Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, iż w grudniu 2000 roku zostało nabyte przez podatników prowadzących działalność gospodarczą, wieczyste użytkowanie gruntu stanowiące niezabudowaną działkę, które zostało wprowadzone do ewidencji jako środek trwały. Następnie w dniu 8 marca 2005 roku prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało zbyte na rzecz osoby trzeciej.

Na tle takich okoliczności faktycznych powołując się na przepisy art. 14 ust. 2 pkt 1 i art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) - podatnik sformułował stanowisko, iż uzyskany dochód ze sprzedaży gruntów w wieczystym użytkowaniu, będących środkami trwałymi winien zostać opodatkowany na zasadach ogólnych. Zdaniem podatnika o tym, że prawo wieczystego użytkowania gruntu jest środkiem trwałym stanowi ustawa o rachunkowości, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa tylko, które ze środków trwałych podlegają amortyzacji i nie zawiera definicji środka trwałego.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, według przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego oraz stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia opisanego zdarzenia.

Zastosowanie powołanych w sentencji przepisów i dokonanej oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy, uzasadnia się następująco:

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. Środkami trwałymi,
2. Składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. Wartościami niematerialnymi i prawnymi.

ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Pojęcie składników majątkowych definiuje wymieniona wyżej ustawa w art. 5a pkt 2. Zgodnie z ustawową definicją pojęcie to generalnie oznacza aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt. 15 ustawy o rachunkowości (Dz. U z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) środki trwałe to rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Wśród wymienionych w szczególności środków trwałych ustawa wymienia prawo wieczystego użytkowania gruntu.

Jak z powyższego wynika, prawo wieczystego użytkowania gruntu jest zaliczane do środków trwałych, które nie podlegają amortyzacji zgodnie z art. 22c wymienionej na wstępie ustawy o podatku dochodowym.

W związku z powyższym sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu zaliczonego do środków trwałych (składników majątku) jest przychodem z działalności gospodarczej. Do ustalenia dochodu z tej sprzedaży będzie miał zastosowanie przepis art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 cyt. ustawy u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.

Reasumując, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu będącego środkiem trwałym i wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi zgodnie z przepisem art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód z działalności gospodarczej, a dochód uzyskany z tej sprzedaży ustalona się zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy.