Powyższe stanowisko Naczelnik tut. orgamu podatkowego uważa za nieprawidłowe.
Stosownie do ogólnej zasady wyrażonej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów mogą być jedynie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. W odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego w piśmie ograniczenia co do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynikają z art. 16 ust. 1 pkt 57 i 57a oraz art. 16 ust. 7d cyt. wyżej ustawy.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270 ze zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.
Przepisem tym objęte są należności wypłacane na rzecz osób fizycznych z następujących tytułów:
. ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, a także z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną,
. z osobiście wykonywanej działalności m. in. artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, sportowej, oświatowej i publicystycznej, z tytułu pełnienia funkcji w organach osób prawnych na podstawie różnego rodzaju umów, z tytułu umów zlecenia i umów o dzieło,
. z praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.
Składki na ubezpieczenia społeczne, w części finansowanej przez pracownika, zaliczki na podatek dochodowy, składki na ubezpieczenia zdrowotne oraz inne potrącenia (np. składki i raty na Zakładową Kasę Zapomogową, ubezpieczenie na życie, spłaty pożyczki z ZFŚS) stanowią element wynagrodzenia. Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy naliczone wynagrodzenie brutto nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Dopiero z chwilą faktycznej wypłaty lub postawienia do dyspozycji pracownika pracodawca może obciążyć koszty uzyskania przychodów kwotą wynagrodzenia brutto.
Z kolei na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek. Zgodnie z art. 16 ust. 7d ustawy, zasada ta ma również zastosowanie do składek na Fundusz Pracy oraz składek na rzecz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Zatem przed faktycznym dokonaniem przez pracodawcę zapłaty tych składek, nie będą one mogły być przez niego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Wobec powyższego od 1 stycznia 2005 r. wynagrodzenia w kwocie brutto pracodawca zalicza w ciężar kosztów uzyskania przychodów z chwilą faktycznej wypłaty wynagrodzenia pracownikowi. Podobnie składki na ubezpieczenia społeczne, w części finansowanej przez pracodawcę, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów po ich zapłaceniu.
Cytowane przepisy nie wskazują terminowości dokonywanych wypłat jako kryterium zaliczenia wydatku do kosztu uzyskania przychodów. Wobec powyższego fakt, że podatnik dokonuje omawianych wypłat zgodnie z przepisami wewnętrznymi jednostki i przepisami ustawowymi, nie uprawnia go do nieprzestrzegania art. 16 ust. 1 pkt 57 i 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Podatnik powinien zatem zaliczyć przedmiotowe należności do kosztów uzyskania przychodów miesiąca, w którym nastąpiła ich faktyczna zapłata, tj. odpowiednio do lutego i marca 2005 r.