetelne, dobrze zarządzane i przynoszące dochody podatkowe.

Spółka F w wyniku powyższych zdarzeń postanowiła pozyskać nowy znak towarowy, nie postrzegany negatywnie w Polsce i nie kojarzony z rodzimym rynkiem gier losowych i zakładów wzajemnych. Podstawowymi celami tych działań są odbudowanie pozycji rynkowej, podniesienia rozpoznawalności swoich usług wśród klientów i partnerów biznesowych oraz budowa reputacji wokół nowego znaku towarowego.

W związku z powyższym Spółka F podjęła współpracę ze Spółką I reprezentującą strukturę holdingową pod nazwą „H”, w skład której wchodzą spółki prawa handlowego z ugruntowanym wizerunkiem oraz szeroko rozpoznawalne na rynku polskim oraz w krajach UE. Celem współpracy było stworzenie nowego znaku towarowego, jednocześnie kojarzonego z „H” i udzielenie odpłatnej licencji na korzystanie z niego przez Spółkę. Efektem tej współpracy jest znak towarowy „B”, który mimo że jest nowy rokuje szybki rozwój i spełnia oczekiwania Spółki F ponieważ nawiązuje do renomy marki „H” oraz doświadczenia biznesowego Spółki F. Spółka przewiduje iż nowy znak towarowy wytworzy wartość dodana związaną z pozytywnym skojarzeniami znaku towarowego, które to spółka utraciła wraz z dyskredytacją poprzedniego. Licencjodawca dokonał rejestracji znaku towarowego, zgłoszenie rejestracyjne stanowi załącznik do umowy.

Spółka F będzie korzystać ze znaku „I” na podstawie umowy licencyjnej. Licencjodawca - „IG” zgodnie z zapisami w umowie będzie otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie. Ustalono, iż wynagrodzenie netto z tytułu licencji na korzystania ze znaku towarowego będzie naliczane kwartalnie, a jego wysokość będzie zależna od obrotu osiągniętego ze sprzedaży zakładów wzajemnych przez Spółkę w danym kwartale. Licencjodawca, Spółka „IG”, otrzyma wynagrodzenie w wysokości od 3%-5% kwartalnego obrotu z tytułu udzielenia Spółce licencji na korzystanie ze znaku towarowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sposób ustalenia ceny rynkowej opłaty licencyjnej opisanej w zdarzeniu przyszłym oraz ponoszone z tego tytułu opłaty licencyjne, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu dla Spółki w momencie ich poniesienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka F w wyniku zdarzeń przeszłych utraciła zajmowaną pozycję w branży organizacji gier losowych oraz zakładów wzajemnych. W celu jej odzyskania podjęła szereg kroków, mających na celu przywrócenie dawnej skali działalności. W związku z faktem iż IB, jest nowym, unikalnym rokującym na przyszłość znakiem towarowym IG jako właściciel tego znaku prowadzi działania mające na celu promocję znaku towarowego w celu umacniania rozpoznawalności i renomy tego znaku. Korzystanie przez licencjobiorcę ze znaku towarowego, posiadającego określoną renomę oraz wartość rynkową, ma na celu realizowanie przez Spółkę lepszych wyników sprzedaży.

Zdaniem Spółki stworzenie i wypromowanie nowego znaku towarowego jest procesem gospodarczym długookresowym wymagającym wysokich nakładów finansowych, które Spółka jest gotowa ponieść. Długofalowym celem stosowania znaku towarowego jest nie tylko wzrost przychodów Spółki z tytułu sprzedaży, ale także umocnienie pozycji rynkowej Spółki poprzez jej rozpoznawalność. Trudna do przecenienia jest korzyść wynikająca z faktu, iż promocja przez IG znaku towarowego, z których będzie korzystać wiele Spółek, umożliwia osiągniecie korzyści skali wynikających m.in. z rozłożenia kosztów promocji znaku towarowego na większą liczbę podmiotów.

W ocenie Spółki ponoszone opłaty z tytułu korzystania ze znaku towarowego ustalone jako odsetek od osiągniętego obrotu ze sprzedaży stanowią praktykę stosowana przez podmioty na rynku i stanowią koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W obliczu tak przedstawionego zdarzenia przyszłego organ interpretacyjny stwierdza, iż opłaty ponoszone przez spółkę będą stanowić koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „ustawa o CIT”). Zastosowanie znajdą zasady ogólne dotyczące określenia kosztów uzyskania przychodów. Powyższe wynika z dyspozycji art. 16g ust. 14 ustawy o CIT, który stanowi wyjątek od zasady rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów z tytułu licencji (tj. wartości niematerialnej i prawnej) w postaci odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z brzmieniem przywołanego przepisu wartość początkowa praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustaleniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

W konsekwencji, mając na uwadze okoliczność, iż całość wynagrodzenia (opłata licencyjna) będzie uzależniona od wysokości kwartalnego obrotu z tytułu udzielenia Wnioskodawcy licencji na korzystanie ze znaku towarowego niedopuszczalne jest traktowanie wyżej wskazanej opłaty jako ceny nabycia licencji, od której następnie dokonywane byłyby odpisy amortyzacyjne. W rezultacie wydatki ponoszone z tytułu wyżej wskazanych opłat, jak to już zostało powyżej wskazane winny podlegać zaliczeniu w poczet kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ustawy o CIT.

Powołana powyżej kwalifikacja prawna ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków skutkuje koniecznością określenia momentu, w którym wydatki te byłyby potrącane. W ocenie Wnioskodawcy wydatki z tytułu opłat licencyjnych winny stanowić koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia. Pogląd ten, w obliczu przedłożonego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowy, albowiem w sposób właściwy zakłada, iż przedmiotowe wydatki stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie). W ocenie organu interpretacyjnego, wydatki których wysokość uzależniona jest od wysokości obrotu w sposób pośredni przekładają się na przychód podatkowy. W rezultacie powyższe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami i winny być rozpoznawane w oparciu o art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Zgodnie z treścią przywołanego przepisu koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wydatki z tytułu opłat licencyjnych potrącane będą w momencie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.