Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika , iż Zakład X z dniem 31.07.2004r. rozwiązał z pracownikiem umowę o pracę za wypowiedzeniem z przyczyn niedotyczących pracownika - podstawa prawna art. 30 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 26.06.1974r. Kodeks pracy w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13.03.2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika . Pracownik otrzymał odprawę w wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia . Jednocześnie wniósł pozew do sądu o przywrócenie do pracy . Pomiędzy Zakładem a byłym pracownikiem doszło do zawarcia ugody sądowej , w wyniku której pracodawca wypłacił byłemu pracownikowi w lutym 2005r. dodatkową rekompensatę pieniężną za rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika . Zakład wypłacił rekompensatę w pełnej wysokości , sporządzając jednocześnie informację PIT-8C , gdyż uznał , iż rekompensata podlega opodatkowaniu , a podatnik , który otrzymał rekompensatę w momencie wypłaty nie był już jego pracownikiem .

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz.U. 2000, Nr 14, poz.176 ze zm. ) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi , iż wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania , jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw , z wyjątkiem m.in. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód . Z literalnego brzmienia powołanego wyżej przepisu jednoznacznie wynika , iż ze zwolnienia korzystają jedynie te odszkodowania , których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów innych ustaw lub przepisów wykonawczych , z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy .

Z pisma wynika , iż dodatkowa rekompensata pieniężna za rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika została przyznana na podstawie przepisów ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika oraz ustawy Kodeks pracy . Jednakże z uwagi na fakt , iż rekompensata ta została przyznana byłemu pracownikowi na podstawie ugody zawartej pomiędzy nim a pracodawcą - stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) nie korzysta ze zwolnienia i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych .

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest m.in. stosunek pracy . Przychodami z tego stosunku stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 tej ustawy , są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty , bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń , a w szczególności : wynagrodzenia zasadnicze , wynagrodzenia za godziny nadliczbowe , różnego rodzaju dodatki , nagrody , ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego , czy ich wysokość została z góry ustalona , a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika , jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych . Tak więc w rozumieniu cyt. wyżej przepisu , przychodem ze stosunku pracy są również ( co do zasady ) odszkodowania ( rekompensaty ) otrzymywane od pracodawcy .

W tym stanie rzeczy , wypłacona byłemu pracownikowi rekompensata pieniężna stanowi dla niego przychód ze stosunku pracy , gdyż ma swoje źródło w istniejącym w przeszłości stosunku pracy . Bez znaczenia jest tu kwestia , czy wypłata następuje w czasie trwania stosunku pracy , czy też po jego ustaniu . Powołany wyżej przepis art. 12 ust. 1 nie uzależnia kwalifikacji wynagrodzeń jako przychodów ze stosunku pracy od czasu wypłaty, nie ma więc podstaw do wyłączenia od opodatkowania wynagrodzeń wypłaconych przez płatnika po ustaniu stosunku pracy . W konsekwencji nie ma również podstaw do odstąpienia przez płatnika od nałożonego na niego przepisem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , obowiązku obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconej rekompensaty .

Reasumując należy stwierdzić , iż pracodawca dokonując wypłaty powyższej rekompensaty zobowiązany był do poboru zaliczki na podatek od osób fizycznych według zasad określonych dla przychodów ze stosunku pracy . Ponadto jako płatnik powinien sporządzić dla byłego pracownika informację PIT-11 ( art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ) .

A zatem w świetle powyższych przepisów oraz przedstawionego we wniosku stanu faktycznego , należy uznać za nieprawidłowe postępowanie płatnika , polegające na niepobraniu od wypłaconej rekompensaty zaliczki na podatek dochodowy .

Powyższa interpretacja jest oparta o stan faktyczny przedstawiony we wniosku płatnika oraz o stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia przedstawionego zdarzenia.