Urząd Miejski w ....... jako inwestor prowadzi budowę sieci wodno-kanalizacyjnej i gazowej. W oparciu o decyzję Zarządu Miasta właściciele posesji, osoby fizyczne, partycypują w kosztach przyłączy, ponosząc ustalone, zryczałtowane opłaty. Od opłat tych Urząd Miejski nalicza i odprowadza podatek od towarów i usług wg stawki 7%. Uważa jednak, że jest to postępowanie nieprawidłowe i że od pobieranych opłat za przyłączanie podmiotów do przedmiotowych sieci - podatek VAT jest nienależny.

Ponieważ wniosek dotyczy większej ilości problemów, każdy z nich wymaga odrębnego rozstrzygnięcia.

W szczególności wniosek podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania opłat wnoszonych przez mieszkańców miasta w ramach finansowania przez nich inwestycji tj. przyłączy gazowych zostanie załatwiony odrębnym postanowieniem.

Stanowisko wnioskującego, zdaniem tutejszego organu jest nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z ogólna zasadą wyrażoną w art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania jak towarami jak właściciel, zaś zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

• przeniesienie prawa do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powyższe oznacza, że wykonanie przez inwestora za opłatą czynności przyłącza do sieci wodno-kanalizacyjnej i gazowej stanowi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju i zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) tej ustawy podlega opodatkowaniu wg stawki 7%.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 07.06.2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 72 , poz. 747 ze zm.), realizację budowy przyłączy oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci.

Ponadto umowa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzanie ścieków określa tytuł prawny, na podstawie którego posiadacz nieruchomości musi w celu odpłatnego korzystania z takich usług „postawić” przyłącze do dyspozycji przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, gdyż przyłącze pomimo fizycznego połączenia z siecią nie staje się automatycznie częścią składową przedsiębiorstwa (art. 49 k.c.).

Jak wnioskujący sam wskazuje, przyłączenie do istniejącej sieci kanalizacyjnej należy do obowiązków właściciela nieruchomości co jest zgodne z art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 13.09.1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Z wniosku wynika, że granicą eksploatacji w przypadku kanalizacji sanitarnej jest pierwsza studzienka od strony przyłączonego budynku, a w przypadku wodociągu granicą eksploatacji jest wodomierz.

Z ustawowej definicji przyłączy (art. 2 pkt 5 i 6) cyt. ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzeniu ścieków wynika, że są to odcinki przewodów, które wewnętrzną instalację wodociągową lub kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług łączą z ogólną siecią wodociągowo-kanalizacyjną. Trudno wyobrazić sobie, aby powinność „zapewnienia niezawodnego działania posiadanych instalacji i przyłączy” obciążała inny podmiot niż ich właściciela. Należy zatem konsekwentnie przyjąć, że osoba, która wybudowała przyłącze zachowuje prawo do własności tych przyłączy również po ich fizycznym połączeniu z ogólną siecią wodociągowo-kanalizacyjną.

Prawodawca zadecydował, że przyłącza powinien na własny koszt wybudować podmiot ubiegający się o przyłączenie nieruchomości do sieci i jego też obarczył odpowiedzialnością za ich niezawodne działanie, tak samo jak to było i jest z wewnętrznymi instalacjami w budynku. Wynika stąd, że prawodawca uznał, iż społeczność lokalna jako całość nie powinna być – poprzez mechanizm cenowy – obarczana kosztami budowy tej części infrastruktury wodociągowo – kanalizacyjnej, która służy głównie zaspokojeniu potrzeb poszczególnych konsumentów.

Konsument musi zatem najpierw własnym sumptem postawić budynek wyposażony w wewnętrzne instalacje i przyłącza, po czym może dopiero żądać przyłączenia do sieci, a przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne nie może mu tego odmówić, jeżeli są spełnione warunki przyłączenia określone w regulaminie uchwalonym przez radę gminy oraz istnieją techniczne możliwości świadczenia usług.

Wspomniane przyłączenie jest czynnością faktyczną o czysto technicznym charakterze i samo przez się nie upoważnia jeszcze żadnej ze stron do korzystania z tej części sieci. Taką podstawę stanowi dopiero umowa o zaopatrzeniu w wodę lub odprowadzaniu ścieków zawarta pomiędzy przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym i odbiorcą jego usług na jego pisemny wniosek.

Jak przyznaje wnioskodawca funkcję inwestora przyjął w celu usprawnienia przyłączenia budynków do budowanej przez miasto sieci kanalizacyjnej i uzyskaniu efektu ekologicznego, co w żaden sposób nie pozostaje w sprzeczności z postanowieniem art. 15 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzaniu ścieków. Tym bardziej, że wnioskodawca nie podaje, iż ze środków własnych Gminy współfinansuje budowę samych przyłączy.

Stwierdzić należy ponadto ,że gdyby jak stanowi art. 15 cyt. ustawy o zaopatrzeniu w wodę i odprowadzaniu ścieków przyłącza wykonała na zlecenie właściciela nieruchomości firma , bez udziału gminy , to bez wątpienia byłaby to usługa w pojęciu art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem Gmina występuje tu jako swego rodzaju „zastępca” właściciela nieruchomości, w jego imieniu i na jego rachunek (partycypacja w kosztach) zleca wykonanie przyłącza i dlatego mamy tu do czynienia z usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o podatku VAT.

Art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) cyt. ustawy stanowi, iż do 31 grudnia 2007r. stosuje się stawkę 7% w odniesieniu do „robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą". Zaś przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa wyżej, zgodnie z art. 146 ust. 3 ustawy o VAT, rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

• jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy Działu XI Rozdziału I ww. ustawy z dnia 11 marca 2004r. oraz wydane na podstawie delegacji ustawowych przepisy Rozdziału 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971 ze zm.) określają zasady wystawiania faktur przede wszystkim w celu zapewnienia odpowiedniego dokumentowania między innymi odpłatnego świadczenia usług przez podatników podatku od towarów i usług oraz identyfikacji czynności dokonanych przez podatników tego podatku, przy uwzględnieniu specyfiki niektórych rodzajów działalności związanej z rodzajem wykonywanych czynności.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej; 43-300 Bielsko-Biała ul. Traugutta 2a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.